Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-991/09-2/RS
z 23 lutego 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB1/415-991/09-2/RS
Data
2010.02.23



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Szczególne zasady ustalania dochodu --> Wykaz zasad


Słowa kluczowe
działalność
koszty przejazdu
koszty uzyskania przychodów
wydatek


Istota interpretacji
możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych z tytułu przejazdów osoby prowadzącej działalność z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności (bilety na samolot, bilety autobusowe)



Wniosek ORD-IN 437 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28.12.2009 r. (data wpływu 31.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych z tytułu przejazdów osoby prowadzącej działalność z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności (bilety na samolot, bilety autobusowe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych z tytułu przejazdów osoby prowadzącej działalność z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności (bilety na samolot, bilety autobusowe).

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu lokali mieszkalnych i użytkowych znajdujących się na nieruchomości położonej w T. stanowiącej własność Wnioskodawczyni. Ponieważ stałe miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni i jej rodziny znajduje się w Niemczech, Wnioskodawczyni zmuszona jest do przyjazdów z miejsca zamieszkania do miejsca lokalizacji prowadzonej działalności i z powrotem. Jedynym celem podróży Wnioskodawczyni jest załatwianie spraw związanych z przedmiotem prowadzonej działalności, które wymagają jej osobistej obecności, a mianowicie:

  • zawieranie i rozwiązywanie umów najmu,
  • zmiany warunków umów,
  • rozliczanie i interwencje w sprawach czynszów,
  • zabezpieczenie budynków przed dewastacją i utrzymanie ich w stanie nadającym się do zamieszkania i użytkowania,
  • zawieranie umów na remonty, nadzór nad ich prawidłowym wykonaniem oraz rozliczenia z wykonawcami,
  • zawieranie umów i rozliczanie zobowiązań z dostawcami energii elektrycznej, gazu, wody, usuwaniem odpadów, itp.

Ponieważ opinie różnych osób i różnych urzędów w sprawie zaliczenia kosztów przejazdów w w/w celach do kosztów uzyskania przychodów były rozbieżne, Wnioskodawczyni prosi o wydanie jednoznacznej interpretacji w opisanej sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty przejazdów w celu załatwiania spraw związanych z prowadzoną działalnością, potwierdzone biletami autobusowymi lub lotniczymi Wnioskodawczyni może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów z prowadzonej działalności najmu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu ich osiągnięcia. Wnioskodawczyni uważa, że wszelkie jej przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca siedziby działalności i z powrotem są związane wyłącznie z prowadzoną działalnością, a koszty poniesione na zakup biletów są kosztami uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadząc działalność gospodarczą w zakresie najmu lokali mieszkalnych i użytkowych znajdujących się na nieruchomości położonej w T. w Polsce stanowiącej własność Wnioskodawczyni, często odbywa podróże pomiędzy miejscem stałego zamieszkania które znajduje się w Niemczech a miejscem wykonywania działalności. Podróże te wiążą się z ponoszeniem wydatków na przejazdy (bilety lotnicze, autobusowe).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na: zakup biletów lotniczych bądź autobusowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem właściwego ich udokumentowania dowodami księgowymi.

Na podstawie art. 24a ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy. W myśl natomiast § 12 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia takim dowodem jest m.in. faktura odpowiadająca warunkom określonym w odrębnych przepisach. Za dowody księgowe, w myśl § 13 pkt 5 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, uważa się również inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty – stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

  • wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
  • datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
  • przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
  • podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie (§ 12 ust. 3 pkt 2) .

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa, należy uznać, że Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione i prawidłowo udokumentowane wydatki na przejazdy (bilety lotnicze, autobusowe) z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności. Przy tym podkreślić należy, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj