Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-492/15/BJ
z 23 grudnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 października 2015 r. (data wpływu do Biura – 29 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej w zeznaniu za 2016 rok i lata następne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi abolicyjnej w zeznaniu za 2016 rok i lata następne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca zawarł kontrakt z firmą, której siedziba znajduje się na terytorium Arabii Saudyjskiej. Przedmiotowy kontrakt został zawarty na okres od 30 marca 2015 r. do 31 grudnia 2015 r., z możliwością jego odnowienia na lata następne. Od 25 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca przebywa na terytorium Arabii Saudyjskiej, gdzie wykonuje pracę jako geolog terenowy na wiertniach lądowych i platformach wiertnicznych.

Co do zasady, tryb pracy Wnioskodawcy opiera się na wykonywaniu przez niego pracy na terytorium Arabii Saudyjskiej przez okres około 4-6 tygodni, a następnie około 4-5 tygodni przerwy, podczas której Wnioskodawca wraca do Polski. W 2015 r. pobyt Wnioskodawcy na terytorium Arabii Saudyjskiej nie przekroczy 183 dni w roku podatkowym. Natomiast w przypadku odnowienia przez Wnioskodawcę kontraktu z saudyjskim pracodawcą na kolejne lata (tj. rok 2016 i lata następne), okres przebywania Wnioskodawcy na terytorium Arabii Saudyjskiej w tych latach najprawdopodobniej przekroczy 183 dni w roku podatkowym.

Kontrakt zawarty z saudyjskim pracodawcą Wnioskodawcy określa warunki pracy i płatności. Wynagrodzenie wypłacane jest przez saudyjskiego pracodawcę na rachunek walutowy Wnioskodawcy prowadzony w polskim banku. Jednocześnie od wskazanego wyżej wynagrodzenia nie jest odprowadzany podatek dochodowy na terytorium Arabii Saudyjskiej. Wynika to z faktu, iż w Arabii Saudyjskiej w ogóle nie występuje podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreśla, że jest polskim obywatelem i ośrodek jego interesów życiowych znajduje się w Polsce. W Polsce przebywa jego żona, która wykonuje tutaj pracę jako wychowawca przedszkolny oraz jego dziecko. Wnioskodawca nie przewiduje zmiany rezydencji podatkowej w kolejnych latach.

W 2015 r. Wnioskodawca, oprócz dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej, osiąga również dochody na terytorium Polski, m.in. z tytułu umowy zlecenia oraz pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast w roku 2016 i w latach następnych, co do zasady, Wnioskodawca uzyskiwać będzie dochody wyłącznie z pracy wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej. Niemniej jednak może się zdarzyć, iż również we wskazanych wyżej latach (tj. 2016 i następnych) uzyska on dochody ze źródeł położonych na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku uzyskania przez Wnioskodawcę w roku 2016 r. i w latach następnych dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej, w rozliczeniu rocznym za wskazane wyżej lata Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z tzw. ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

W ocenie Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do skorzystania z tzw. ulgi abolicyjnej w stosunku do dochodów uzyskanych z pracy najemnej wykonywanej w roku 2016 i w latach następnych na terytorium Arabii Saudyjskiej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jednocześnie, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (art. 3 ust. 1a ww. ustawy).

Powyższa regulacja wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby, jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Jednocześnie warunki te rozdzielone są spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie któregokolwiek z nich, aby uznać, że dana osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że posiada ośrodek interesów życiowych w Polsce (tu przebywa jego żona i dziecko, żona wykonuje pracę na terytorium Polski). Jednocześnie Wnioskodawca nie przewiduje zmiany rezydencji podatkowej w kolejnych latach. Uznać zatem należy, że Wnioskodawca w 2016 r. i w latach następnych będzie posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Polski, w konsekwencji czego, co do zasady, będzie on podlegał w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich uzyskiwania.

Przy czym, powyższe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zatem w analizowanym przypadku zastosowanie znajdą regulacje Konwencji z dnia 22 lutego 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. 2012 r., poz. 502; dalej: Konwencja).

W myśl art. 15 ust. 1 Konwencji, pensje, płace oraz inne podobne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest w Arabii Saudyjskiej. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w Arabii Saudyjskiej.

Niezależnie od powyższego, wynagrodzenia uzyskiwane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce z pracy wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej, mogą być opodatkowane wyłącznie w Polsce, jeżeli równocześnie spełnione zostaną następujące warunki:

  1. odbiorca wynagrodzenia przebywa na terytorium Arabii Saudyjskiej przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; oraz
  2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w Arabii Saudyjskiej; oraz
  3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Arabii Saudyjskiej (art. 15 ust. 2 Konwencji).

