INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29.01.2010 r. (data wpływu 22.02.2010 r.) oraz piśmie z dnia 21.01.2010 r. (data wpływu 25.02.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego od dnia 02 września 2009 r. i w latach następnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.02.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego od dnia 02 września 2009 r. i w latach następnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski, który od dnia 2 września 2009 r. zamieszkuje i wykonuje pracę za granicą. W okresie do 1 września 2009 r. był zatrudniony przez firmę B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. i świadczył pracę na terytorium Polski, od 2 września 2009 r. pozostaje w stosunku pracy z E. i pracuje na terytorium Belgii, na podstawie umowy o pracę, którą zawarł na czas nieokreślony z wyżej wymienioną spółką belgijską. Wynagrodzenie od spółki belgijskiej stanowi dla Niego główne źródło utrzymania.

Małżonka Wnioskodawcy, przebywająca obecnie na urlopie wychowawczym oraz dzieci również od dnia 2 września 2009 r. mieszkają razem z Wnioskodawcą na terytorium Belgii. W Belgii Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie, które służy zaspokojeniu Jego potrzeb mieszkaniowych. W karu tym opłacane są również rachunki telefoniczne i eksploatacyjne. Ponadto Wnioskodawca posiada w Belgii rachunek bankowy, odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz podatek dochodowy. Wnioskodawca jest uznawany za rezydenta podatkowego w Belgii. Dzieci uczęszczają do przedszkola w Brukseli.

W Polsce Wnioskodawca posiada mieszkanie, które wynajmuje na czas nieoznaczony (tj. nie pozostaje ono do Jego dyspozycji) oraz działkę i dom w budowie.

Jako że umowa o pracę została zawarta na czas nieokreślony przez kolejne lata Wnioskodawca nie zamierza wrócić do Polski, a Jego sytuacja rodzinno-ekonomiczna nie ulegnie zmianie w stosunku do opisanego powyżej stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od września 2009 r., w roku 2010 i w latach następnych (do daty ewentualnego powrotu z zagranicy lub diametralnej zmiany sytuacji osobistej mającej wpływ na rezydencję podatkową)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie maja miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. obowiązkowi podatkowemu tylko do dochodów/przychodów osiąganych na terytorium Polski). Natomiast za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje, iż od dnia 2 września 2009 r. Jego centrum interesów ekonomicznych znajduje się w Belgii, gdzie wykonuje pracę na podstawie umowy o pracę zawartej z belgijskim podmiotem na czas nieokreślony. Jednocześnie, od 1 września 2009 r., Wnioskodawca nie jestem zatrudniony, ani nie wykonuje żadnych usług w Polsce na rzecz polskich podmiotów.

W opinii Wnioskodawcy również ośrodek interesów osobistych od września 2009 r. znajduje się w Belgii, na co wskazuje fakt, iż przebywa tam wraz z rodziną .

Zatem według Wnioskodawcy należy uznać, iż Jego ośrodek interesów życiowych znajduje się w Belgii od września 2009 r. Konsekwentnie, pierwszy warunek z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest spełniony, a zatem na tej podstawie Wnioskodawca nie może zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego.

Ponadto Wnioskodawca zaznacza, iż od września 2009 r. przebywa na terytorium Belgii, gdzie spędza między 90% a 100% czasu (ewentualne pobyty poza Belgią podyktowane są względami turystycznymi lub podróżami stażowymi), a w roku 2010 i w latach kolejnych Jego pobyt na terytorium Polski nie przekroczy 183 dni.

Tym samym również druga przesłanka, na podstawie której określa się miejsce zamieszkania w Polsce dla celów podatkowych, nie zostanie spełniona. W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy powinien zostać uznany za osobę nieposiadającą miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 2a ww. ustawy, ponieważ Jego ośrodek interesów życiowych znajduje się w Belgii od września 2009 r., a Jego pobyt na terytorium Polski w każdym roku podatkowym, w którym będzie pracował w Belgii, począwszy od 2010 r. nie przekroczy 183 dni. Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z powołanym wyżej stanem faktycznym, w świetle art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien podlegać od 2 września 2009 r. i w latach następnych, podczas których będzie przebywać poza Polską, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Konsekwentnie, powinien w tym okresie opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium. Natomiast dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski (np. w Belgii) oraz ewentualnie inne dochody ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika.

Definicja odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że przeniósł Pan ośrodek interesów życiowych do Belgii. W państwie tym od 2 września 2009 r. mieszka Pan i pracuje na podstawie umowy o pracę. Wynagrodzenie od spółki belgijskiej stanowi dla Pana główne źródło utrzymania. W Belgii przebywa Pan wraz z rodziną (żoną i dziećmi). Dzieci uczęszczają do przedszkola w Brukseli. Tutaj wynajmuje Pan mieszkanie, które służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, a także opłaca rachunki telefoniczne i eksploatacyjne. Ponadto posiada Pan w Belgii rachunek bankowy, odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz podatek dochodowy. Jest Pan uznawany za rezydenta podatkowego w Belgii. W Polsce posiada Pan mieszkanie, które wynajmuje na czas nieoznaczony (tj. nie pozostaje ono do Pana dyspozycji) oraz działkę i dom w budowie. Jako że umowa o pracę została zawarta na czas nieokreślony, przez kolejne lata nie zamierza Pan wrócić do Polski.

Reasumując należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu do Belgii (2 września 2009 r.) i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 16.02.2010 r., różnica w kwocie 35 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na wskazany przez Stronę rachunek bankowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.