INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23.11.2009 r. (data wpływu 30.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i rozlicza się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych wg skali podatkowej. Przedmiotem jego działalności gospodarczej jest świadczenie usług polegających na wykonywaniu badań i analiz technicznych dotyczących okleiny naturalnej. Swoje usługi wykonuje w oparciu o wcześniej otrzymane zlecenia, głównie z Niemiec. Realizacja tych zleceń wiąże się z odbywaniem częstych i długoterminowych wyjazdów poza miejsce zamieszkania i siedzibę firmy, co pociąga za sobą ponoszenie wydatków związanych z przejazdem (bilety lotnicze), pobytem w miejscu wykonywania zleconych usług (noclegi hotelowe) jak również ponoszenie zwiększonych kosztów wyżywienia. W/w wydatki oraz wartość diet za czas podróży służbowych do wysokości limitu zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo postępuję, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z przejazdem (bilety lotnicze), pobytem w miejscu wykonywania zleconych usług (noclegi hotelowe) jak również wartości diet za czas podróży służbowych do wysokości limitu, które ponoszę świadcząc przedmiotowe usługi poza miejscem zamieszkania i siedzibą mojej firmy, najczęściej za granicą...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wszystkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, o ile nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 w/w ustawy stanowią koszty uzyskania przychodu. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że prowadzący działalność gospodarczą, który przyjmuje zlecenia z Niemiec do realizacji poza siedzibą swojej firmy ponosi wydatki związane z zagranicznymi i krajowymi podróżami służbowymi. A zatem może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na bilety lotnicze, noclegi hotelowe jak również wartości diet za czas podróży służbowej do wysokości limitu i limit jest jedynym ograniczeniem, które wynika z art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy podatkowej. Zgodnie z tym przepisem nie ma żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie ma rozróżnienia wyjazdu służbowego w celu zawarcia umowy o świadczenie usługi, dokonanie zakupu środka trwałego czy świadczenia usługi w wykonaniu zawartej umowy.

Wnioskodawca wskazał, iż podobne stanowisko w powyższej sprawie zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny sygn. I SA/Sz 430/09, co opublikowała Gazeta Prawna z dnia 23-25.10.2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z ww. przepisu, wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych przedsiębiorcy mogą obciążać koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i wydatki te nie są wyszczególnione jako wydatki niestanowiące takich kosztów w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że ze Wnioskodawca świadcząc usługi, często przebywa poza miejscem zamieszkania i siedzibą firmy. Związane jest to z ponoszeniem wydatków na: przejazdy (bilety lotnicze), zakwaterowanie (noclegi hotelowe) i wyżywienie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na: zakup biletów lotniczych oraz koszty noclegów w hotelach mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem właściwego ich udokumentowania dowodami księgowymi.

Na podstawie art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. W myśl natomiast § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia takim dowodem jest m.in. faktura odpowiadająca warunkom określonym w odrębnych przepisach. Za dowody księgowe, w myśl § 13 pkt 5 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, uważa się również inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty – stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

• oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie (§ 12 ust. 3 pkt 2) .
  
  

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Mając powyższe na względzie, jeżeli podróże krajowe lub zagraniczne, jakie Wnioskodawca odbywa są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności może zaliczyć diety związane z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r.:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Zauważyć jednak należy, iż pojęcie: „podróży służbowej” unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróże jakie Wnioskodawca odbywa są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Podsumowując powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych i prawidłowo udokumentowanych wydatków na: noclegi (faktury za hotele), przejazdy (bilety lotnicze) oraz wartości diet do wysokości określonej w ustawie – jako wydatków mających na celu uzyskanie (zwiększenie) przychodów. Przy tym podkreślić należy, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się do powołanego przez wnioskodawcę orzeczenia sądu należy stwierdzić, iż zapadł on w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.