Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.587.2016.2.MJ
z 11 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 26 października 2016 r.), uzupełnionym 30 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia źródła przychodów uzyskiwanych z tytułu wynajmu wskazanych we wniosku nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia źródła przychodów uzyskiwanych z tytułu wynajmu wskazanych we wniosku nieruchomości. W dniu 30 listopada 2016 r. wniosek powyższy został uzupełniony.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 2014 r. prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, polegającą głównie na świadczeniu usług doradczych (PKD 70.22.Z - Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania). W ewidencji działalności gospodarczej, zgłosił dodatkowo działalność o symbolu PKD 68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek oraz PKD 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zakupił trzy nieruchomości – dwie przekazane na cele niemieszkalne (jedna już wynajmowana, druga oczekująca na Najemcę), a trzecia na cele mieszkalne (na ten moment oczekująca na Najemcę), rozliczane fakturami VAT i opodatkowane podatkiem liniowym – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Niemniej jednak głównym i przeważającym źródłem przychodu w ramach prowadzonej działalności jest działalność doradcza.

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca posiada również nieruchomość mieszkalną, zakupioną ze środków pieniężnych, należących do majątku prywatnego, a w najbliższej przyszłości planuje zakupienie kolejnych lokali mieszkalnych w ramach majątku prywatnego i przeznaczenie ich na długoterminowy wynajem prywatny osobom fizycznym.

Wnioskodawca nie ma pewności, czy planowanego wynajmu mieszkań zakupionych w przyszłości z prywatnego majątku i przeznaczonych na wynajem prywatny, z uwagi na rozmiar działalności i jej charakter, nie należy traktować jako działalność gospodarczą, wyłączającą prawo do stosowania stawki ryczałtowej, którą chciałby Wnioskodawca do tego najmu zastosować zgodnie z art. 6 ust. 1a i art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez niektóre osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.). Wnioskodawca zakłada, że wynajem prywatny będzie długoterminowy, będzie pobierana kaucja, a także okresowo będzie sprawdzany stan mieszkań. Wnioskodawca w razie wypowiedzenia umowy przez dotychczasowego najemcę lub zakończenia umowy terminowej będzie zamieszczał na stronie internetowej ogłoszenie o wynajmie mieszkania. Najem prywatny będzie wykonywany osobiście, bez zatrudniania osób trzecich, Wnioskodawca nie będzie też korzystał w tym zakresie z obsługi księgowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wynajem nieruchomości opisanych we wniosku – mieszkania już posiadanego i zakupionych kolejnych mieszkań z majątku prywatnego, stanowi działalność gospodarczą, a planowane przychody z ich wynajmu winny podlegać łącznemu opodatkowaniu z pozostałymi przychodami uzyskanymi z pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3, czy też stanowi najem prywatny w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032)?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność polegająca na wynajmie nieruchomości opisanych we wniosku nie stanowi pozarolniczej działalności gospodarczej, ale tzw. najem prywatny w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym przychody (dochody) z wynajmu nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie podlegają łącznemu opodatkowaniu z przychodami (dochodami) uzyskanymi z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 1 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 1187/12 potwierdza, że przychody z najmu mogą być kwalifikowane do dwóch źródeł przychodów: pozarolniczej działalności gospodarczej i najmu jako samodzielnego źródła przychodów, przy czym kryterium ich rozróżnienia stanowi przedmiot najmu, a więc to czy przedmiot ten stanowi składnik majątku związany z działalnością gospodarczą. W przypadku, gdy najem dotyczy składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą, przychody uzyskane z tego tytułu kwalifikuje się do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, zaś w sytuacji, gdy najem nie dotyczy takiego składnika przychód z tego tytułu należy kwalifikować do źródła przychodów z najmu (...). Nadto WSA uznał, że jeżeli podatnik nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie najmu lokali czy budynków (lub lokali w budynku bez ich prawnego wyodrębnienia) i lokale te lub budynki pozostają bez związku z inną prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, to tego rodzaju składników majątkowych (a nie środków trwałych) nie można traktować jako związane z działalnością gospodarczą. Związek taki dotyczy wyłącznie tego składnika majątku, z którym wiąże się faktycznie i bezpośrednio działalność gospodarcza podatnika. Przy czym skuteczne wycofanie nieruchomości z majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą pozwala opodatkować najem jako „prywatny” - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 września 2013 r., Znak: IBPBII/2/415-613/13/MMa. Wynajmowane przez Wnioskodawcę w przyszłości mieszkania nie zostaną nabyte w ramach działalności gospodarczej ani na jej potrzeby, nie będą ujmowane w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, ani nie będą amortyzowane. Kosztów związanych z używaniem i utrzymaniem przedmiotu najmu Wnioskodawca nie uwzględnia w kosztach tej działalności. Umowy najmu, jakie będą zawierane w przyszłości, nie gwarantują ciągłości najmu, bo termin związania stron tą umową będzie albo określony (z reguły około 1 roku), albo nieokreślony, ale umowa może być rozwiązana z bardzo krótkim terminem wypowiedzenia (z reguły 1 miesiąc), co przemawia przeciwko uznaniu najmu za działalność gospodarczą.

Wnioskodawca podnosi ponadto, że liczba lokali oddawanych w najem nie przesądza o zakwalifikowaniu przychodów z ich wynajmu do przychodów z działalności gospodarczej. Wielokrotnie w interpretacjach indywidualnych potwierdzano, że podatnik, który wcześniej wynajmował np. cztery mieszkania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, po zlikwidowaniu działalności może nadal wynajmować te same mieszkania nawet tym samym najemcom, w ramach tzw. „najmu prywatnego”, przy przyjęciu stawki ryczałtowej w wysokości 8,5% - por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 sierpnia 2011 r., Znak: IPTPB1/415-44/11-4/MD; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 października 2012 r., Znak: lPTPB1/415-457/12-2/KO; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 września 2013 r., Znak: ILPB1/415-702/13-3/TW.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykładnia ta oznacza, że wybór formy opodatkowania należy do podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem – za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy. Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy). Przepis ten koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem. Jednak w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą – zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Ponadto jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości również spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że skoro:

• głównym i przeważającym źródłem przychodu w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest działalność doradcza,
• jedna z posiadanych obecnie przez Wnioskodawcę nieruchomości została zakupiona ze środków pieniężnych należących do majątku prywatnego,
• nieruchomości, które Wnioskodawca zamierza kupić również zostaną nabyte z majątku prywatnego,
• ww. nieruchomości będą przeznaczone na długoterminowy wynajem prywatny osobom fizycznym,
• najem będzie wykonywany osobiście, bez zatrudniania osób trzecich, Wnioskodawca nie będzie też korzystał w tym zakresie z obsługi księgowej,

to – o ile umowy najmu nie będą zawierane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a nieruchomości nabyte z majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będą stanowić składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą – brak jest przesłanek do uznania, że wynajem ww. nieruchomości nosić będzie znamiona prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, co skutkowałoby koniecznością opodatkowania przychodów, uzyskiwanych z tego tytułu w ramach źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto podkreślenia wymaga, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie zauważyć należy, że wydając niniejsze rozstrzygnięcie nie wzięto pod uwagę powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, jako wydanych w indywidualnych sprawach innych podmiotów; w związku z czym nie są one wiążące w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Stwierdzić ponadto należy, że ww. rozstrzygnięcia dotyczą innych stanów faktycznych, niż przedstawiony we wniosku.

Nadmienić również należy, że w kontekście zadanego pytania wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia dot. określenia źródła przychodów uzyskiwanych z tytułu wynajmu wskazanych we wniosku nieruchomości. Nie była natomiast przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia kwestia dotycząca możliwości opodatkowania ww. przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.