Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-2.4511.40.2017.2.DJ
z 6 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 1 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dwóch stanów faktycznych:

• pierwszego – w zakresie skutków zawarcia umowy przedwstępnej w zwykłej formie, a nie notarialnej,
• drugiego – w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.
  
  

Zauważyć należy, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, w związku z powyższym pismem z dnia 25 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.40.2017.1.DJ, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 25 stycznia 2017 r., skutecznie zostało doręczone w dniu 28 stycznia 2017 r., natomiast w dniu 1 lutego 2017 r. (data nadania 31 stycznia 2017 r.), do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 marca 2011 r. Zainteresowana otrzymała od syna jako darowiznę lokal mieszkalny przy ul. a. (akt notarialny nr B/2011). W dniu 21 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. lokal (akt notarialny nr C/2011). Uzyskane pieniądze ze sprzedaży przeznaczyła na zakup nowego lokalu mieszkalnego przy ul. A w innej dzielnicy o wyższym standardzie.

W dniu 12 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży lokalu mieszkalnego (umowa zawarta w zwykłej formie pisemnej). Na dzień zawarcia umowy przedwstępnej sprzedający posiadał 1/2 części lokalu mieszkalnego. Strony w umowie par. 5 ustaliły, że zawarcie sprzedaży w formie aktu notarialnego nastąpi do dnia 10 grudnia 2013 r. Sprzedający w par. 1 umowy zobowiązał się, że do dnia podpisania umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego ureguluje status prawny jako jedyny właściciel lokalu.

Do dnia 5 grudnia 2013 r. sprzedający nie wywiązał się z zobowiązania, co skutkowało zerwaniem umowy, bądź jej wydłużeniem aneksem terminu zawarcia aktu notarialnego. Strony ustaliły, na wniosek sprzedającego, że przedłuża się termin zawarcia aktu notarialnego do dnia 30 czerwca 2014 r. Pozostałe warunki umowy przedwstępnej pozostały bez zmian.

Wpłacone zaliczki, ujęte w par. 7 miały pomóc sprzedającemu stać się w 100% właścicielem lokalu:

1. w terminie do 30 czerwca 2013 r. kwota 35.000,00 (słownie: trzydzieści pięć tysięcy złotych),
2. w terminie do 31 lipca 2013 r. kwota 35.000,00 (słownie: trzydzieści pięć tysięcy złotych),
3. w terminie do 31 sierpnia 2013 r. kwota 35.000,00 (słownie: trzydzieści pięć tysięcy złotych),
4. w terminie do 30 września 2013 r. kwota 35.000,00 (słownie: trzydzieści pięć tysięcy złotych),
5. w terminie do 31 października 2013 r. kwota 35.000,00 (słownie: trzydzieści pięć tysięcy złotych).
   
   

Zaliczka w sumie 175.000,00 zł została przekazana sprzedającemu. Na zaistniały fakt Zainteresowana posiada dowody wpłaty.

Pomimo spełnienia wszystkich wymogów zawartych w umowie przedwstępnej przez kupującego, do dnia 20 maja 2014 r. sprzedający nie wywiązał się ze swoich zobowiązań. Na wszystkie czynności zawarte we wniosku Wnioskodawca posiada dokumentację, potwierdzającą te wszystkie zdarzenia.

Według oceny Zainteresowanej transakcja się dokonała. Wnioskodawczyni mogła dochodzić sądownie przeniesienia tytułu własności lokalu na swoją rzecz, bądź też odstąpić od umowy. Sprzedający zobowiązał się w ramach rekompensaty pomóc w kupnie innego lokalu na korzystniejszych warunkach, niż to zostało ustalone w umowie przedwstępnej.

W dniu 9 czerwca 2014 r. został zakupiony lokal mieszkalny przy ul. b. (akt notarialny nr C/2014).

