Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-85b/10/WM
z 29 kwietnia 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/415-85b/10/WM
Data
2010.04.29



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Szczególne zasady ustalania dochodu


Słowa kluczowe
kantor
różnice kursowe
sprzedaż walut


Istota interpretacji
Czy istnieje obowiązek, czy też prawo do ustalania różnic kursowych od własnych środków przy odsprzedaży waluty w kantorze nie prowadząc kasy walutowej? Jeśli Wnioskodawca ma obowiązek ustalania różnic kursowych, z czym ma prawo porównać kurs kantorowy w wyżej wymienionych sytuacjach?



Wniosek ORD-IN 1020 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia różnic kursowych - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 1 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia różnic kursowych.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca od 15 grudnia 2006 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży warzyw do krajów Unii Europejskiej, w tym do Niemiec. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Faktury sprzedaży wystawia w euro i przelicza na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Część faktur opłacana jest w formie gotówkowej na miejscu w Niemczech, a część z odroczonym terminem płatności na rachunek walutowy w Polsce.

Po otrzymaniu zapłaty za sprzedany towar na rachunek walutowy, Wnioskodawca wylicza różnice kursowe, które to odpowiednio, w przypadku gdy są dodatnie zwiększają przychód do opodatkowania, gdy są ujemne stanowią koszt uzyskania przychodu.

W przypadku otrzymania należności w formie gotówkowej, Wnioskodawca nie wylicza różnic kursowych, gdyż zapłata jest przeliczana, tak jak faktura wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu należności, ponieważ nie można dokonać wyceny waluty wg kursu faktycznie zastosowanego.

Część otrzymanych w ten sposób walut Wnioskodawca odsprzedaje w kantorze z przeznaczeniem na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej w Polsce np. regulowanie zobowiązań za towary, wypłaty wynagrodzeń, ale także na cele prywatne.

Należności w walucie obcej pochodzące z wypłat gotówkowych przeznaczone są także na koszty ponoszone za granicą np. paliwo, bilety wstępu na giełdy towarowe, naprawy pojazdów, itp.

Zarówno waluty wypłacane z rachunku walutowego, jak i pochodzące ze sprzedaży gotówkowej wymieniane są w kantorze. Różnice kursowe, wnioskodawca ustala przy rozchodzie waluty z rachunku walutowego wg kursu historycznego, czyli po jakim wyceniono wpływ waluty. Natomiast nie ustala już różnic kursowych przy odsprzedaży waluty w kantorze, ponieważ – jeśli nie prowadzi kasy walutowej – to jest to zdaniem Wnioskodawcy nie możliwe.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie, oznaczone we wniosku numerem drugim.


Czy istnieje obowiązek, czy też prawo do ustalania różnic kursowych od własnych środków przy odsprzedaży waluty w kantorze nie prowadząc kasy walutowej... Jeśli Wnioskodawca ma obowiązek ustalania różnic kursowych, z czym ma prawo porównać kurs kantorowy w wyżej wymienionych sytuacjach...


Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli nie ma obowiązku prowadzenia kasy walutowej, ponieważ nie podlega ustawie o rachunkowości, nie ma obowiązku ustalania różnic kursowych od własnych środków przy odsprzedaży waluty w kantorze wymiany walut.

Nie jest możliwe ustalenie różnic kursowych, gdyż nie ma salda początkowego, dokładnego przychodu i rozchodu waluty ani salda końcowego w kasie walutowej, tak jak ma to miejsce przy rachunku walutowym.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 14b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.

W związku z tym, że Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zobowiązany jest ustalać różnice kursowe na podstawie art. 24c ww. ustawy.

Stosownie art. 24c ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 powołanego przepisu.

Sposób ustalania różnic kursowych od własnych środków na rachunku walutowym reguluje art. 24c ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 24c ust. 2 pkt 3 ww. artykułu, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

Natomiast stosownie do art. 24c ust. 3 pkt 3 ww. ustawy ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,

Przy czym jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Użyty w powyższych przepisach art. 24c ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „inna forma wypływu środków” nie został sprecyzowany, lecz odnosi się właściwie do każdej formy zadysponowania środkami pieniężnymi na rachunku bankowym, czy też znajdujących się w kasie firmy, powodującej zmniejszenie salda środków na rachunku bankowym (w kasie), mający wyłącznie związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca otrzymuje – w związku z przeprowadzonymi transakcjami zapłatę w formie gotówkowej w walucie obcej, bądź też na rachunek firmowy walutowy, a następnie dokonuje regulowania należności związanych z działalnością firmy ponoszonych w walutach obcych za granicą, bądź też odsprzedaży tej waluty w kantorze wymiany walut (wymiany na złotówki), które zostaną wykorzystane do regulowania bieżących zobowiązań firmy, dojdzie wówczas do powstania różnic kursowych, tzw. różnic kursowych od środków własnych.

W przypadku wpływu na firmowe konto walutowe, dla ustalenia różnic kursowych porównać należy wartość waluty przeliczoną wg kursu kupna stosowanego przez bank dla danej waluty z dnia nabycia środków (wpływ na konto walutowe) z wartością przeliczoną wg kursu kupna stosowanego przez kantor na dzień ich sprzedaży w kantorze wymiany walut - w przypadku sprzedaży waluty w kantorze i przeznaczenia tak uzyskanych środków na bieżącą działalność firmy. Należy przy tym mieć na uwadze zastrzeżenie wynikające z art. 24 c ust. 5 ww. ustawy, zgodnie z którym, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Natomiast w przypadku uzyskania należności za towar handlowy w formie gotówkowej i sprzedaży tej waluty w kantorze z przeznaczeniem na finansowanie działalności firmy, dla ustalenia różnic kursowych porównać należy kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu waluty (otrzymania gotówki w walucie obcej), czyli kursu będącego kursem faktycznie zastosowanym dla ustalenia różnic kursowych transakcyjnych z wartością przeliczoną wg kursu kupna stosowanego przez kantor na dzień ich sprzedaży w kantorze wymiany walut, przy czym również należy mieć na uwadze zastrzeżenie wynikające z art. 24 c ust. 5 ww. ustawy.

Tak ustalone różnice kursowe, odpowiednio zwiększają przychody jako dodatnie różnice kursowe, bądź też jako ujemne różnice kursowe obciążają koszty uzyskania przychodów, czyli stanowisko Wnioskodawcy – w kwestii możliwości wystąpienia różnic kursowych w sytuacji opisanej we wniosku jest nieprawidłowe.

W myśl art. 24c ust. 8 ww. ustawy, podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.


Literalnie rzecz biorąc ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.) nie wskazuje żadnych szczególnych metod dla celów kalkulowania różnic kursowych na środkach własnych. Natomiast w art. 34 ust. 4 ww. ustawy wskazuje na cztery metody wyceny rzeczowych składników aktywów obrotowych:


  1. metoda średniej ważonej – tj. według cen przeciętnych, czyli ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów;
  2. metoda FIFO – tj. przyjmując, że rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła);
  3. metoda LIFO – tj. przyjmując, że rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła);
  4. metoda szczegółowa – tj. w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen (kosztów) tych składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia.


Zgodnie z przedstawionym powyżej przepisem art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik dokonuje wyboru metody, której nie może zmienić w trakcie roku podatkowego.

Podkreślić równocześnie należy, że w przypadku wypłaty środków z konta walutowego firmy, czy też przeznaczenia uzyskanej ze sprzedaży towarów handlowych gotówki w walucie obcej na własne potrzeby, będziemy mieli do czynienia prywatnymi środkami pieniężnymi i obowiązek rozliczenia podatkowych różnic kursowych nie wystąpi.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).


Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj