Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1114/10/ZK
z 10 lutego 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-1114/10/ZK
Data
2011.02.10
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
działalność gospodarcza
działalność gospodarcza
koszty uzyskania przychodów
koszty uzyskania przychodów
stawka amortyzacyjna
stawka amortyzacyjna
środek trwały
środek trwały
Istota interpretacji
1. Czy odpisy amortyzacyjne ww. mieszkania przeznaczonego na lokal biurowy stanowić będą koszty uzyskanie przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawca może zastosować stawkę amortyzacyjną indywidualną w wysokości 10% rocznie? Wniosek ORD-IN 3 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 20 sierpnia 2010r. (data wpływu do Organu 27 października 2010r.), uzupełnionym w dniu 26 stycznia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:
(pytania oznaczone we wniosku Nr 2, 3 i 4) UZASADNIENIE W dniu 27 października 2010r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego, możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej oraz sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków, poniesionych na zakup i przystosowanie nieruchomości lokalowej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 11 stycznia 2011r. Znak: IBPBI/1/415-1114/10/ZK, IBPBI/1/415-1115/10/ZK i IBPP1/443-1046/10/AW wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 26 stycznia 2011r. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą Kancelaria Radcy Prawnego. Przedmiotem działalności jest działalność prawnicza. Jest czynnym podatnikiem VAT. Dla celów wyliczenia podatku dochodowego prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów. W celu realizowania przychodów z działalności prawniczej niezbędne jest posiadanie pomieszczeń biurowych dla kontaktów z klientami oraz przechowywania dokumentacji prowadzonych spraw. W tym celu w grudniu 2009r. zakupił lokal mieszkalny z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. Mieszkanie, po adaptacji na biuro ma zamiar wprowadzić do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne. Aby mieszkanie spełniało funkcję biura poniósł pewne nakłady inwestycyjne. Działka, na której mieści się budynek jest własnością dwóch spółek oraz osób fizycznych. Budynek został zbudowany w roku 1910. Wnioskodawca posiada pozytywną decyzję Prezydenta Miasta odnośnie zmiany sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego na lokal biurowy. W sierpniu 2010r. planowane było przyjęcie mieszkania jako pomieszczenia biurowego do ewidencji środków trwałych o wartości początkowej będącej sumą ceny netto nabycia mieszkania oraz wydatków netto dotyczących zakupu materiałów i usług remontowo-budowlanych. Roboty remontowo-budowlane to m.in.:
Zakupione materiały do wykonania ww. robót to m.in.:
Inne koszty:
W lokalu tym będzie prowadzona tylko działalność gospodarcza opodatkowana podatkiem VAT. W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż zakupiony lokal w dniu jego nabycia - przed jego adaptacją, spełniał definicję środka trwałego, tj. był własnością podatnika, był kompletny i zdatny do użytku w przewidywanym okresie dłuższym niż rok, ale jako mieszkanie. Aby mógł być wykorzystany na potrzeby kancelarii prawnej zostały przeprowadzone prace adaptacyjne, które miały na celu zmienić mieszkanie na biuro, zgodnie z wymogami współczesnej funkcjonalności pomieszczeń. Niezbędny stał się nowy układ pomieszczeń w celu zamiany pokojów mieszkalnych na sekretariat, gabinet, biuro. Z lokalu mieszkalnego po adaptacji Wnioskodawca uzyskał lokal biurowy niemieszkalny i zakwalifikował ten lokal do KŚT 121. Wydatki udokumentowane notą obciążeniową dotyczą:
Nota jest wystawiana przez wspólnotę mieszkaniową. W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:
(pytania oznaczone we wniosku nr 2, 3 i 4) Zdaniem Wnioskodawcy:
Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje: Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010r. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu, każdorazowo spoczywa na podatniku. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23. Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:
W świetle powyższego środkiem trwałym może być wskazany we wniosku lokal użytkowy. Zgodnie bowiem z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ww. ustawy. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:
Przy czym za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 22g ust. 3 ww. ustawy). Art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Z wniosku wynika m.in., iż Wnioskodawca zakupił lokal mieszkalny z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. W dniu jego nabycia, przed jego przystosowaniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, lokal spełniał definicję środka trwałego, tj. był kompletny i zdatny do użytku w przewidywanym okresie dłuższym niż rok, ale jako mieszkanie. Nie mógł więc być tym samym, wykorzystywany jako biuro na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (nie mógł być wówczas środkiem trwałym w tej działalności). Przed jego wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawca poniósł nakłady finansowe, w celu adaptacji mieszkania na potrzeby tej działalności (biuro). W związku z tym poniósł wydatki związane z wykonanymi robotami remontowo-budowlanymi oraz zakupem materiałów do wykonania ww. robót. Oprócz tego poniósł inne koszty związane z usługą dotyczącą ustalenia warunków zabudowy dla zmiany sposobu użytkowania lokalu mieszkalnego na lokal biurowy oraz opłaty na (za): fundusz eksploatacyjny, fundusz remontowy, fundusz zarządzania, wodę, c.o., wywóz śmieci, na podstawie noty obciążeniowej wystawionej przez Wspólnotę Mieszkaniową. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nakłady na przystosowanie lokalu mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, poniesione przed wprowadzeniem lokalu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będą obok ceny nabycia tego lokalu stanowić składnik jego wartości początkowej (kosztu wytworzenia). Wydatki te będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pośrednio, tj. poprzez odpisy amortyzacyjne. Stwierdzić bowiem należy, iż w istocie Wnioskodawca wytworzył środek trwały, z zamiarem jego wykorzystywania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazać przy tym należy, iż przez nakłady na przystosowanie lokalu mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (których skutkiem była zmiana charakteru tego lokalu z mieszkalnego na użytkowy) rozumieć należy wyłącznie wydatki związane z wykonanymi robotami remontowo-budowlanymi, zakupem materiałów do wykonania ww. robót oraz wskazane we wniosku koszty administracyjne związane ze zmianą przeznaczenia lokalu z mieszkalnego na użytkowy. Natomiast pozostałe przedstawione we wniosku wydatki, tj. opłaty na fundusz eksploatacyjny, fundusz remontowy, fundusz zarządzania, media oraz wydatek poniesiony tytułem zapłaty w dniu 09 lutego 2010r. polisy ubezpieczeniowej od ognia i innych zdarzeń losowych dotyczący zakupionego lokalu mieszkalnego, w świetle cyt. powyżej definicji kosztu wytworzenia nie mogą stanowić elementu wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego. W okresie (za okres poprzedzający(m) oddanie środka trwałego do użytkowania, nie mogą również bezpośrednio stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż nie spełniają podstawowego wymogu określonego w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Związane są one bowiem z posiadaniem lokalu mieszkalnego, w okresie w którym nie był on jeszcze wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej. Zatem brak jest w tej mierze związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem ww. wydatków, a przychodem uzyskanym z prowadzonej działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem tego źródła przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji lokali przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
Ustalenie przez ustawodawcę minimalnego okresu amortyzacji środka trwałego na 10 lat oznacza, że maksymalna wysokość rocznej stawki amortyzacji będzie wynosić 10%. Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są albo używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika. Przy czym w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
Z wniosku wynika, iż lokal mieszkalny, który Wnioskodawca nabył dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, znajduje się w budynku zbudowanym w 1910r. Lokal ten, po jego zakupie został zaadaptowany na biuro. Zatem zmienił się charakter przedmiotowego lokalu z mieszkalnego na użytkowy. Wnioskodawca zakwalifikował ww. składnik majątku do grupy 121 KŚT. W świetle powyższego w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym zastosowanie może znaleźć cyt. powyżej art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, przewidujący dla budynków i lokali niemieszkalnych możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o ile Wnioskodawca jest w stanie wykazać, iż przedmiotowy lokal jest lokalem użytkowym oraz stawką amortyzacyjną właściwą do amortyzacji tego lokalu niemieszkalnego jest stawka 2,5%. Zauważyć przy tym należy, iż wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiący Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dla lokali niemieszkalnych zaliczonych do grupy 1, podgrupy 12 rodzaju 121 KŚT stawkę amortyzacyjną wynoszącą 2,5%. W ww. przypadku okres amortyzacji lokalu użytkowego nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Zauważyć przy tym należy, iż dla wymienionych w ww. przepisie środków trwałych nie ustalono wymaganego okresu używania warunkującego możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Wystarczającym minimalnym okresem używania tych środków trwałych, uprawniającym do zastosowania stawek indywidualnych jest 1 pełny rok. W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Nadmienić należy, iż w zakresie sposobu dokumentowania poniesionych kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz podatku od towarów i usług, wydano odrębne rozstrzygnięcia. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.