INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych otrzymanych w formie darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania darowizny przekazanej na rzecz wspólnika spółki cywilnej oraz w zakresie ustalenia wartości początkowej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych otrzymanych w formie darowizny.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia , Nr , na podstawie art. 169 § 1 wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 22 lipca 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 29 lipca 2011 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek w dniu 29 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Ojciec Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą pod firmą, której przedmiotem jest wynajem powierzchni handlowych. Z tytułu prowadzonej działalności jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz opłaca podatek dochodowy w/g stawki liniowej. Ewidencja tej działalności prowadzona jest przy pomocy ksiąg rachunkowych. W skład prowadzonego przedsiębiorstwa wchodzą dwa zespoły obiektów handlowych, tj.: Centrum Handlowe oraz Centrum Handlowe. Poszczególne obiekty handlowe składają się z nieruchomości gruntowych, zabudowanych budynkami i budowlami wraz z niezbędnym zasilaniem w media i wyposażeniem w pomocnicze ruchome środki trwałe oraz środki transportowe. Ten zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55^¹ Kodeksu cywilnego.

W jego skład, poza wymienionym wyżej zespołem składników materialnych, wchodzą również:

1. prawa i obowiązki wynikające z umów najmu,
2. prawa i obowiązki wynikające z umów leasingu,
3. prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę,
4. prawa i obowiązki wynikające z umów o dostawę mediów,
5. rozrachunki związane z prowadzeniem działalności, tj. należności / zobowiązania z odbiorcami i dostawcami oraz rozrachunki publiczno - prawne,
6. środki pieniężne na rachunkach bankowych,
7. księgi rachunkowe.
   
   

Właścicielem składników majątkowych wymienionego przedsiębiorstwa są rodzice Wnioskodawcy, na prawie wspólności ustawowej.

Rodzice opisane wyżej przedsiębiorstwo zamierzają darować swoim dzieciom, tj. Wnioskodawcy i Jego siostrze, na współwłasność w częściach ułamkowych po 1 części dla każdego, z przeznaczeniem do dalszego prowadzenia wspólnie działalności gospodarczej. Ponieważ prowadzenie działalności przedsiębiorstwa przez współwłaścicieli w częściach ułamkowych technicznie wygodniejsze jest w formie spółki osobowej, Wnioskodawca wspólnie z siostrą zamierzają zawiązać spółkę cywilną, do której otrzymane przedsiębiorstwo byłoby wniesione jako wkład. Rozważają również wcześniejsze założenie spółki cywilnej dwuosobowej i przyjęcie darowizny bezpośrednio na rzecz spółki cywilnej na współwłasność łączną obydwojga rodzeństwa.

Przed dokonaniem aktu darowizny rodzice zamierzają ustalić wartość rynkową przedsiębiorstwa, przy czym dla nieruchomości zostanie to dokonane przez rzeczoznawcę majątkowego, zaś wartość przedmiotów ruchomych, innych składników materialnych oraz należności określona zostanie przez rodziców Wnioskodawcy we własnym zakresie. Tak ustalona wartość przedsiębiorstwa zostanie skorygowana o obciążenia w postaci przekazywanych wraz z przedsiębiorstwem zobowiązań.

Darczyńcy z przedmiotu darowizny zamierzają wyłączyć niektóre jego elementy, a mianowicie:

1. należności przeterminowane związane z Centrum Handlowym, które zostało sprzedane w grudniu 2010 r.,
2. należności za czynsze za korzystanie z będących przedmiotem przekazania wymienionych na wstępie obiektów, w tej części, która zaliczona została do ich przychodów z działalności gospodarczej i ujęta w deklaracjach VAT oraz zaliczona do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym przed dniem dokonania darowizny.
   
   

Wnioskodawca wskazał również, że ani On, ani też Jego siostra nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Działalność taką rozpoczną prowadzić po otrzymaniu w drodze darowizny przedsiębiorstwa, po dokonaniu uprzednio odpowiednich rejestracji w organie ewidencji i urzędzie skarbowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przy dokonaniu przez rodziców darowizny na rzecz dzieci, które już zawiązały spółkę cywilną, na rzecz tej spółki, transakcja będzie korzystała z przewidzianego w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączenia ze stosowania przepisów powołanej ustawy, czy też u obdarowanych powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym...
2. Czy przy opisanej darowiźnie przedsiębiorstwa, ustalenie wartości początkowej środków trwałych powinno nastąpić według wartości rynkowej, zgodnie z zasadą ustaloną w art. 22g ust. 1 pkt 3, z uwzględnieniom ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno przy darowiźnie dokonanej na rzecz dzieci jako osób cywilnych, jak i darowiźnie na rzecz tych samych osób, które zawiązały spółkę cywilną...
3. Czy obdarowani przy ustalaniu stawek amortyzacyjnych mogą korzystać z przewidzianego w art. 22j ust. 1 i 2 wymienionej ustawy, prawa do ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych środków trwałych, jak również dokonywać odpisów jednorazowo dla środków trwałych, których wartość początkową nie przekracza 3.500 zł, zgodnie z art. 22f ust. 3 wymienionej ustawy...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 i 3. W pozostałym zakresie objętym wnioskiem (pytanie nr 1) została wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalenie wartości początkowej środków trwałych powinno nastąpić według ich wartości rynkowej z dnia darowizny, zgodnie z zasadą ustaloną w art. 22g ust. 1 pkt 3, z uwzględnieniem ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno przy darowiźnie dokonanej na rzecz osób fizycznych, jak też darowiźnie na rzecz spółki, którą te osoby zawiążą.

Przy ustalaniu stawek amortyzacyjnych na nabyte w drodze darowizny środki trwałe obdarowanych obowiązują wszystkie ustalone w ustawie podatkowej zasady co oznacza, iż mogą stosować dla używanych środków trwałych indywidualne stawki amortyzacji, zgodnie z regułami określonymi w art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak równie dokonywać odpisu jednorazowo, w sytuacjach określonych w art. 22f ust. 3 tej ustawy.

Wnioskodawca wskazał, iż spółka cywilna nie posiada podmiotowości prawnej i stanowi stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami tej umowy. Z punktu widzenia prawa cywilnego darowizna dokonana na rzecz osób fizycznych, jak i na rzecz zawiązanej przez te osoby spółki cywilnej, wywiera ten sam skutek, gdyż w obu sytuacjach prawo własności przysługiwać będzie tym osobom fizycznym, a nie spółce cywilnej. W konsekwencji, w wyniku darowizny przedsiębiorstwa dokonanej przez rodziców na rzecz spółki cywilnej, której jedynymi wspólnikami są ich dzieci, następuje nabycie własności rzeczy wchodzących w skład przedsiębiorstwa przez osoby fizyczne, która to czynność stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn ( Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1513 ze zm.). Z tego powodu do tej czynności nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyłączenie stosowania tych przepisów wynikające z art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Wnioskodawca podniósł ponadto, iż potwierdzeniem tego jest brak wyszczególnienia tego rodzaju przychodu w przepisach tej ustawy. Podobne stanowisko prezentowane jest w szeregu interpretacji podatkowych, m. in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 26 września 2008 r. Nr IPPB1/415-987/08-2/JB, z dnia 11 maja 2010 r. Nr IPPB1/415-156/10-3/KS i Nr IPPB1/415-949/09-2/AM oraz Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Nr OG/OO5/67B/PD1/415-15/2007.

Przyjęte w nich uzasadnienie identyczności skutków darowizny dokonanej na rzecz osób fizycznych, jak i na rzecz zawiązanych przez te osoby spółek cywilnych wskazuje, iż identyczne powinny być również zasady wprowadzania do ewidencji i ustalanie wartości początkowej środków trwałych. Ustalenie wartości początkowej środków trwałych, będące podstawą naliczenia amortyzacji, w sposób wyczerpujący regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mianowicie art. 22g ust. 1 pkt 3 i ust. 15 tej ustawy, przy czym nie wskazują one, czy regulacja ta odnosi się do osób fizycznych, czy również do spółek osób fizycznych.

Wnioskodawca podniósł, iż wymieniona ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym osób fizycznych, przy czym podmiotami opodatkowania dochodu osiągniętego przez spółki cywilne osób fizycznych, są wspólnicy tej spółki jako osoby fizyczne. Oznacza to, iż regulacje dotyczące osób fizycznych, co do przychodów i kosztów, w pełni odnoszą się do działalności tych osób prowadzonej w ramach spółki cywilnej, co potwierdza treść art. 8 tej ustawy. Nie ma więc znaczenia dla ustalenia wartości początkowej środków trwałych przy otrzymaniu darowizny przedsiębiorstwa, czy przedsiębiorstwo darowane zostało na własność w częściach ułamkowych osobom fizycznym, a następnie zostanie przez obdarowanych wniesione do spółki cywilnej, czy też zostanie ono darowane bezpośrednio już zawiązanej spółce cywilnej.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych, dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a do 22o, z uwzględnienie art. 23. Ponieważ ani w części ogólnej ww. ustawy, ani w treści powołanych wyżej przepisów nie zamieszczono żadnych ograniczeń podmiotowych, oznacza to, iż przewidziana w art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwość stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych oraz dopuszczona w art. 22f ust. 3 tej ustawy możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych jednorazowo - ma również zastosowanie w stosunku do środków trwałych nabytych w ramach darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie w zakresie ustalenia wartości początkowej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych otrzymanych w formie darowizny uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 tej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Zatem, aby składnik majątku podatnika można było uznać za środek trwały podlegający amortyzacji musi spełniać on następujące warunki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,

