Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1834/08/AZb
z 20 marca 2009 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP1/443-1834/08/AZb
Data
2009.03.20



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek od towarów i usług --> Podatnicy i płatnicy --> Podatnicy


Słowa kluczowe
gmina
jednostka samorządu terytorialnego
opłata
pas drogowy
zajęcie pasa drogowego
zwolnienie


Istota interpretacji
udzielanie zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej - Gmina korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia MF w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy



Wniosek ORD-IN 808 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy Miasta Z., przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2008r. (data wpływu 16 grudnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2009r. (data wpływu 9 lutego 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za zajęcie pasa drogowegojest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za zajęcie pasa drogowego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 lutego 2009r. (data wpływu 9 lutego 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 stycznia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina Miasto Z., którą reprezentuje Burmistrz Miasta jako zarządca dróg publicznych gminnych, udziela zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 39 i art. 40 ust. 1 i 11 ustawy z dnia 21 marca 1885r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071) na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego tj. ustawienie kiosku handlowego, straganu, ogródka gastronomicznego czy reklamy.

Opłata za zajęcie pasa drogowego liczona jest w następujący sposób: ilość metrów kwadratowych zajętej powierzchni pasa drogowego x stawka dzienna opłaty za zajęcie 1m2 pasa drogowego x liczba dni zajęcia pasa drogowego + 22% podatku VAT.

Zajęcie pasa drogowego na powyższe cele wydawane jest w formie decyzji administracyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostateczna wersja pytania sformułowana w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 lutego 2009r.):

Czy należy doliczyć podatek VAT do opłat za zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego tj. ustawienie kiosku handlowego, straganu, ogródka gastronomicznego czy reklamy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Opłaty za zajęcie pasa drogowego pobierane są na podstawie decyzji administracyjnej, a nie na podstawie umów cywilnoprawnych, w związku z czym Wnioskodawca uważa, że do naliczanych opłat nie powinien być doliczany podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednocześnie z przepisu § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008r. Nr 212, poz. 1336), obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r., wynika, iż zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Jednostki samorządu terytorialnego są innymi, niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, co wynika z art. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104).

W oparciu o wyżej przytoczone przepisy należy stwierdzić, że gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem korzystającym ze zwolnienia od podatku w zakresie podejmowanych czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych, nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast w zakresie pozostałych czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych gmina jako osoba prawna jest podatnikiem podatku od towarów i usług (zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

  1. krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
  2. wojewódzkich - zarząd województwa;
  3. powiatowych - zarząd powiatu;
  4. gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do art. 39 ust. 1 ww. ustawy zabrania się dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego.

Jednak art. 39 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 7, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 i 2 powołanej ustawy zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy:

  1. prowadzenia robót w pasie drogowym;
  2. umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego;
  3. umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam;
  4. zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl ustępu 3 ww. artykułu za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę.

Stosownie do art. 40 ust. 11 cyt. ustawy, opłatę, o której mowa w ust. 3, ustala, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Gmina Miasto Z., którą reprezentuje Burmistrz Miasta jako zarządca dróg publicznych gminnych, udziela zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 39 i art. 40 ust. 1 i 11 ustawy z dnia 21 marca 1885r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071) na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego tj. ustawienie kiosku handlowego, straganu, ogródka gastronomicznego czy reklamy.

Opłata za zajęcie pasa drogowego powiększana jest o 22% podatku VAT.

Zajęcie pasa drogowego na powyższe cele wydawane jest w formie decyzji administracyjnej.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że powyższe działania Gminy mieszczą się w zakresie wykonywania zadań własnych gminy określonych w ustawie o samorządzie terytorialnym. Gmina udzielając zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 39 i art. 40 ust. 1 i 11 ustawy z dnia 21 marca 1885r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu, realizuje czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (ustawa o drogach publicznych).

Wobec powyższego Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, wykonując powyższe czynności wypełnia tym samym dyspozycję § 13 ust. 1 pkt 11 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów. Tym samym powyższe czynności podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, ale korzystają ze zwolnienia od tego podatku.

Reasumując, podejmowane przez Gminę działania, obejmujące udzielanie zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej, mieszczą się w zakresie wykonywania zadań własnych gminy. Tym samym Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w zakresie ww. czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (w rozpatrywanym przypadku przepisami ustawy o drogach publicznych) w myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że „do naliczanych opłat nie powinien być doliczany podatek VAT” należało uznać za prawidłowe, jednakże z uwagi na inną podstawę prawną niż wskazana przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj