Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.284.2016.3.KS
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.), uzupełnionym w dniu 16 grudnia 2016 r, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 14 grudnia 2016 r. znak 3063.ILPB1-1.4511.284.2016.1.KS, 3063-ILPP2-3.4512.122.2016.1.AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 14 grudnia 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 14 grudnia 2016 r., natomiast w dniu 16 grudnia 2016 r. do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. (dalej jako: Wnioskodawca) jest rolnikiem prowadzącym gospodarstwo rolne od dnia 30 marca 1994 r. i prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: Ustawa). Wnioskodawca nie prowadzi działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 2 ust. 3 Ustawy. Działalność rolniczą Wnioskodawca prowadzi w zakresie produkcji roślinnej, nie świadczy usług rolniczych.

Wnioskodawca posiada obecnie status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: Ustawa VAT). Niezależnie od powyższego Wnioskodawca od 1 grudnia 1994 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą objęta wpisem do ewidencji działalności gospodarczej, polegającą na prowadzeniu lokalu gastronomicznego „B” w C. i z tytułu tej działalności jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawca nabył do majątku odrębnego (osobistego) w drodze umowy kupna-sprzedaży w 1997 r. nieruchomość położoną w C., oznaczoną geodezyjnie jako działka nr 1 stanowiącą: rolę, łąkę, sad, zabudowania i nieużytki. Jak wspomniano na wstępie, Wnioskodawca prowadził od 30 marca 1994 r. gospodarstwo rolne i nabytą działkę nr 1 przeznaczył na potrzeby prowadzonej już działalności rolniczej. Wnioskodawca nie nabył działki nr 1 w celu dalszej odsprzedaży i w dniu jej nabycia nie miał takiego zamiaru. Działka nr 1 nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy ani w działach specjalnych produkcji rolnej. Działka nr 1 była wykorzystywana w działalności rolniczej. Wnioskodawca nie udostępniał odpłatnie działki nr 1 innym podmiotom na podstawie umów dzierżawy czy użyczenia. W dniu 28 grudnia 2007 r. Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, obejmującego swoim zakresem także obszar działki nr 1. Mocą wspomnianej uchwały zmieniono przeznaczenie gruntu rolnego klasy III na przeznaczenie na cele inwestycyjne (zabudowa mieszkano-usługowa). Wspomniany plan miejscowy wszedł w życie w marcu 2008 r. Wnioskodawca, w związku ze zmianą przeznaczenia we wspomnianym planie miejscowym gruntów stanowiących działkę nr 1, wycofał część gruntów objętych dotąd działalnością rolniczą z działalności rolniczej, uzyskał decyzję zatwierdzającą podział działki nr 1 w drodze wydzielenia z niej 11 odrębnych działek. Reszta działki nr 1, które pozostała po wydzieleniu wspomnianych 11 działek nie zmieniła swojego charakteru i nadal była i jest wykorzystywana na cele rolnicze w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego.

W uchwalonym planie miejscowym, spośród wspomnianych 11 działek, 8 przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami, 1 działkę przeznaczono pod tereny przepompowni ścieków (działka ta została nabyta przez Gminę), 2 działki przeznaczono pod drogę wewnętrzną. Wnioskodawca sprzedał wspomniane wyżej 9 działek niezabudowanych oraz udziały w dwóch działkach stanowiących drogę wewnętrzną w okresie od czerwca do listopada 2008 r. W stosunku do tych dwóch działek stanowiących drogę dojazdową wewnętrzną – każdy z nabywców 8 działek (jeden nabywca kupił dwie działki) oraz Wnioskodawca (pozostający właścicielem działki nr 1) posiadają swój udział ułamkowy i są współwłaścicielami tych dwóch działek stanowiących drogę wewnętrzną. Przed sprzedażą wspomnianych działek w okresie od czerwca do listopada 2008 r. Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości innych dostaw (sprzedaży) gruntów.

Kwestia opodatkowania przez Wnioskodawcę sprzedaży wspomnianych działek była przedmiotem wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2009 r., nr ILPP1/443-888/09-4/MT, która to interpretacja została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. I SA/Po 657/11 (uwzględniającym poglądy zawarte w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., sygn. C-181/10), uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Dnia 12 kwietnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-888/12-2/NS, w której stosownie do wytycznych zawartych we wspomnianym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 listopada 2011 r uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy co do tego, że sprzedaż wspomnianych wyżej działek nie może być uznana za działalność gospodarczą a Wnioskodawca nie występował w tych transakcjach w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W dniu 17 lutego 2009 r. Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od rodziców do swojego majątku osobistego (odrębnego) nieruchomość składającą się z działek geodezyjnych o numerach: 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 – stanowiących drogi, grunty orne, użytki rolne zabudowane, sad; 9 – stanowiącą grunty orne; 10 i 11 – stanowiących lasy i rowy, (dalej łącznie określane jako: Nieruchomość). W akcie notarialnym obejmującym wspomnianą umowę darowizny ustanowiono na rzecz rodziców Wnioskodawcy dożywotnie bezpłatne prawo użytkowania Nieruchomości. W księdze wieczystej prowadzonej dla Nieruchomości wcześniej wpisano także prawo dożywocia na rzecz siostry matki Wnioskodawcy na podstawie postanowienia Sądu Powiatowego w Gnieźnie z dnia 30 grudnia 1974 r. Spośród nabytych działek składających się na Nieruchomość, znaczenie dla niniejszego wniosku ma działka nr 8, przez obszar której przebiegała sieć elektryczna, sieć wodociągowa, sieć telekomunikacyjna, sieć gazowa, które to sieci zgodnie z art. 49 Kodeksu cywilnego nie stanowiły części składowych nieruchomości. Sieci te stanowiły własność odpowiednich przedsiębiorstw energetycznych, wodociągowych, gazowych i telekomunikacyjnych. Sieci te nie zostały wykonane przez Wnioskodawcę. Żadna z tych sieci nie posiadała przyłączy na obszarze działki nr 8, a jedynie linie przesyłowe tych sieci przebiegały przez teren działki nr 8.

Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z 1997 r. (dalej jako: Plan Miejscowy), działka nr 8 przeznaczona była w części pod tereny zabudowy mieszkaniowej z warsztatami, w części pod tereny dróg pieszych, i pieszo-jednych oraz w części pod tereny dróg i ulic wraz z zielenią w obrębie pasów drogowych. Po nabyciu Nieruchomości w drodze opisanej wyżej darowizny z dnia 17 lutego 2009 r. Wnioskodawca wykorzystywał działkę nr 8 zgodnie z jej przeznaczeniem wynikającym z ewidencji gruntów (grunty orne) czyli uprawiał na niej zboża (pszenicę, jęczmień). W 2012 r. Bank Spółdzielczy, w którym Wnioskodawca ma zaciągnięty kredyt zabezpieczony hipoteką wpisaną do księgi wieczystej prowadzonej dla działek o numerach: 3, 2, 4, 5, 7, 8, 6 objętych księgą wieczystą nr KW (…), zażyczył sobie operatu szacunkowego (wyceny wartości wspomnianych działek). W październiku 2012 roku rzeczoznawca majątkowy opracowywał operat szacunkowy działek o numerach 3, 2, 4, 5, 7, 8, 6 objętych księgą wieczystą KW (…). Już po wykonaniu operatu szacunkowego, rzeczoznawca widząc aktualny na dzień sporządzenia tego operatu sposób podziału gruntów dotyczący działek o numerach 5, 6, 7, 8 wyraził opinię, że istniejący podział obejmuje drogi i pasy zieleni w sposób niekorzystny i zasugerował złożenie przez Wnioskodawcę wniosku o zmianę przeznaczenia tych działek tak by obejmowało ono zabudowę mieszkaniowo-usługową i w mniejszym stopniu tereny zielone i drogi.

