Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1074/10/CzP
z 22 listopada 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-1074/10/CzP
Data
2010.11.22



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
budynek
budynek
stawka amortyzacji
stawka amortyzacji


Istota interpretacji
Czy w opisanym stanie faktycznym dopuszczalne jest ustalenie dla przedmiotowego budynku indywidualnej stawki amortyzacyjnej, wynikającej z zastosowania skróconego okresu amortyzacji, nie krótszego jednak niż 3 lata?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. BKIP 19 sierpnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 08 listopada 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynku restauracji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynku restauracji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 02 listopada 2010r. znak: IBPBI/2/423-1074/10/CzP wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 08 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, mająca siedzibę na terytorium Polski, prowadzi m.in. lokale gastronomiczne, w tym restaurację. Budynek restauracji został nabyty w kwietniu 2010r. jako używany. Wcześniej, jak wynika z dokumentów, był używany przez okres przekraczający znacznie 5 lat przez różne podmioty (Spółka dysponuje dokumentami potwierdzającymi prowadzenie tam restauracji przez inny podmiot od 2 lipca 2002r., w razie potrzeby możliwe jest jednak uzyskanie potwierdzenia wykorzystywania budynku dla prowadzenia działalności gospodarczej co najmniej przez kilka lat wcześniejszych). W ostatnim okresie budynek wykorzystywany był przez Spółkę, która była najemcą lokalu od 1 lipca 2004r. i która podjęła się jego rozbudowy i modernizacji, przy czym nakłady na ulepszenie poniesione przed oddaniem do użytkowania przekroczyły znacznie 30% wartości początkowej.

Budynek po trwającej od października 2007r. przerwie związanej z pracami budowlanymi jest eksploatowany ponownie od lutego 2010r., czyli wznowienie eksploatacji przez Spółkę nastąpiło ok. dwa miesiące przed jego nabyciem, jednak ze względu na trwające nadal prace remontowe i modernizacyjne w samym budynku oraz w jego otoczeniu ani budynek ani inne składniki majątkowe wymienione w niniejszym wniosku nie zostały jeszcze wpisane do ewidencji środków trwałych. Zgodnie z objaśnieniami do Klasyfikacji Środków Trwałych budynek ten Spółka zamierza zaliczyć do rodzaju 109 (tam bowiem zalicza się m.in. restauracje, bary, stołówki). Oprócz robót składających się na ulepszenie samego budynku, trwają prace w jego otoczeniu, polegające na budowie ogrodzenia, wykonaniu chodnika z kostki oraz utwardzeniu powierzchni pod stoliki wystawiane na zewnątrz lokalu, zagospodarowaniu zieleni (drzewa, krzewy, byliny, trawniki itd.), wykonaniu deszczowni (instalacji zraszającej trawniki), oświetlenia chodników oraz ogrodu i przestrzeni dla klientów na zewnątrz lokalu, wykonaniu małej architektury (kaskada wodna, pergole, murki oporowe i barierki na pagórku znajdującym się na terenie ogrodu). Sposób zagospodarowania terenu wokół restauracji nie odbiega od zwyczajowo przyjętych norm dla tego rodzaju i kategorii obiektów. Ponadto wykonany został tzw. bar letni, w postaci wiaty o powierzchni ok. 20 m kw.

Chodnik prowadzący do lokalu stanowi jedyną drogę dojścia także do sąsiedniego budynku, w którym znajduje się Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji (ustanowiona jest służebność na rzecz właściciela tego budynku). Cały teren, na którym znajdują się wszystkie ww. obiekty znajduje się faktycznie zarówno przed budynkiem restauracji, jak i ww. budynkiem MOSiR. Cały ten teren jest ogrodzony, przy czym także ogrodzenie służy faktycznie obu budynkom (zabezpieczeniu dostępu do obu budynków). Pozostała część terenu (poza chodnikiem zapewniającym dostęp do budynku MOSiR) nie jest w żaden sposób wykorzystywana przez tę instytucję lub związana z jej działalnością.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym dopuszczalne jest ustalenie dla przedmiotowego budynku indywidualnej stawki amortyzacyjnej, wynikającej z zastosowania skróconego okresu amortyzacji, nie krótszego jednak niż 3 lata...

Zdaniem Spółki, dopuszczalne jest zastosowanie dla budynku indywidualnej stawki amortyzacyjnej, wynikającej z zastosowania skróconego okresu amortyzacji, przy czym okres ten nie może być krótszy niż 3 lata. Zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik ma prawo ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, przy czym w przypadku budynków i budowli okres ten nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem jednak m.in. budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 klasyfikacji środków trwałych. Przy tym budynek uznaje się używany, jeżeli podatnik udowodni, że przed nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez 60 miesięcy (w naszym przypadku jest to okres znacznie dłuższy), natomiast za ulepszony, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez tego podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Przedmiotowy budynek spełnia wszystkie te warunki, zarówno dotyczące klasyfikacji, jak również okresu użytkowania i wielkości wydatków na ulepszenie. Nie ma zdaniem Spółki wątpliwości, że zastosowanie znajdzie przepis art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a, skoro budynek klasyfikowany jest w rodzaju 109 KŚT. Tym samym przysługuje Spółce prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, choćby tylko z tytułu uznania budynku za ulepszony, jednak przy przyjęciu okresu amortyzacji nie krótszego niż 3 lata, zatem stawka ta nie może być większa niż 33,33%. Potwierdzenie takiego stanowiska w podobnej sytuacji Spółka otrzymała w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPBI/2/423-450/09/BG z 16 lipca 2009r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16a ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepisy updop przewidują kilka metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych. Jedną z nich jest amortyzacja z zastosowaniem tzw. stawek indywidualnych.

Stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo - usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Natomiast na podstawie art. 16j ust. 3 pkt 1 updop, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w kwietniu 2010r. nabyła obiekt usługowy – restaurację, zaliczany do rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nabyty przez Niego obiekt spełnia warunki dla uznania go za budynek używany w rozumieniu ww. art. 16j ust. 3 pkt 1 updop, gdyż w dyspozycji Spółki są dokumenty, z których wynika, że od lipca 2002r. inny podmiot w nabytym przez nią budynku prowadził restaurację.

Reasumując, Spółka – stosownie do art. 16j ust. 1 pkt 3 w związku z art. 16j ust. 3 pkt 1 updop – może zatem ustalić indywidualny okres amortyzacji dla przedmiotowego obiektu restauracji, jednakże okres ten nie może być krótszy niż 3 lata (tym samym maksymalna stawka amortyzacyjna wynosi 33,33% rocznie).

Stanowisko Spółki, iż w odniesieniu do przedmiotowego budynku dopuszczalne jest zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej, jest zatem prawidłowe.

Wskazać jeszcze należy, iż o wydatkach na ulepszenie w kontekście składników majątku trwałego można mówić wyłącznie w odniesieniu do środków trwałych (stanowiących własność/współwłasność podatnika). W opisie stanu faktycznego Spółka wskazała natomiast, iż nakłady poniosła w okresie, w którym nie była właścicielem restauracji, a zatem jeśli były to nakłady ulepszeniowe, to stanowiły one „inwestycję w obcym środku trwałym” (Spółka bowiem wynajmowała ten budynek), stanowiący odrębny składnik majątku trwałego. Fakt eksploatacji do lipca 2010r. wskazuje, iż została ona zakończona w stopniu umożliwiającym korzystanie.

Powyższe pozostaje jednakże bez wpływu na walor „używalności” budynku restauracji uprawniający do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy wskazać, że została ona wydana w indywidualnej sprawie na tle przedstawionego stanu faktycznego i nie stanowi odniesienia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Nadmienia się, że odnośnie sprawy będącej przedmiotem oznaczonego we wniosku pytań przyporządkowanych do 2, 3, 4 stanu faktycznego oraz do pytań przyporządkowanych do 1, 2, 3, 4 zdarzeń przyszłych wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj