Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-195/15-5/MT
z 6 maja 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/4511-195/15-2/MT z dnia 28 kwietnia 2015 r. (data nadania 28 kwietnia 2015 r., data doręczenia 28 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej oraz możliwości możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 5 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości poczatkowej oraz możliwości możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami lokalu mieszkalnego wraz ze stanowiskiem postojowym w garażu podziemnym zakupionego na rynku pierwotnym w roku 2005 r. z odrębną własnością i ustanowioną a czynność tą potwierdza akt notarialny. Ww. lokal i stanowisko postojowe znajduje się w budynku mieszkalnym wybudowany i oddanym w użytkowanie w 2005 r. Wnioskodawczyni planuje wynająć ww. lokal wraz ze stanowiskiem postojowym, a wynajem rozliczyć na zasadach ogólnych. Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lokal ma status środka trwałego i podlega amortyzacji. Wartość początkową stanowi cena nabycia oraz koszty notarialne.


Wnioskodawczyni pismem z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie, doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego wskazując, że Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami:

  1. lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawem użytkowania wieczystego gruntu („Lokal Mieszkalny”)
  2. udziału w lokalu użytkowym wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego („Stanowisko Postojowe”), zlokalizowanymi w jednym budynku mieszkalnym wielorodzinnym.

Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła w 2005 r. umowę przedwstępną ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży lokalu oraz udziału w lokalu użytkowym wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego, która określała łączną cenę przedmiotu umowy, co potwierdza, że zakup stanowiska postojowego był obligatoryjny z zakupem lokalu mieszkalnego i stanowił jeden przedmiot umowy.


Natomiast Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła również w 2005 r. dwie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu, jego sprzedaży i oddania części gruntu w użytkowanie wieczyste, odrębnie dla lokalu mieszkalnego oraz udziału w lokalu użytkowym wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego. Lokal Mieszkalny i Stanowisko Postojowe mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży.

Powyższe pozwala stwierdzić, że Lokal Mieszkalny i Stanowisko Postojowe stanowią odrębny środek trwały. W myśl Klasyfikacji Środków Trwałych („KŚT”), Lokal Mieszkalny należy do podgrupy 110 KŚT, natomiast Stanowisko Postojowe do podgrupy 102 KŚT (podziemne garaże i zadaszone parkingi).


Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („Ustawa"), Lokal Mieszkalny i Stanowisko Postojowe mają status środka trwałego i podlegają amortyzacji. Wartość początkową stanowi cena nabycia oraz koszty notarialne określone w umowach ustanowienia odrębnej własności Lokalu Mieszkalnego i Stanowiska Postojowego określone w odpowiednich umowach ustanowienia odrębnej własności zawartych w aktach notarialnych.


Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek przedstawiając własne stanowisko w sprawie.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. Ustawy Wnioskodawczyni wprowadzając po raz pierwszy nieruchomość do ewidencji środków trwałych ma prawo do indywidualnej stawki amortyzacyjnej i czy może ją ustalić na poziomie 10%, a jako wartość początkową przyjąć cenę nabycia lokalu wraz ze stanowiskiem postojowym oraz koszty notarialne?


Zdaniem Wnioskodawcy ponieważ nieruchomość będzie przez Wnioskodawczynię po raz pierwszy wprowadzona do ewidencji środków trwałych, to zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy Wnioskodawczyni ma prawo do indywidualnej stawki amortyzacyjnej i może ją ustalić na poziomie 10%. Zdaniem Wnioskodawczyni nabyty przez nią lokal może być amortyzowany indywidualną stawką amortyzacyjną, ponieważ spełnia warunek o uprzednim używaniu dłuższym niż 60 miesięcy oraz po raz pierwszy jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Ustawa przewiduje ww. amortyzację na czas nie krótszy niż 10 lat wobec czego Wnioskodawczyni może przyjąć okres 10 lat. Powyższe zapytanie Wnioskodawczyni wnosi, ponieważ chce mieć pewność, że dobrze rozumie zapisy ustawy i we właściwy sposób wywiąże się z obowiązku rozliczeń podatkowych.


Lokal Mieszkalny i Stanowisko Postojowe spełniają warunki art. 22j ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („Ustawa”) i Wnioskodawczyni może indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną na poziomie 10%, gdyż:

  • Środki trwałe - Lokal Mieszkalny i Stanowisko Postojowe wprowadzone są po raz pierwszy do ewidencji podatnika,
  • Zgodnie z art. 22j ust. 3 Ustawy środki trwałe - Lokal Mieszkalny i Stanowisko Postojowe były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy przed wprowadzeniem do ewidencji podatnika (zakup 2005 r. - wprowadzenie do ewidencji 2015 r.)
  • Dla Lokalu Mieszkalnego i Stanowiska Postojowego zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 Ustawy należy przyjąć okres amortyzacji nie krótszy niż 10 lat,
  • Lokal Mieszkalny stanowi „budynek (lokal)” i nie jest wymieniony w pkt 4 art. 22j Ustawy, nie został wymieniony w podpunkcie a), gdyż należy do Grupy 110 KŚT oraz nie został wymieniony w podpunkcie b).
  • Stanowisko Postojowe, które należy do podgrupy 102 KŚT (podziemne garaże i zadaszone parkingi) i dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 4,5%, zatem nie spełnia warunku Art. 22j ust. 1 pkt 4, w którym mowa o lokalach dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%.


Z uwagi na powyższe Wnioskodawczyni ma prawo przyjąć stawkę amortyzacyjną na poziomie 10% dla Lokalu Mieszkalnego i 10% dla Stanowiska Postojowego.


Odnosząc się do sposobu ustalenia wartości początkowej Lokalu Mieszkalnego i Stanowiska Postojowego, Wnioskodawczyni przyjęła zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 Ustawy jako wartość początkową środka trwałego nabytego poprzez zakup cenę nabycia.


Za cenę nabycia Wnioskodawczyni przyjęła koszty nabycia określone w umowach ustanowienia odrębnej własności Lokalu Mieszkalnego i Stanowiska Postojowego, a także koszty notarialne i opłaty określone w tych umowach zawartych w formie aktów notarialnych, gdyż zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 Ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności [„.], opłat notarialnych, skarbowych i innych, [...].


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późń. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.


Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 tej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.


Zgodnie z brzmieniem art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.


Do środków trwałych podlegających amortyzacji zalicza się więc m. in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o ile będą spełniały następujące warunki:

  • zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
  • stanowią własność lub współwłasność podatnika;
  • są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;
  • przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok;
  • są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy;
  • nie są wymienione w katalogu środków trwałych określonych w art. 22c ww. ustawy.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.


Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.


W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.


Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.


Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.


W myśl art. 22g ust. 3 za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (…).

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż co do zasady wartość początkową środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze kupna stanowi cena nabycia, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.


Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami:

  1. lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawem użytkowania wieczystego gruntu („Lokal Mieszkalny”),
  2. udziału w lokalu użytkowym wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego („Stanowisko Postojowe”), zlokalizowanymi w jednym budynku mieszkalnym wielorodzinnym.

Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła w 2005 r. umowę przedwstępną ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży lokalu oraz udziału w lokalu użytkowym wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego, która określała łączną cenę przedmiotu umowy, co potwierdza, że zakup stanowiska postojowego był obligatoryjny z zakupem lokalu mieszkalnego i stanowił jeden przedmiot umowy. Wnioskodawczyni wraz z mężem zawarła również w 2005 r. dwie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu, jego sprzedaży i oddania części gruntu w użytkowanie wieczyste, odrębnie dla lokalu mieszkalnego oraz udziału w lokalu użytkowym wraz z udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu i prawem do wyłącznego korzystania ze stanowiska postojowego. Lokal Mieszkalny i Stanowisko Postojowe mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży. Wnioskodawczyni wskazała, że Lokal Mieszkalny i Stanowisko Postojowe stanowią odrębny środek trwały. W myśl Klasyfikacji Środków Trwałych („KŚT”), Lokal Mieszkalny należy do podgrupy 110 KŚT, natomiast Stanowisko Postojowe do podgrupy 102 KŚT (podziemne garaże i zadaszone parkingi).

Mając na uwadze powyższe oraz opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni posiada dwa odrębne środki trwałe lokal mieszkalny oraz stanowisko postojowe) dla których należy odrębnie ustalić wartość początkową. Przy określaniu wartości początkowej przedmiotowych środków trwałych, jakimi są lokal lokal mieszkalny oraz stanowisko postojowe, zastosowanie znajduje wyżej cytowany art. 22g ust. 1 pkt 1 i art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym wartość początkową tych środków trwałych będą wydatki na ich nabycie wynikające z umowy ustanowienia odrębnej własności Lokalu Mieszkalnego i Stanowiska Postojowego, powiększone o koszty związane z ich zakupem (takie jak podatek od czynności cywilnoprawnych, taksa notarialna, opłaty sądowe) naliczone do dnia przekazania środków trwałych do używania.

W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że za wartość początkową przyjąć należy cenę nabycia lokalu wraz ze stanowiskiem postojowym oraz koszty notarialne. Ja zostało bowiem wskazane powyżej Wnioskodawczyni będzie posiadała dwa odrębne środki trwałe w postaci lokalu mieszkalnego oraz stanowiska postojowego, dla których należy odrębnie ustalić wartości początkowe.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 22j ust. 1 cyt. wyżej ustawy. Stosownie do jego treści, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż

  1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
    1. 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
    2. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
    3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach;
  2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy;
  3. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
    1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
    2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
      - dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata;
  4. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.


Natomiast w myśl art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane, co najmniej przez okres 60 miesięcy.


W podanej definicji występują dwa istotne sformułowania: pojęcie „przed nabyciem”, które oznacza, iż chodzi o przeniesienie własności oraz udowodnienie „wykorzystania”, bez doprecyzowania przez kogo i na jakie cele dany składnik majątku miał być wykorzystywany. Zgodnie ze słownikową definicją, przez pojęcie używania rozumie się wykorzystywanie, czyli używanie czegoś z korzyścią, pożytkiem (Słownik współczesny języka polskiego pod red. prof. dr hab. Bogusławy Dunaj wyd. Wilga, Warszawa 1996, s. 1296). Używanie środka trwałego musi zatem nastąpić przed jego nabyciem przez podatnika, co oznacza że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany środek trwały, który przed jego nabyciem był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (właścicieli) przez wymagany okres 60 miesięcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami lokalu mieszkalnego oraz stanowiska postojowego w garażu podziemnym zakupionego na rynku pierwotnym w roku 2005 r. Ww. lokal i stanowisko postojowe znajduje się w budynku mieszkalnym wybudowany i oddanym w użytkowanie w 2005 r. Wnioskodawczyni planuje wynająć ww. lokal oraz stanowisko postojowe, a wynajem rozliczyć na zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni chce amortyzować lokal mieszkalny i stanowisko postojowe przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Wskazać w tym miejscu należy, że w stosunku do stanowiska postojowego nie można zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej albowiem nie mieści się ono w żadnej kategorii środków trwałych wymienionych w art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że do podziemnych garaży i zadaszonych parkingów oraz budynków kontroli ruchu powietrznego (wieże) sklasyfikowanych do rodzaju 102 Klasyfikacji Środków Trwałych stosuje się stawkę amortyzacyjną w wysokości 4,5%.

Natomiast w stosunku do lokalu mieszkalnego w rozpatrywanej sprawie nie zostanie spełniona przesłanka wynikająca z treści art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż lokal mieszkalny zakupiony został na rynku pierwotnym w 2005 r. W związku z powyższym przedmiotowy lokal nie może być uznany za wykorzystywany wcześniej, co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie może zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% przez 10 lat przy wynajmie lokalu mieszkalnego oraz stanowiska postojowego. A zatem za koszty uzyskania przychodów z tytułu najmu nie można uznać odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej, tj. 10% dla budynków mieszkalnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj