Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1-443-1148/09-2/JL
z 1 lutego 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP1-443-1148/09-2/JL
Data
2010.02.01



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Ewidencja i identyfikacja podatników --> Postępowanie w sprawie nadania NIP --> Aktualizacja danych


Słowa kluczowe
aktualizacja
aktualizacja danych
ewidencja
identyfikacja podatkowa
Numer Identyfikacji Podatkowej
postępowanie
rachunek bankowy


Istota interpretacji
Czy Spółka ma obowiązek zgłaszać do naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu aktualizującym NIP-2 informację o numerach rachunków lokat bankowych utworzonych na potrzeby przechowywania wpłaconych przez kolektorów kaucji?



Wniosek ORD-IN 463 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.11.2009 r. (data wpływu 12.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zgłaszania w zgłoszeniu aktualizującym NIP-2 informacji o numerach rachunków bankowych utworzonych na potrzeby przechowywania wpłacanych przez kolektorów kaucji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zgłaszania w zgłoszeniu aktualizującym NIP-2 informacji o numerach rachunków bankowych utworzonych na potrzeby przechowywania wpłacanych przez kolektorów kaucji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowym przedmiotem działalności T Sp. z o.o. (Spółka) jest sprzedaż gier i zakładów wzajemnych. Spółka wykonuje tą działalność za pośrednictwem osób fizycznych i prawnych (kolektorzy), z którymi ma zawarte umowy cywilnoprawne na pośredniczenie w sprzedaży gier i zakładów wzajemnych.

Funkcjonujący w Spółce model sprzedaży gier losowych i zakładów wzajemnych zakłada, że kolektorzy pobierają w imieniu Spółki pieniądze od graczy, a następnie w ustalonych terminach przekazują utarg na konto Spółki. Spółka wymaga od kolektorów ustanowienia zabezpieczenia na zaspokojenie ewentualnych roszczeń Spółki wobec kolektorów z tytułu niewywiązania się przez nich z obowiązku w postaci przekazania kwoty utargu do Spółki. Funkcjonują różne formy zabezpieczeń, jednak najbardziej popularną formą ustanowienia zabezpieczenia jest kaucja, jaka jest wpłacana na rachunek rozliczeniowy Spółki. Kaucja służy także na zabezpieczenie ewentualnych roszczeń Spółki związanych z uszkodzeniem lub utratą przez kolektora terminalu tzw. lottomatu, jaki Spółka udostępnia kolektorom. Spółka otrzymuje także kaucje od kolektorów na zabezpieczenie innych ewentualnych roszczeń, np. związanych ze zniszczeniem wyposażenia kolektury stanowiącej własność Spółki, w której kolektor wykonuje swoje obowiązki.

Obecnie Spółka jest w posiadaniu około ośmiuset kaucji wniesionych przez kolektorów na zabezpieczenie ewentualnych roszczeń Spółki wobec nich. Wszystkie te kaucje zostały wpłacone na rachunki rozliczeniowe (bieżące) Oddziałów Spółki. Rachunki rozliczeniowe są wykorzystywane przez Spółkę na bieżąco przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zostały one zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego poprzez złożenie informacji o nich w zgłoszeniu aktualizującym NIP-2.

Mając na uwadze fakt, że wpłacone Spółce kaucje przez kolektorów nie stanowią pieniędzy Spółki, a jedynie są przez nią przechowywane w depozycie na zabezpieczenie ewentualnych roszczeń, Spółka wprowadziła praktykę mającą na celu wydzielenie kwot otrzymanych kaucji z rachunków rozliczeniowych. Ma to zapewnić indywidualizację otrzymanych kaucji, zabezpieczyć kolektorów przed przypadkowym rozporządzeniem przez Spółkę kwotą kaucji na inne cele niż te dla jakich ta forma zabezpieczenia została ustanowiona i zagwarantować dokonanie zwrotu kaucji lub zaspokojenie się z nich w razie zajścia okoliczności przewidzianych w umowie zawartej z kolektorem. W tym celu bank, zgodnie z dyspozycją Spółki, przelewa kwoty otrzymanych przez Spółkę kaucji z rachunku rozliczeniowego na rachunki lokat bankowych. Kwota jednej lokaty odpowiada kwocie jednej wpłaconej Spółce przez kolektora kaucji. Każda lokata posiada swój indywidualny numer rachunku i jest przypisana do konkretnej kaucji wniesionej przez kolektora.

W przypadku, gdy Spółka jest zobowiązana do zwrotu kaucji kolektorowi lub też gdy zamierza zaspokoić swoje roszczenie wobec kolektora z części/całości kwoty kaucji, wówczas następuje likwidacja lokaty. Kwota zlikwidowanej lokaty jest przelewana przez bank na rachunek rozliczeniowy Spółki, a dopiero później z tego rachunku rozliczeniowego Spółki następuje ewentualny zwrot całości bądź części kaucji.

Z powyższego wynika więc, że na podstawie analizy historii operacji dokonanych na rachunkach rozliczeniowych Spółki można ustalić fakt wpłaty kaucji przez kolektora, następnie utworzenie z tej kaucji lokaty oraz jej późniejszą likwidację i dalsze zadysponowanie kwotą kaucji przez Spółkę (zwrot kaucji kolektorowi bądź zaliczenie jej na poczet roszczeń wobec kolektora). Analiza rachunków rozliczeniowych daje więc pełen obraz ilości i kwot kaucji znajdujących się na lokatach, jak również zapewnia możliwość analizy pełnej historii związanej z dysponowaniem kwotami poszczególnych kaucji przez Spółkę.

Nadmienić należy, że w skali jednego miesiąca następuje do kilkudziesięciu operacji polegających na założeniu bądź też likwidacji lokat bankowych związanych z funkcjonowaniem omawianej wyżej formy zabezpieczeń w postaci kaucji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka ma obowiązek zgłaszać do naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu aktualizującym NIP-2 informację o numerach rachunków lokat bankowych utworzonych na potrzeby przechowywania wpłaconych przez kolektorów kaucji...

Zdaniem Wnioskodawcy nie spoczywa na nim obowiązek zgłaszania do naczelnika urzędu skarbowego informacji o numerach rachunków lokat bankowych, które zostały założone tylko i wyłącznie w celu zdeponowania na nich kaucji wpłaconych przez kolektorów. Przemawiają za tym następujące argumenty:

  1. Zgodnie z art. 5 ust. 3 w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy NIP zgłoszenie aktualizujące NIP-2 zawiera m.in. informację o numerach rachunków bankowych podatnika. Natomiast w części B.9 zatytułowanej: „Rachunki bankowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą” formularza NIP-2, którego wzór został określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29.09.2009 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz.U. Nr 161, poz. 1282), podatnicy mają obowiązek wykazania numery rachunków bankowych, które są związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą. Zestawienie ze sobą powyższych norm prawnych prowadzi do wniosku, że na podatników został nałożony obowiązek w aktualizacji danych dotyczących numerów rachunków bankowych jakimi podatnicy ci posługują się przy prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W świetle powyższego należy uznać, że Spółka musi aktualizować dane dotyczące wszystkich swoich rachunków bankowych, które wykorzystuje na bieżąco przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Do tej kategorii rachunków należą bez wątpienia rachunki rozliczeniowe, które służą do przyjmowania i regulowania przez Spółkę płatności (w tym i publicznoprawnych) jakie występują w związku z uczestnictwem Spółki w obrocie gospodarczym. Analiza wpływów i wypływów środków pieniężnych z tych rachunków zapewnia możliwość uzyskania pełnej informacji na temat przepływów finansowych jakie wiążą się z aktywnością gospodarczą Spółki. W tym miejscu trzeba podkreślić, że z perspektywy rachunków rozliczeniowych można bez trudności uzyskać dane dotyczące zarówno wpłaconych Spółce kaucji, jak również sposobu zadysponowania kwotą kaucji przez Spółkę (zwrot, pokrycie szkody). Natomiast zupełnie inną rolę pełnią rachunki lokat bankowych jakie zostają założone na kwoty kaucji wpłaconych do depozytu Spółki przez kolektorów. Po pierwsze, na omawianych rachunkach lokat bankowych nie są przetrzymywane pieniądze Spółki. Kaucja stanowi zabezpieczenie ewentualnych roszczeń Spółki wobec kolektora, co oznacza, że jest ona własnością kolektora. Konsekwencją tego, że kaucja jest własnością kolektora, zaś Spółka przetrzymuje ją tylko w swoim depozycie jest to, że Spółka nie ma prawa dysponować kwotą kaucji na własne cele. Oznacza to z kolei, że kwota kaucji nie może być wykorzystywana przy finansowaniu bieżącej działalności Spółki. W tym kontekście trudno jest więc wskazać na istnienie związku pomiędzy przechowywaniem przez Spółkę kaucji na rachunku lokaty bankowej, a wykorzystywaniem tego rachunku przy prowadzeniu przez Spółkę bieżącej działalności gospodarczej. Dlatego, zdaniem Spółki brak jest podstaw do aktualizowania przez nią danych na temat rachunków bankowych poprzez permanentne zgłaszanie informacji o otwieranych i zamykanych rachunkach lokat bankowych, na których przechowywane są kwoty kaucji wpłaconych przez kolektorów.
  2. Obowiązek zgłaszania/aktualizacji danych dotyczących rachunków bankowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą ma na celu zapewnienie organom administracyjnym wygodnego instrumentu do kontroli podatników. Analiza rachunku bankowego pozwala na zweryfikowanie czy podatnik płaci podatki w prawidłowej wysokości (np. czy deklaruje wszystkie uzyskane przychody). Znając cel i funkcje jaką ma spełniać obowiązek informowania o rachunkach bankowych można ustalić, jakie konkretnie rodzaje rachunków bankowych zapewniają osiągnięcie założonego przez ustawodawcę celu. Bez wątpienia do kategorii tych rachunków bankowych będą należały rachunki o charakterze rachunków rozliczeniowych, które służą do dokonywania i przyjmowania bieżących płatności przez podatnika. Przepływy na tych rachunkach stanowią odzwierciedlenie aktywności gospodarczej podatnika. Złożenie więc przez podatnika zgłoszenia aktualizującego NIP-2 odnośnie wszystkich jego rachunków rozliczeniowych gwarantuje pełną transparentność podatnika pod względem dotyczących go bezgotówkowych przepływów pieniężnych. Mając na uwadze powyższe, za zupełnie zbędne i bezcelowe należałoby uznać zgłaszanie przez Spółkę numerów lokat bankowych, jakie zostały założone na zdeponowane w Spółce przez kolektorów kwoty kaucji. Trzeba bowiem pamiętać, że założenie lokaty następuje poprzez obciążenie rachunku rozliczeniowego Spółki kwotą lokaty odpowiadającą kaucji. Jednocześnie zlikwidowanie lokaty następuje poprzez uznanie rachunku rozliczeniowego kwotą lokaty wraz z odsetkami. Tak więc całkowitą jawność o przepływach pieniężnych związanych z wpłaceniem i rozdysponowaniem kaucją wniesioną przez kolektora zapewnia już sam rachunek rozliczeniowy. Stąd też brak jest przesłanek do zgłaszania przez Spółkę informacji o numerach rachunków lokat bankowych związanych z kaucjami, gdyż spowodowałby to de facto zdublowanie danych, jakie można uzyskać z analizy samego rachunku rozliczeniowego.
  3. W niniejszej sprawie nie można pominąć jeszcze jednego, istotnego z punktu widzenia zarówno Spółki jak i organów podatkowych aspektu. Otóż jak już zaznaczono wyżej Spółce zostało obecnie wpłacone ponad 800 kaucji i na każdą z tych kaucji z osobna został utworzony rachunek lokaty bankowej. Dodatkowo w Spółce dochodzi do permanentnych zmian w ilości kaucji, jak i kolektorów je wnoszących. Oznacza to, że nałożenie na Spółkę obowiązku w aktualizowaniu danych dotyczących rachunków lokat bankowych utworzonych na kaucje spowoduje z jednej strony konieczność obciążenia pracownika Centrali Spółki oraz pracowników jej siedemnastu Oddziałów dodatkowymi bardzo czasochłonnymi obowiązkami, zaś z drugiej przysporzy organom podatkowym pracy polegającej na wpisywaniu do systemu POLTAX numerów rachunków lokat bankowych. Mając na uwadze fakt, że - jak o tym kilkakrotnie wspominano już wyżej - Spółka zgłasza i aktualizuje swoje rachunki rozliczeniowe do naczelnika urzędu skarbowego, zaś z tych rachunków można uzyskać pełną wiedzę na temat lokat bankowych, za pozbawione racjonalności (i to z perspektywy zarówno Spółki jak i organów podatkowych), należałoby uznać nałożenie na Spółkę obowiązku polegającego na aktualizowaniu przez nią danych w formularzu NIP-2 o numerach rachunków lokat bankowych, które zostały utworzone na wniesione przez kolektorów kaucje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj