Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1022/09/KB
z 18 lutego 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-1022/09/KB
Data
2010.02.18



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
stawka amortyzacyjna
środek trwały
wartość początkowa


Istota interpretacji
Sposób ustalenia wartości początkowej nieruchomości wniesionej aportem do spółki oraz możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura 01 grudnia 2009r.), uzupełnionym w dniu 10 lutego 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości wniesionej aportem do spółki jawnej oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 grudnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości wniesionej aportem do spółki jawnej oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 stycznia 2010r. Znak: IBPP3/443-928/09/IK, IBPBI/1/415-1022/09/KB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 10 lutego 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z drugą osobą fizyczną są współwłaścicielami kamienicy w udziałach 40%-60%. Wnioskodawca nabył cały swój udział we współwłasności w 1998 roku w drodze kupna. Natomiast drugi współwłaściciel nabył swój udział w nieruchomości najpierw w wysokości 30% w 1998 roku w drodze kupna (transakcja zwolniona z VAT), a następnie w 2004 roku pozostały udział 30% w drodze spadku. Oboje współwłaściciele prowadzą działalność w zakresie najmu opodatkowaną ze źródła przychodów „najem” (art. 10 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a nie jako działalność gospodarczą. Dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej w kwocie 988 zł za każdy metr kwadratowy powierzchni użytkowej (art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych na potrzeby odpisów amortyzacyjnych. Wartość początkowa budynku wynosi 679.348,80 zł. Nieruchomość (budynek) składa się z lokali, które nie stanowią odrębnych własności lokali (nie ustanowiono odrębnych własności lokali a także nie znoszono współwłasności w jakikolwiek sposób oraz nie dokonywano podziału do używania). Wszystkie lokale są wynajmowane od 1998 roku. Najemcy prowadzą w nich działalność gospodarczą. W każdym roku kalendarzowym dochodzi do zmiany niektórych najemców lokali (umowy najmu z niektórymi najemcami są rozwiązywane a na ich miejsce zawierane są umowy z innymi podmiotami). Budynek pochodzi z końca XIX wieku.

Współwłaściciele od 1998 roku poczynili nakłady na remont i modernizację budynku. Wszystkie wydatki na remont i modernizację budynku na bieżąco wliczali w koszty.

Wydatki na remont i modernizację budynku kształtowały się w sposób następujący:

Rok poczynienia nakładówNakłady Wnioskodawcy w złNakłady drugiego współwłaściciela w zł
2009136.925,71177.524,15
2008157.014,62244.478,87
2007193.290,89299.000,12
2006134.443,19208.123,03
2005260.118,14412.699,76
suma881.792,551.341.825,93


Współwłaściciele planują zawiązanie spółki jawnej, do której wkład w postaci udziałów w nieruchomości wniesie Wnioskodawczyni oraz drugi współwłaściciel. Spółka będzie prowadzić działalność gospodarczą w zakresie najmu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

  • nieruchomość będąca przedmiotem planowanego wniesienia do spółki jawnej jest nieruchomością oddaną w całości w najem,
  • najemcy prowadzą w najętych lokalach działalność gospodarczą, Wnioskodawczyni nie jest wiadomym, czy najemcy nie wykorzystują najętych lokali także na cele mieszkalne (zgodnie z zawartymi umowami najmu nie jest to zabronione),
  • powyższa nieruchomość została zakwalifikowana do grupy 11 środków trwałych (budynki mieszkalne), zgodnie z jej ogólnym przeznaczeniem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wspólnicy spółki jawnej będą uprawnieni do ustalenia podwyższonej stawki amortyzacyjnej w stosunku do udziałów we własności nieruchomości po uprzednim ustaleniu nowej wartości początkowej nieruchomości... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do osobowej spółki handlowej – ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości z dnia wniesienia wkładu. Na mocy powołanego przepisu wspólnicy spółki jawnej będą mogli ustalić nową wartość początkową nieruchomości i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tej nowej wartości początkowej.

Ponadto, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż budynki (lokale) niemieszkalne wymienione w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo – usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500m3, domków kempingowych i budynków zastępczych – dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Przedmiotowa nieruchomość nie może być zaliczona do ww. wyjątków, gdyż nie mieści się ani w rodzaju 103 KŚT (budynki handlowo – usługowe, centra handlowe, domy towarowe, samodzielne sklepy i butiki, hale używane do tarów, aukcji i wystaw, targowiska pod dachem, stacje paliw, stacje obsługi itp., apteki), ani w rodzaju 109 KŚT (inne budynki niemieszkalne – hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania). Innymi słowy znajdzie zastosowanie pkt 3 art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto nabyty budynek może zostać uznany za używany, gdyż zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, przed jego nabyciem był wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy. Nieruchomość zostanie bowiem nabyta przez spółkę osobową (dojdzie do przeniesienia prawa własności w drodze aportu), nieruchomość była zaś wynajmowana przez dotychczasowych właścicieli od 1998 roku.

Spełniony jest także warunek wprowadzenia środka trwałego po raz pierwszy do ewidencji danego podatnika, gdyż nieruchomość ta zostanie po raz pierwszy wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonych właśnie przez spółkę. Wprawdzie spółka osobowa nie jest podatnikiem, jednak to na spółce ciąży obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów wraz z ewidencją środków trwałych, względnie ksiąg rachunkowych, jak także spółka ustala nową wartość początkową środka trwałego zgodnie z powołanymi wcześniej przepisami. Odmienna interpretacja oznaczałaby, iż w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki osobowej brak jest podstaw prawnych do uznawania odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodów, gdyż nie zostałby spełniony warunek wprowadzenia środka trwałego do ewidencji podatnika. Podatnikiem jest bowiem wspólnik spółki, a ewidencję prowadzi spółka, która zresztą jest właścicielem danego środka trwałego. Wobec czego spełnione są wszystkie przesłanki art. 22j uprawniające do stosowania podwyższonych odpisów amortyzacyjnych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca zauważa, iż dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie ma znaczenia czy przedmiotowa nieruchomość będzie nieruchomością mieszkalną, czy też niemieszkalną. Zdaniem Wnioskodawczyni, uprawnienie do stosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej będzie wynikać albo z art. 22j ust. 1 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo ust. 4 powołanego artykułu.

Jeżeli przyjmie się, iż godnie z KŚT ponad połowa powierzchni budynku jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, to podstawą stosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej, będzie art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy, z tym oczywiście zastrzeżeniem, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Jeżeli natomiast zostanie przyjęte, iż jest to budynek niemieszkalny, dla którego stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%, wówczas podstawą podwyższenia stawki będzie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy. W tym przypadku okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. W niniejszej sprawie budynek został oddany po raz pierwszy do używania w XIX wieku, tak więc okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat – zarówno na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3, jak i art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037 ze zm. – określanego w dalszej części skrótem K.s.h.), spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 k.s.h. spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

Z powyższego wynika, iż spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej. Z punktu widzenia podatków dochodowych, podatnikiem nie jest spółka lecz podatnikami są poszczególni jej wspólnicy.

Zgodnie bowiem z treścią art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym, stosownie do treści art. 8 ust. 2 tej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

W celu ustalenia właściwej wysokości dochodów uzyskanych z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezbędne jest prowadzenie stosownych ewidencji np. ewidencji księgowych, czy też ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej, ewidencje te prowadzi się dla spółki a nie dla poszczególnych wspólników. Zgodnie bowiem z art. 24a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, wraz z drugą osobą fizyczną, zamierza utworzyć spółkę jawną. Do spółki tej wspólnicy zamierzają wnieść aportem nieruchomość budynkową, która stanowić będzie środek trwały. Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą w zakresie najmu (będzie wynajmować wnoszoną nieruchomość). Nieruchomość ta była przedmiotem prowadzonego przez jej współwłaścicieli najmu poza działalnością gospodarczą. Z powyższego wynika zatem, iż w momencie wniesienia tej nieruchomości do spółki, zmieni się źródło przychodów, z którego Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody z tytułu najmu tej nieruchomości (z najmu rzeczy na pozarolniczą działalność gospodarczą).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w momencie wniesienia aportu do spółki, wspólnicy będą uprawnieni do ustalenia nowej wartości początkowej wnoszonej nieruchomości. Wartość początkowa tej nieruchomości powinna zostać ustalona przez wspólników spółki na dzień wniesienia jej do spółki. Przy czym wartość ta nie może być wyższa od wartości rynkowej tej nieruchomości z dnia wniesienia wkładu.

Odnosząc się natomiast do możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla amortyzacji wskazanego we wniosku budynku stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j – 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

  • dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
    1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
    2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
    -dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata (art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy),
  • dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, razem z drugą osobą fizyczną, jest współwłaścicielką nieruchomości budynkowej. Nieruchomość ta jest przedmiotem najmu prowadzonego od 1998 roku przez Wnioskodawcę i drugiego współwłaściciela poza działalnością gospodarczą. Współwłaściciele zamierzają utworzyć spółkę jawną i wnieść do niej ww. nieruchomość w formie aportu. Budynek zostanie uznany w spółce za środek trwały. W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż nieruchomość ta jest nieruchomością mieszkalną, zakwalifikowaną do grupy 11 KŚT.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazana we wniosku nieruchomość jest budynkiem mieszkalnym, to po jej wniesieniu do spółki, spółka będzie uprawniona do ustalenia dla tej nieruchomości indywidualnej stawki amortyzacyjnej w oparciu o ww. art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przed nabyciem tej nieruchomości przez spółkę (tj. przed wniesieniem aportu), nieruchomość ta była wykorzystywana (wynajmowana) przez okres dłuższy niż 60 miesięcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, iż w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do poprawności uznania wskazanej we wniosku nieruchomości za budynek mieszkalny, a co za tym idzie i prawidłowości uprzedniej amortyzacji tego budynku w sposób uproszczony, od wartości początkowej ustalonej w sposób określony w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych dokonuje bowiem sam podatnik. Natomiast wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Nadmienić należy, iż w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków3., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj