INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 05.01.2010 r. (data wpływu 28.01.2010 r.) oraz piśmie z dnia 12.03.2010 r. (data wpływu 17.03.2010 r., data nadania 15.03.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 04.03.2010 r. (data nadania 04.03.2010 r., data odbioru 10.03.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży roszczeń do nieruchomości objętej Dekretem Bieruta - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży roszczeń do nieruchomości objętej Dekretem Bieruta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Mąż Wnioskodawczyni wraz z rodziną był przed wojną właścicielem nieruchomości w Warszawie. Dekretem Bieruta przedmiotowa nieruchomość przeszła na własność Skarbu Państwa, a niewykorzystana jej część stała się własnością Gminy. W 1998 r. mąż Wnioskodawczyni zaczął starać się o jej zwrot. W dniu 12.12.2000 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze orzekło rażące naruszenie prawa i stwierdziło nieważność orzeczenia administracyjnego z 1964 r. W 2002 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni. Jako spadkobierca, Wnioskodawczyni wraz z innymi spadkobiercami przedwojennych właścicieli, kontynuowała starania o ustanowienie praw użytkowania wieczystego gruntu. Po 11 latach postępowanie ciągle było nie zakończone. Wreszcie w sierpniu 2009 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni sprzedała przysługujące jej w spadku roszczenia prawa wieczystego użytkowania działki położonej w Warszawie.

Pismem z dnia 04.03.2010 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych przedmiotowego wniosku.

Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie, pismem z dnia 12.03.2010 r. (data wpływu 17.03.2010 r., data nadania 15.03.2010 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni musi płacić podatek od sprzedaży roszczeń, jeżeli działka była zabrana na podstawie Dekretu Bieruta o gruntach w, a Wnioskodawczyni jest spadkobiercą byłych właścicieli...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie zgadza się z płaceniem podatku dochodowego od sprzedanych roszczeń, ponieważ nie z Jej winy postępowanie o zwrot działki toczyło się przez 11 lat. Wnioskodawczyni uważa, że jest pokrzywdzona dwukrotnie:

1. zabrano nieruchomość z rażącym naruszeniem prawa,
2. nie zwrócono przedmiotowej nieruchomości przez tyle lat, pomimo, że była niewykorzystana i narażono spadkobierców na utracone korzyści.
   
   

Wnioskodawczyni wskazuje, iż musiała sprzedać przedmiotową nieruchomość, ponieważ jest schorowana i pieniądze są Jej potrzebne na życie i leczenie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z przepisem z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości; spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej; prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Art. 11 ust. 1 ustawy stanowi natomiast, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w powołanym wyżej art. 18 wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie.

Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Przepisy prawa podatkowego oraz prawa cywilnego nie definiują pojęcia prawa majątkowego. Podobnie brak również definicji majątku. Przez „prawa” należy rozumieć tutaj prawa podmiotowe. Mogą one występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, w całości – jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny. Z treści tego przepisu wynika wprost, że jego zakresem objęte są wyłącznie przychody ze sprzedaży nieruchomości i praw wymienionych w przepisach art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieruchomościami i prawami wymienionymi w art. 10 ust. 1 pkt 8 są:

• nieruchomości lub ich części oraz udział w nieruchomości,

• spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym,

• prawo wieczystego użytkowania gruntów.
  
  

Z przedstawionego stany faktycznego wynika, iż mąż Wnioskodawczyni wraz z rodziną był przed wojną właścicielem nieruchomości. Dekretem Bieruta przedmiotowa nieruchomość przeszła na własność Skarbu Państwa, a niewykorzystana jej część stała się własnością gminy. W 1998 r. mąż Wnioskodawczyni zaczął starać się o jej zwrot. W dniu 12.12.2000 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze orzekło rażące naruszenie prawa i stwierdziło nieważność orzeczenia administracyjnego z 1964 r. Wnioskodawczyni jako spadkobierca po zmarłym w 2002 r. mężu, kontynuowała starania o ustanowienie praw użytkowania wieczystego gruntu. Po 11 latach postępowanie ciągle było nie zakończone. W sierpniu 2009 r. aktem notarialnym Wnioskodawczyni sprzedała przysługujące jej w spadku roszczenia prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej działki.

Nie podlega więc wątpliwości, że roszczenia, które Wnioskodawczyni zbyła w 2009 r., nie zaliczają się do wymienionych w przytoczonym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nabytych w drodze spadku roszczeń do nieruchomości, z tytułu której uzyska przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży jedynie roszczeń do nieruchomości, które nie mieszczą się w katalogu praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c), nie można stwierdzić, że mają do tej sprzedaży zastosowanie przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c) w związku z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W wyniku powyższego, otrzymane lub postawione do dyspozycji Wnioskodawcy pieniądze z tytułu sprzedaży udziału w roszczeniach o zwrot nieruchomości, będą stanowić przychód w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwota uzyskana z tytułu sprzedaży nabytych w drodze spadku roszczeń do nieruchomości będzie stanowić dochód z tytułu sprzedaży praw majątkowych, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i należy je wykazać w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W tym samym terminie należy wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.