Podczas sporządzania aktu sprzedaży lokalu przy ul. a. w dniu 21 grudnia 2011 r. Zainteresowana została poinformowana przez notariusza, że wszelkie sprawy związane z przeniesieniem własności, zgłoszeniem do urzędu skarbowego zostaną wykonane przez Kancelarię Notarialną. Dodatkowo została poinformowana, że urząd skarbowy może zweryfikować cenę za ww. lokal i że wówczas Zainteresowana może oczekiwać wezwania do uiszczenia dodatkowej opłaty. Do dnia 18 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni była przekonana, że wszystkie sprawy formalne, dotyczące sprzedaży-kupna ww. lokali są załatwione w 100%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Skutki zawarcia umowy przedwstępnej w zwykłej formie, a notarialnej.
2. Czy wydatki na cele mieszkaniowe (zakup lokalu mieszkalnego), w postaci wpłaconych zaliczek, potwierdzonych dowodami wpłat w ustawowym terminie, są wydatkami w myśl art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, dotyczące skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. W zakresie pierwszego stanu faktycznego w dniu 25 stycznia 2017 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr 3063-ILPB1-2.4511.20.2017.1.DJ.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Zainteresowana spełniła wszystkie wymagania objęte w art. 21 ust. 1 pkt 131 i art. 21 ust. 25, tj. wydatkowała fizycznie pieniądze uzyskane ze sprzedaży lokalu przy ul. a. na zakup innego lokalu przy ul. c. w terminie określonym ustawą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie stanowi przychód, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jeżeli natomiast odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie podlega opodatkowaniu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w dniu 23 marca 2011 r. Zainteresowana otrzymała od syna jako darowiznę lokal mieszkalny przy ul. a. Wnioskodawczyni sprzedała ww. lokal w dniu 21 grudnia 2011 roku. W dniu 12 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę przedwstępną, zobowiązującą do przeniesienia własności lokalu mieszkalnego przy ul. c. i wpłaciła w 2013 roku zaliczki w kwocie 175 000,00 zł na poczet ceny lokalu. Pomimo spełnienia wszystkich wymogów zawartych w umowie przedwstępnej przez Wnioskodawczynię, do dnia 20 maja 2014 r. sprzedający nie wywiązał się ze swoich zobowiązań i dlatego w ramach rekompensaty zobowiązał się pomóc w kupnie innego lokalu na korzystniejszych warunkach, niż to zostało ustalone w umowie przedwstępnej. W dniu 9 czerwca 2014 r. (tj. po upływie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie lokalu mieszkalnego przy ul. a.) został zakupiony lokal mieszkalny przy ul. b. (akt notarialny nr C/2014).

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie – stanowi źródło przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z treścią art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Natomiast w myśl art. 30e ust. 2 ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przy czym, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ww. ustawy).

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że wszelkie zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalną treść przepisów. Stąd też korzystanie z omawianego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. Okolicznością decydującą o zastosowaniu powyższego zwolnienia jest więc m.in. przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości wyłącznie na cele i w terminach określonych w tym przepisie. Przy tym enumeratywne wyliczenie wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy. Zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki nie wymienione w tym katalogu nie będą uprawniały do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków ze zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego. Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie uzyskanym przychodem uprawnia do zastosowania zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Momentem wydatkowania przez podatnika kwot uzyskanych ze sprzedaży na nabycie rzeczy lub praw określonych w tym przepisie jest data faktycznego wydatkowania przychodu, np. data dokonania przedpłaty na poczet ceny określonej w umowie przedwstępnej i umowie sprzedaży, pod warunkiem sfinalizowania oraz właściwego udokumentowania zawartej transakcji.

Niemniej jednak podkreślić należy, iż samo zawarcie umowy przedwstępnej nie jest przesłanką wystarczającą. Niezbędne jest jeszcze zawarcie definitywnej umowy przeniesienia własności w formie aktu notarialnego w terminie dwóch lat, liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do odpłatnego zbycia.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawczyni, nie jest wystarczające do skorzystania z prawa do ulgi wydatkowanie przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe w okresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku, gdy ostateczne nabycie nieruchomości nastąpiło po upływie ww. okresu.

Pojęcie nabycie, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało w niej zdefiniowane. Należy zatem odwołać się do przepisów prawa cywilnego, które stanowią, że nabycie obejmuje każde uzyskanie własności.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że analiza treści normy prawnej sformułowanej w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności użyte w nim słowa wydatki poniesione na nabycie prowadzi do jednoznacznego wniosku, że tylko wydatkowanie przychodu na definitywne nabycie nieruchomości mieszkalnej, to znaczy skutkujące przeniesieniem własności w terminie dwóch lat, liczonych od końca roku podatkowego, w którym doszło do odpłatnego zbycia, upoważnia do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

Natomiast zarówno zawarcie umowy przedwstępnej jak też dokonanie, stosownie do tej umowy, wpłat na poczet ceny, pomimo że mogą prowadzić do nabycia własności nieruchomości, to nie są z nim równoważne. Treścią tej umowy jest jedynie zobowiązanie się stron do zawarcia umowy przenoszącej własność, lecz tej własności sama umowa nie przenosi. Przeniesienie własności nieruchomości wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego i tylko umowa zawarta w tej formie przenosi jej własność.

W rezultacie brak zawartej umowy przeniesienia własności w wyznaczonym terminie ma oczywisty skutek w postaci braku nabycia własności tej nieruchomości w tym okresie, a tym samym nie można również uznać, że faktycznie wydatek został poczyniony na tak określony cel. W konsekwencji, brak zawartej w formie aktu notarialnego umowy przeniesienia własności nieruchomości przed upływem 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości, powoduje niewypełnienie jednego z warunków zwolnienia i pozbawia do niego prawa.

Powyższe oznacza, że wpłacone przez Wnioskodawczynię zaliczki na zakup lokalu mieszkalnego nie będą mogły być uwzględnione przy obliczeniu dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, samo wydatkowanie przez Zainteresowaną środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, nabytego w 2011 roku w drodze darowizny, na nabycie innego lokalu mieszkalnego, celem realizacji własnych celów mieszkaniowych - bez zaistnienia faktu jego nabycia na własność w ustawowym terminie - nie przesądza o prawie do zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne jest bowiem zarówno wydatkowanie środków, jak i podpisanie aktu notarialnego, przenoszącego własność nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.