W ramach toczącego się już postępowania dotyczącego aktualizacji (zmiany) Planu Miejscowego, w styczniu 2013 roku Wnioskodawca złożył do Urzędu Gminy wniosek o zmianę przeznaczenia działek o numerach 5, 6, 7, 8 na mieszkalno-usługowe. Wniosek ten nie był składany przez Wnioskodawcę z myślą o sprzedaży tych działek ale w takim celu, by działki te na przyszłość stanowiły wystarczające zabezpieczenie udzielonego Wnioskodawcy kredytu bankowego. Pod koniec 2015 r. zjawiła się u Wnioskodawcy osoba zainteresowana nabyciem gruntów, które w ramach toczącego się wtedy postępowania zmierzającego do aktualizacji obowiązującego Planu Miejscowego mogłyby być przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową. Osoba ta zjawiła się u Wnioskodawcy na podstawie informacji jakie uzyskała w Urzędzie Gminy. Na prośbę tej osoby w dniu 17 lutego 2016 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Gminy wniosek, by w ramach toczącego się wtedy postępowania zmierzającego do aktualizacji Planu Miejscowego zmienić przeznaczenie w Planie Miejscowym działek stanowiących własność Wnioskodawcy w taki sposób, by działka nr 7 została przeznaczona pod zabudowę usługową z możliwością budowy budynku mieszkalnego, nr 6 oraz 5 – w części pod drogę (o szerokości ok. 8 m) oraz pozostałej części pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, nr 8 – pod zabudowę wielorodzinną z dopuszczeniem usług. Wnioskodawca prosił o dopuszczenie zabudowy z dachami płaskimi oraz dopuszczenie możliwości podziałów. Wniosek powyższy został napisany 17 lutego 2016 r., ponieważ w tamtym czasie luty był ostatecznym terminem przyjmowania przez Urząd Gminy wniosków o zmianę Planu Miejscowego. W dacie pisania tego pisma nie było przesądzone, który fragment gruntów Wnioskodawcy zostanie ostatecznie sprzedany osobie, która się zgłosiła.

Działka nr 8 przed złożeniem w styczniu 2013 r. wniosku przez Wnioskodawcę była w obowiązującym Planie Miejscowym zapisana jako przeznaczona w części pod tereny zabudowy warsztatowej z mieszkaniami z pasami zieleni izolacyjnej, w części pod drogi i pod zieleń w obrębie pasów drogowych. Na dzień sprzedaży działki nr 12 wydzielonej z działki nr 8 – przeznaczenie w obowiązującym Planie Miejscowym nie uległo zmianie. Nie uległo także zmianie przeznaczenie działek ar 5, 6, 7.

Wnioskodawca nie zamieszczał w prasie ani w internecie ogłoszeń o sprzedaży działki nr 8 ani jej części oraz nie zawierał w tym celu umowy z pośrednikiem obrotu nieruchomościami. Jak już wskazano wyżej osoba, która zgłosiła się do Wnioskodawcy z propozycją zakupu od Wnioskodawcy nieruchomości zjawiła się w następstwie informacji udzielonej tej osobie w Urzędzie Gminy. W dniu 23 czerwca 2016 r. Wnioskodawca zawarł ze wspomnianą osobą przedwstępną umowę sprzedaży działki, która miała zostać wydzielona z działki nr 8, a zgodnie z jej treścią umowa przedwstępna nie została zawarta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Po zawarciu z nabywcą umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 23 czerwca 2016 r., działka nr 8 została podzielona na wniosek Wnioskodawcy w ten sposób, że podzielono ją geodezyjnie na działkę o numerze 13 stanowiącą według danych z ewidencji gruntów grunty orne oraz na działkę numer 12 stanowiącą według danych z ewidencji gruntów grunty rolne (co wynika ze stosownego zaświadczenie wystawionego przez Starostę Gnieźnieńskiego).

Jak widać, przeznaczenie działki nr 8 nie uległo zmianie w stosunku do stanu z dnia jej nabycia (17 lutego 2009 r.). Na dzień sprzedaży 18 października 2016 r. działka nr 12 oraz druga działka o nr 13, które powstały z podziału działki nr 8 nadal przewidziane były w obowiązującym Planie Miejscowym pod tereny zabudowy warsztatowej z mieszkaniami z pasami zieleni izolacyjnej, w części pod drogi i pod zieleń w obrębie pasów drogowych. Działka nr 12 ani działka nr 8 z której została wydzielona, nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (która obejmuje prowadzenie lokalu gastronomicznego „B”), działki te nigdy nie były składnikiem wspomnianej prowadzonej działalności gospodarczej ani też przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej (których to działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca nie prowadzi). Wnioskodawca nie udostępniał odpłatnie działki nr 8 ani 12 innym podmiotom na podstawie umów dzierżawy czy użyczenia. Wnioskodawca nie podejmował działań typowych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami: nie zakupił działki nr 8 (z której została wydzielona działka nr 12) celem jej sprzedaży ale otrzymał ją od rodziców w ramach darowizny obejmującej wchodzące w skład gospodarstwa rolnego grunty rolne zabudowane i niezabudowane, w powiązaniu z ustanowieniem dla rodziców tzw. prawa dożywocia; uprawiał zboża na działce nr 8 począwszy od jej nabycia w drodze darowizny, a w części dotyczącej działki nr 13 (powstałej z wydzielenia z działki nr 8) nadal uprawia tam zboża; nie uzbrajał w media typu: woda, gaz, energia elektryczna, sieć telekomunikacyjna ani działki nr 8 (z której została wydzielona działka nr 12) ani samej działki nr 12; przez działkę nr 8 już w dacie nabycia przez Wnioskodawcę w drodze darowizny z dnia 17 lutego 2009 r. przebiegały sieć elektryczna, sieć wodociągowa, sieć telekomunikacyjna, sieć gazowa, które to sieci zgodnie z art. 49 Kodeksu cywilnego nie stanowiły części składowych nieruchomości. Sieci te stanowiły własność odpowiednich przedsiębiorstw energetycznych, wodociągowych, telekomunikacyjnych i gazowych. Sieci te nie zostały wykonane przez Wnioskodawcę. Żadna z tych sieci nie posiadała przyłączy na obszarze działki nr 8. Na dzień 18 października 2016 r., w którym zawarto umowę sprzedaży działki nr 12 przez tę działkę przebiegała sieć elektryczna, sieć telekomunikacyjna, sieć gazową a na granicy z sąsiednią działką sieć wodociągowa – które to sieci zgodnie z art. 49 Kodeksu cywilnego nie stanowiły części składowych nieruchomości. Sieci te stanowiły własność odpowiednich przedsiębiorstw, zakładów energetycznych, wodociągowych, gazowych i telekomunikacyjnych. Sieci te nie zostały wykonane przez Wnioskodawcę. Żadna z tych sieci nie posiadała jednak przyłączy na obszarze działki nr 12. Poszczególne sieci (elektryczna, sieć telekomunikacyjna, sieć gazowa, a na granicy z sąsiednią działką sieć wodociągowa) przebiegające przez teren działki nr 12 stanowiły obiekty liniowe w rozumieniu art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane a tym samym stanowiły budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 tej ustawy. Nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie wobec zabudowanej budowlami obiektów liniowych działki nr 12 (ani działki nr 8 z której została wydzielona).

Wnioskodawca nabył własność działki nr 8 w drodze darowizny czyli w drodze czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług a tym samym Wnioskodawcy nie przysługiwało przy nabyciu działki nr 8 (z której wydzielono działkę nr 12) prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem tej nieruchomości. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie działki nr 8 (z której wydzielono działkę nr 12, sprzedaną 18 października 2016 r.) ani też na ulepszenie działki nr 12; nie zamieszczał w prasie ani w internecie ogłoszeń o sprzedaży działki nr 8 ani jej części oraz nie zawierał w tym celu umowy z pośrednikiem obrotu nieruchomościami. Nie wydzielił działki nr 12 w celu jej sprzedaży ale najpierw zgłosiła się do Wnioskodawcy osoba zainteresowana nabyciem od Wnioskodawcy gruntu, następnie Wnioskodawca zawarł z tą osobą umowę przedwstępną sprzedaży działki z dnia 23 czerwca 2016 r., która to działka miała dopiero zostać wydzielona z działki nr 8. Dopiero po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 23 czerwca 2016 r. działka nr 8 została podzielona na wniosek Wnioskodawcy w ten sposób, że podzieloną ją geodezyjnie na działkę o numerze 13 stanowiącą grunty orne oraz na działkę numer 12 stanowiącą grunty rolne. Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 18 października 2016 r. Wnioskodawca zbył działkę nr 12.

Działka nr 12 stanowiła według danych z ewidencji gruntów na dzień sprzedaży grunty orne, ale dla obszaru objętego tą działką obowiązywał w dniu zawarcia umowy sprzedaży Plan Miejscowy przewidujący jej przeznaczenie pod tereny zabudowy mieszkaniowej z warsztatami, w części pod tereny dróg pieszych, i pieszo-jezdnych oraz w części pod tereny dróg i ulic wraz z zielenią w obrębie pasów drogowych. Umowa sprzedaży działki nr 12 nie została przez Wnioskodawcę zawarta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, bo ta obejmuje wyłącznie prowadzenie lokalu gastronomicznego „B”. Od umowy sprzedaży działki nr 12 został pobrany przez notariusza podatek od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, według stawki 2% ceny sprzedaży tej działki.

Wnioskodawca nabył w 2013 r. grunty orne w okolicach wsi o powierzchni około 20 hektarów (dla których nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a z ewidencji gruntów wynika, że są to grunty orne). Wnioskodawca uprawia te grunty rolne w ramach prowadzonej działalności rolniczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na zakupie i sprzedaży nieruchomości. Na tle opisanego wyżej stanu faktycznego powstała potrzeba oceny prawidłowości zastosowania przez Wnioskodawcę przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku od towarów i usług w zakresie skutków sprzedaży przez Wnioskodawcę w dniu 18 października 2016 r. działki nr 12 zabudowanej obiektami liniowymi, która stanowiła na dzień sprzedaży grunty orne, a dla obszaru objętego tą działką obowiązujący w dniu zawarcia umowy sprzedaży Plan Miejscowy przewidywał jej przeznaczenie pod tereny zabudowy mieszkaniowej z warsztatami, w części pod tereny dróg pieszych i pieszo-jednych oraz w części pod tereny dróg i ulic wraz z zielenią w obrębie pasów drogowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy sprzedaż działki nr 12 spowodowała powstanie dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki nr 12 nie spowodowała powstania dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego działka nr 12 powstała w wyniku wydzielenia z działki nr 8. Działka nr 8 (wraz z innymi działkami wymienionymi w opisie stanu faktycznego) została nabyta przez Wnioskodawcę w dniu 17 lutego 2009 r. w drodze darowizny od rodziców do majątku osobistego (odrębnego) Wnioskodawcy i była przez niego użytkowana w działalności rolniczej (uprawa zbóż). Sprzedaż działki nr 12 dokonana w dniu 18 października 2016 r. była sprzedażą dokonaną po upływie pięciu lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie zbywanej nieruchomości. Tym samym sprzedaż działki nr 12 nie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy, bowiem przepis ten określa źródło przychodu podatkowego ze zbycia nieruchomości, jeżeli sprzedaż danej nieruchomości nastąpi przed upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy stosuje się jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej oraz stosuje się z zastrzeżeniem treści art. 10 ust. 2 Ustawy. Przepis art. 10 ust. 2 Ustawy, w punkcie 3, stanowi że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 10 ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 Ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł;
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych;
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Wprowadzone do art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy zastrzeżenie: „jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej” ma taki skutek, że dla kwalifikacji przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości do przychodów ze źródła regulowanego tym przepisem, bądź do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy) znaczenie ma ustalenie, czy stanowią one wynik aktywności podatnika, której można przypisać cechy pozarolniczej działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 Ustawy. Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 Ustawy przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową;
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż;
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 Ustawy.