• w dniu przyjęcia do używania być kompletny i zdatny do użytku,

• być przewidywany do używania przez okres dłuższy niż rok,

• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

Przy czym w myśl art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepis art. 22d ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli :

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

W świetle ww. przepisu kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 15 tej ustawy, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 powyższej ustawy przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. W myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Przepis art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust.1).

Stosownie do przepisu art. 22j ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
   1. 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
   2. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
   3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach;

2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy;
3. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata;

4. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
   
   

Zgodnie z art. 22j ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20 % wartości początkowej.
   
   

Według art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
   
   

W świetle cytowanych przepisów, indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika.

Przepis art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że ojciec Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni handlowych. W skład prowadzonego przedsiębiorstwa wchodzą dwa zespoły obiektów handlowych, w tym nieruchomości gruntowe zabudowane budynkami i budowlami wraz z niezbędnym zasileniem w media i wyposażeniem w pomocnicze ruchome środki trwałe, środki transportu, a także prawa i obowiązki wynikające z: umów najmu, umów leasingu, umów o dostawę mediów.

Właścicielem składników majątkowych wymienionego przedsiębiorstwa jest ojciec Wnioskodawcy wraz z żoną na prawie wspólności ustawowej.

Rodzice Wnioskodawcy opisane wyżej przedsiębiorstwo zamierzają darować aktem notarialnym swoim dzieciom, tj. Wnioskodawcy i Jego siostrze, na współwłasność w częściach ułamkowych po 1 części każdemu, z przeznaczeniem na wspólne prowadzenie działalności gospodarczej. Obdarowani rozważają możliwość wcześniejszego zawiązania spółki cywilnej tak, by darowiznę dokonano bezpośrednio na rzecz zawiązanej przez Nich spółki cywilnej, na współwłasność łączną.

Przed dokonaniem aktu darowizny, rodzice Wnioskodawcy zamierzają ustalić wartość rynkową przedsiębiorstwa, co w przypadku nieruchomości wykonane zostanie przez rzeczoznawcę majątkowego, a w odniesieniu od przedmiotów ruchomych i innych składników materialnych oraz należności – we własnym zakresie.

W tym miejscu należy wskazać, iż spółka cywilna nie posiada podmiotowości prawnej, stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami umowy spółki cywilnej.

Konstrukcja spółki cywilnej uregulowana została w art. 860-875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 tej ustawy, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Spółka cywilna nie stanowi zatem samodzielnego podmiotu prawa, podmiotami prawa pozostają wspólnicy spółki cywilnej. W związku z tym spółka cywilna nie ma własnego mienia - nabywane prawa i zaciągane zobowiązania wchodzą do wspólnego majątku wspólników, stanowiącego ich współwłasność łączną.

Zatem, stronami umowy darowizny przy spółce cywilnej będzie darczyńca (rodzice) oraz Wnioskodawca i Jego siostra. Nabycie składnika majątku nastąpi przez Wnioskodawcę jako wspólnika spółki cywilnej, a nie przez spółkę cywilną.

Reasumując, na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż zarówno w przypadku gdy przekazanie darowizny dokonane będzie na rzecz Wnioskodawcy jako osoby fizycznej jak i na Jego rzecz jako wspólnika spółki cywilnej, nabyte w drodze darowizny środki trwałe, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, stanowić będą Jego współwłasność.

Wnioskodawca, prowadząc działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, będzie miał prawo ustalić wartość początkową nabytych w tej formie środków trwałych na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 22g ust. 15 powoływanej ustawy, tj.: w wysokości wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny, chyba że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości. Jeżeli spełnione zostaną warunki określone w art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od wskazanych wyżej środków trwałych mogą być dokonywane odpisy amortyzacyjne według indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości wynikającej z art. 22j tej ustawy.

W przypadku środków trwałych, których wartość początkowa w dniu otrzymania darowizny nie przekroczy kwoty 3.500 zł, można dokonać odpisu jednorazowego, o którym mowa w art. 22f ust. 3 powyższej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Z uwagi na powyższe niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla innych niż Wnioskodawca osób, w tym darczyńców i siostry Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.