Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4510.370.2016.1.SG
z 11 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 23 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu w związku z otrzymaniem spłaty wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określonej w Umowie, o której mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął do Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie powstania przychodu w związku z otrzymaniem spłaty wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określonej w Umowie, o której mowa we wniosku. Wniosek powyższy za pismem z 22 listopada 2016 r., Znak: 2472-OB1.705.109.2016, został przekazany do tut. Biura, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Działalność Wnioskodawcy obejmuje m.in. udostępnianie majątku do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu oraz leasingu. W przyszłości, Spółka planuje zawrzeć z innym podmiotem: polską spółką kapitałową (dalej również: „Korzystającym”) umowę leasingu (dalej: „Umowa”). Korzystający również podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Na podstawie Umowy, Wnioskodawca odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania środki trwałe (dalej łącznie zwane: „ŚT”) lub wartości niematerialne i prawne (dalej łącznie zwane: „WNiP”). Umowa zostanie zawarta na czas określony. Zgodnie z Umową, odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości ŚT lub WNiP będzie dokonywać Korzystający. W związku z zawarciem Umowy, Wnioskodawca nie będzie dokonywać od ŚT lub WNiP odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Umowa będzie przewidywać podział opłat z tytułu korzystania z ŚT lub WNiP na: część kapitałową i część odsetkową. Wartość początkowa ŚT lub WNiP określona w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat (w tym: opłaty inicjalnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”), będzie równa wartości rynkowej ŚT lub WNiP. Podobnie, część odsetkowa rat leasingowych zostanie ustalona na poziomie rynkowym. Umowa będzie dotyczyć udostępnienia przez Wnioskodawcę ŚT i WNiP po raz pierwszy, czyli będzie to pierwsza umowa leasingu dotycząca tych składników majątkowych.

Istnieje możliwość, że Wnioskodawca zawrze z Korzystającym kilka Umów. Podkreślenia wymaga jednak fakt, że jeden ŚT lub WNiP będzie przedmiotem tylko jednej umowy leasingu. Innymi słowy: jeden ŚT lub WNiP nie będzie przedmiotem więcej niż jednej umowy leasingu. W trakcie trwania Umowy, ŚT mogą zostać ulepszone na życzenie Korzystającego. W takim wypadku dokonana zostanie zmiana warunków Umowy tak, aby suma nowo ustalonych kapitałowych części opłat (w tym: opłaty inicjalnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek VAT, była co najmniej równa wartości rynkowej ŚT z dnia zawarcia Umowy powiększonej o wartość dokonanego ulepszenia. Do momentu zawarcia Umowy, ŚT lub WNiP będą wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, co oznacza, że będą znajdować się w jego ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, otrzymana przez Wnioskodawcę spłata wartości początkowej ŚT lub WNiP, określonej w Umowie, jako suma kapitałowych części opłat (w tym: opłaty inicjalnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek VAT, nie będzie stanowić przychodu w podatku CIT po stronie Wnioskodawcy?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, otrzymana przez Wnioskodawcę spłata wartości początkowej ŚT lub WNiP, określonej w Umowie, jako suma kapitałowych części opłat (w tym: opłaty inicjalnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek VAT, nie będzie stanowić przychodu w podatku CIT po stronie Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „Ustawa CIT”), ilekroć w rozdziale 4a Ustawy CIT jest mowa o „umowie leasingu” rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron (zwana dalej: „finansującym”) oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie (zwanej dalej: „korzystającym”) podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie natomiast z art. 17f ust. 1 Ustawy CIT, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem art. 17f ust. 3 Ustawy CIT, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 Ustawy CIT, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

• umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
  
• suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
  
• umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie leasingu:
  
  
  • odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w art. 17f ust. 1 pkt 3 lit. b Ustawy CIT, albo
    
  • finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku, gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Ilekroć w rozdziale 4a Ustawy CIT jest mowa o „podstawowym okresie umowy leasingu” rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie (art. 17a pkt 2 Ustawy CIT).

Jednocześnie, zgodnie z art. 17a pkt 7 Ustawy CIT, ilekroć w rozdziale 4a Ustawy CIT jest mowa o „spłacie wartości początkowej” rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g Ustawy CIT, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d Ustawy CIT albo art. 17h Ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przytoczonych powyżej przepisów wynika specyficzna metoda rozliczania leasingu finansowego dla potrzeb podatkowych. Istotą tych przepisów jest bowiem to, że:

• po stronie korzystającego: część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej nie stanowi kosztu uzyskania przychodu (niemniej: suma ustalonych w umowie leasingu kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek VAT, stanowi ustaloną w oparciu o art. 17a pkt 7 Ustawy CIT w związku z art. 16g Ustawy CIT wartość początkową leasingowanych składników majątku dla potrzeb ich amortyzacji przez korzystającego),
• po stronie finansującego: część kapitałowa opłat ustalonych w umowie leasingowej (odpowiadająca wyżej opisanej wartości początkowej ŚT lub WNiP) nie stanowi przychodu w podatku CIT.
  
  

Mając powyższe na uwadze, należy zatem zauważyć, że art. 17f Ustawy CIT wprowadza symetrię w rozliczeniach podatkowych korzystającego i finansującego. Opłaty leasingowe w części w jakiej nie stanowią przychodu finansującego nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu dla korzystającego.

Opłaty leasingowe w części odsetkowej, będą natomiast stanowiły przychód w podatku CIT dla finansującego i jednocześnie koszt uzyskania przychodu dla korzystającego.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, otrzymana przez Wnioskodawcę spłata wartości początkowej ŚT lub WNiP, określonej w Umowie, jako suma kapitałowych części opłat (w tym: opłaty inicjalnej) oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek VAT, nie będzie stanowić przychodu w podatku CIT po stronie Wnioskodawcy.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało wielokrotnie potwierdzone przez Ministra Finansów w wydawanych w jego imieniu interpretacjach podatkowych. Przykładowo w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 czerwca 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-503/16/KP, w której organ podatkowy wskazał, że: opłata przysługująca spółce z tytułu oddania wartości niematerialnej i prawnej do korzystania na podstawie umowy leasingu, spełniającej warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1 Ustawy CIT, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, nie będzie stanowić dla spółki przychodu,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 sierpnia 2016 r., Znak: ILPB4/4511-1-33/16-2/BC, w której organ podatkowy w pełni podzielił stanowisko wnioskodawcy, że: (...) otrzymana spłata wartości początkowej ŚT i WNiP określonej w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat oraz ewentualnej opłaty końcowej (za wykup przedmiotu leasingu), pomniejszonych o należny podatek VAT, nie będzie stanowić dla niego przychodu. Niniejsza interpretacja została wydana co prawda na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych i Ustawy PIT, przy czym, w ocenie Wnioskodawcy, regulacje na gruncie Ustawy PIT i Ustawy CIT są w przedmiotowej kwestii tożsame.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.