Odnosząc powyższą definicję z art. 5a pkt 6 Ustawy do opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działki nr 12 nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej ani pozarolniczej działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki nr 12 nie była działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową; nie była także działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż i wreszcie nie była działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych. Brak zaliczenia aktywności Wnioskodawcy przy sprzedaży działki nr 12 do jednej z wyżej wskazanych form działalności wyklucza uznanie sprzedaży działki nr 12 za dokonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 Ustawy.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca uważa także, że sprzedaż działki nr 12 nie została dokonana w ramach działalności prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły. Dla oceny czy aktywność Wnioskodawcy przy sprzedaży działki nr 12 spełniała cechy „zorganizowania” w rozumieniu art. 5a pkt 6 Ustawy konieczne byłoby wykazanie, że wystąpił element faktycznego zorganizowania działalności w zakresie dotyczącym obrotu nieruchomościami i wystąpiła ze strony Wnioskodawcy aktywność typowa dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Przy ocenie zaistnienia „zorganizowania” nie chodzi w tym wypadku o sam fakt prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu lokalu gastronomicznego „B” , bo prowadzenie tego lokalu gastronomicznego nie ma żadnego wpływu w zakresie oceny spełnienia przesłanki „zorganizowania” dotyczącej sprzedaży działki nr 12. Takiego „zorganizowania” odniesionego do obrotu nieruchomościami w stanie faktycznym sprawy nie było. Wnioskodawca nie podejmował działań typowych dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami: nie zakupił działki nr 8 (z której została wydzielona działka nr 12) celem jej sprzedaży ale otrzymał ją od rodziców w ramach darowizny obejmującej wchodzące w skład gospodarstwa rolnego grunty rolne zabudowane i niezabudowane, w powiązaniu z ustanowieniem dla rodziców tzw. prawa dożywocia; uprawiał zboża na działce nr 8 począwszy od jej nabycia w drodze darowizny, a w części dotyczącej działki nr 13 (powstałej z wydzielenia z działki nr 8) nadal uprawia tam zboża; nie uzbrajał w media typu: woda, gaz, energia elektryczna, sieć telekomunikacyjna ani działki nr 8 (z której została wydzielona działka nr 12) ani samej działki nr 12.

Plan Miejscowy dla działki nr 8 obowiązywał już w dniu nabycia tej działki w drodze darowizny 17 lutego 2009 r. i przewidywał przeznaczenie: w części pod tereny zabudowy mieszkaniowej z warsztatami, w części pod tereny dróg pieszych i pieszo-jednych oraz w części pod tereny dróg i ulic wraz z zielenią w obrębie pasów drogowych. Działka nr 12 (która powstała w wyniku podziału działki nr 8) w dniu jej sprzedaży 18 października 2016 r. posiadała w obowiązującym Planie Miejscowym to samo przeznaczenie: w części pod tereny zabudowy mieszkaniowej z warsztatami, w części pod tereny dróg pieszych i pieszo-jezdnych oraz w części pod tereny dróg i ulic wraz z zielenią w obrębie pasów drogowych. Przez działkę nr 8 już w dacie nabycia przez Wnioskodawcę w drodze darowizny z dnia 17 lutego 2009 r. przebiegały sieć elektryczna, sieć wodociągowa, sieć telekomunikacyjna, sieć gazowa, które to sieci zgodnie z art. 49 Kodeksu cywilnego nie stanowiły części składowych nieruchomości. Sieci te stanowią własność odpowiednich przedsiębiorstw energetycznych, wodociągowych, telekomunikacyjnych i gazowych. Sieci te nie zostały wykonane przez Wnioskodawcę. Żadna z tych sieci nie posiadała przyłączy na obszarze działki nr 8. Na dzień 18 października 2016 r., w którym zawarto umowę sprzedaży działki nr 12, przez tę działkę przebiegała już sieć elektryczna, sieć telekomunikacyjna, sieć gazowa, a na granicy z sąsiednią działką sieć wodociągowa – które to sieci zgodnie z art. 49 Kodeksu cywilnego nie stanowiły części składowych nieruchomości. Sieci te stanowią własność odpowiednich przedsiębiorstw, zakładów energetycznych, wodociągowych, gazowych i telekomunikacyjnych. Sieci te nie zostały wykonane przez Wnioskodawcę. Żadna z tych sieci nie posiadała jednak przyłączy na obszarze działki nr 12.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie działki nr 8 (z której wydzielono działkę nr 12 sprzedaną 18 października 2016 r.) ani też na ulepszenie działki nr 12. Nie publikował w prasie i internecie ogłoszeń o sprzedaży działki, nie zawierał umowy z pośrednikiem obrotu nieruchomościami. Nabywca działki nr 12 sam się zgłosił do Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wydzielił działki nr 12 w celu jej sprzedaży ale najpierw zgłosiła się do niego osoba zainteresowana nabyciem od Wnioskodawcy gruntu, następnie Wnioskodawca zawarł z tą osobą umowę przedwstępną sprzedaży działki z dnia 23 czerwca 2016 r., która to działka miała dopiero zostać wydzielona z działki nr 8. Dopiero po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 23 czerwca 2016 r. działka nr 8 została podzielona na wniosek Wnioskodawcy w ten sposób, że podzielono ją geodezyjnie na działkę o numerze 13 stanowiącą grunty orne oraz na działkę numer 12 stanowiącą grunty rolne.

Sprzedaż działki nr 12 nie była także dokonana w ramach działalności mającej charakter ciągły. Po raz ostatni Wnioskodawca zbył nieruchomości w roku 2008. Przez „ciągłość” działań należy rozumieć stałość (trwałość) ich wykonywania, powtarzalność, regularność i stabilność. Między zbyciem nieruchomości w 2008 roku a zbyciem działki nr 12 upłynęło aż osiem lat. Oznacza to, że nie ma w tym wypadku mowy o ciągłości działania. Okres ośmiu lat jest okresem nawet dłuższym niż okres przedawnienia zobowiązań podatkowych przewidziany w Ordynacji podatkowej (5 lat), a tym samym nie sposób uznać by długość okresu ośmioletniego nie miała swojej doniosłości prawnej polegającej na tym, że wyklucza stwierdzenie zaistnienia przesłanki „ciągłości”. Wreszcie wskazać należy, że sam zamiar osiągnięcia przysporzenia majątkowego w związku ze sprzedażą działki nr 12 nie przesądza w sposób wyłączny o przypisaniu uzyskanego z tej sprzedaży przychodu do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy, bez jednoczesnego spełnienia pozostałych przesłanek z art. 5a pkt 6 Ustawy (które to pozostałe przesłanki jak wskazano wyżej nie zostały spełnione). Jak bowiem wskazał NSA w wyroku z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 1423/14, wola uzyskania zysku stanowić może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł, niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym np. z najmu lub dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy), czy też wreszcie z odpłatnego zbycia składników majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy). W tym miejscu Wnioskodawca prezentuje jako swoje stanowisko tezę zamieszczoną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 855/14: „Brak podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą”.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 Ustawy gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania. Wnioskodawca uważa, że opisana w stanie faktycznym sprzedaż działki nr 12 nie odbiegała od normalnego wykonywania prawa własności, a sam Wnioskodawca ze sprzedaży działki nr 12 nie uczynił sobie lub ani nie miał zamiaru uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania. Jak trafnie wskazał WSA w Warszawie, w prawomocnym (niezaskarżonym do NSA) wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Wa 1324/15: „czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji nie ma charakteru decydującego. Podobnie nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów.

Na koniec Wnioskodawca zwraca uwagę, że przypisanie określonego strumienia przychodów do właściwego źródła ma dla podatnika istotne znaczenie w procesie samoobliczenia właściwej wysokości podatku dochodowego. Porównanie regulacji zawartych w art. 5a pkt 6 Ustawy oraz 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy rodzi szereg wątpliwości, czy zakres przedmiotowy podatku w omawianych sytuacjach został skonkretyzowany w sposób jednoznaczny, a za tym idzie czy został spełniony konstytucyjny warunek zupełności ukształtowania zobowiązania podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy wspomniany warunek konstytucyjny nie został spełniony. Wnioskodawca uważa, że w aktualnym stanie prawnym ewentualne wątpliwości organu wydającego interpretację indywidualną, co do zgodności analizowanych przepisów art. 5a pkt 6 Ustawy uraz 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy, chociażby z art. 2 oraz art. 217 w związku z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, winny zostać wyeliminowane w procesie wykładni prawa. Respektowana w tym przypadku winna być zasada in dubio pro tributario, której stosowanie potwierdzone zostało wprowadzeniem do ustawy Ordynacja podatkowa z dniem 1 stycznia 2016 r. art. 2a, w brzmieniu: „Niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika”.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając opisany stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy Ustawy, sprzedaż działki nr 12 nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej. Działka nr 12 ani działka nr 8, z której została wydzielona nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (która obejmuje prowadzenie lokalu gastronomicznego „B”), ani też przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej (których to działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca nie prowadzi). Oznacza to, że sprzedaż działki nr 12 nie nastąpiła w opisanym stanie faktycznym w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 Ustawy a tym samym nie stanowiła przychodu z art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy, ani też nie stanowiła przychodu z art. 14 ust. 2 pkt 1 Ustawy. Działka nr 12 stanowiła majątek osobisty Wnioskodawcy, którego sprzedaż w ramach zarządu własnym majątkiem, mającego na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny Wnioskodawcy, stanowiłaby przychód podatkowy z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a Ustawy, gdyby nastąpiła przed upływem pięciu lat liczonych od końca roku, w którym Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od rodziców nieruchomość obejmującą także działkę, z której wydzielono działkę nr 12.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym z tytułu sprzedaży działki nr 12 nie powstał w stosunku do Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są m.in.:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z treści tego przepisu wynika, że pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach, tzn. że działalność winna być prowadzona:

• w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
• w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu;
• w sposób zorganizowany – co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

W związku z powyższym, istotne jest również dla aktywności zarobkowej podatnika – mieszczącej się w zakresie zdefiniowanym w art. 5a pkt 6 ww. ustawy – nieistnienie przeszkód określonych w art. 5b ust. 1 ustawy. Aby dana aktywność nie została uznana za działalność gospodarczą, konieczne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o której mowa we wniosku.

W świetle powyższego uznać należy, że działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny.

Zatem sprzedaż, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy przyjąć, że sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, a zatem nie powoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy, że zbycie przedmiotowej nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy.

Przepis cytowanego na wstępie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie powstaje przychód, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – rolnik prowadzący gospodarstwo rolne – 17 lutego 2009 r. nabył od rodziców w drodze darowizny nieruchomość składającą się z działek geodezyjnych o numerach 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10. Działka nr 8 była przez Wnioskodawcę wykorzystywana zgodnie z jej przeznaczeniem wynikającym z ewidencji gruntów (grunty orne), czyli uprawiał na niej zboża. W 2015 r. do Wnioskodawcy zgłosiła się osoba zainteresowana nabyciem gruntów. 23 czerwca 2016 r. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży działki, która miała zostać wydzielona z działki nr 8, a zgodnie z jej treścią umowa przedwstępna nie została zawarta w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Po zawarciu z nabywcą umowy przedwstępnej działka nr 8 została podzielona na wniosek Wnioskodawcy w ten sposób, że podzielono ją geodezyjnie na działkę o numerze 13 (grunty orne) i działkę o numerze 12 (grunty rolne). Umowa sprzedaży działki nr 12 została zawarta 18 października 2016 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Należy również podkreślić, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.