W analizowanym przypadku, wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za pracę wykonywaną w Arabii Saudyjskiej wypłacane będzie przez podmiot, którego siedziba znajduje się na terytorium Arabii Saudyjskiej. W rezultacie nie zostanie spełniony drugi z wymienionych powyżej warunków (wskazany pod lit. b). Co za tym idzie, uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody z pracy wykonywanej w Arabii Saudyjskiej w roku 2016 i w latach następnych, będą podlegać opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Arabii Saudyjskiej.

Jednocześnie, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania ww. dochodu zastosowanie znajdzie odpowiednia metoda unikania podwójnego opodatkowania przewidziana w art. 23 ust. 1 Konwencji. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Arabii Saudyjskiej, wówczas Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Arabii Saudyjskiej. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada w zależności od konkretnej sytuacji na dochód, który może być opodatkowany w Arabii Saudyjskiej.

Powyższa zasada koresponduje z treścią art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 (tj. polski rezydent podatkowy), osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (tj. metody wyłączenia z progresją), lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do podatnika uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania w stosunku do dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę w roku 2016 i w latach następnych z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej, zastosowanie znajdzie tzw. metoda proporcjonalnego odliczenia.

Co istotne, przy zastosowaniu przedmiotowej metody obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego za granicą istnieje zawsze bez względu na to, czy oprócz dochodów z zagranicy podatnik uzyskał inne dochody opodatkowane w Polsce według skali podatkowej. W rezultacie nawet w sytuacji, gdy w roku 2016 i w latach następnych, Wnioskodawca uzyskiwać będzie dochody wyłącznie z pracy wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej i nie uzyska żadnych dochodów ze źródeł położonych na terytorium Polski, Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazać te dochody w rozliczeniu rocznym za 2016 r. i za lata następne.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie jednak wskazać na przepis art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, podatnik uzyskujący przychody z tytułu pracy najemnej wykonywanej za granicą, do których ma zastosowanie metoda odliczenia proporcjonalnego, ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, kwotę stanowiącą różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z metodą odliczenia proporcjonalnego, a kwotą podatku obliczonego za ten rok podatkowy przy zastosowaniu do przychodów z tytułu pracy najemnej wykonywanej za granicą metody wyłączenia z progresją (tzw. ulga abolicyjna).

W ocenie Wnioskodawcy, z powyższej regulacji wynika, iż możliwość zastosowania ulgi abolicyjnej istnieje każdorazowo w sytuacji, gdy podatnik uzyskuje dochody z pracy za granicą w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje – w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania – tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, skoro zgodnie z Konwencją do dochodów uzyskanych przez niego w 2016 r. i w latach następnych z pracy najemnej wykonywanej w Arabii Saudyjskiej ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia, będzie on uprawniony do skorzystania – w rozliczeniu rocznym za powyższe lata – ze wskazanej wyżej ulgi abolicyjnej.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że możliwość skorzystania z powyższej ulgi nie została uzależniona od tego, czy ww. dochody osiągnięte za granicą zostały opodatkowane w państwie źródła, tj. w wypadku Wnioskodawcy w Arabii Saudyjskiej. Istotne jest jedynie to, czy dochody zagraniczne podlegają opodatkowaniu w Polsce przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego. Odliczenia ulgi abolicyjnej nie stosuje się wyłącznie w sytuacji, gdy określone dochody uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2015 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, czyli w tzw. rajach podatkowych (art. 27g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Arabia Saudyjska nie została natomiast wymieniona we wskazanym wyżej rozporządzeniu.

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku uzyskania przez niego w 2016 r. i w latach następnych dochodów z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej, w rozliczeniu rocznym za powyższe lata, będzie on mógł skorzystać z tzw. ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe potwierdzają również organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 27 sierpnia 2014 r. znak: IBPBII/1/415-448/14/MCZ) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 7 kwietnia 2014 r. znak: IPTPB2/415-3/14-4/TS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest polskim obywatelem i ośrodek jego interesów życiowych znajduje się w Polsce. Wnioskodawca zawarł kontrakt z firmą, której siedziba znajduje się na terytorium Arabii Saudyjskiej. Od 25 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca przebywa na terytorium Arabii Saudyjskiej, gdzie wykonuje pracę jako geolog terenowy na wiertniach lądowych i platformach wiertnicznych. Co do zasady, tryb pracy Wnioskodawcy opiera się na wykonywaniu przez niego pracy na terytorium Arabii Saudyjskiej przez okres około 4-6 tygodni, a następnie około 4-5 tygodni przerwy, podczas której Wnioskodawca wraca do Polski. W przypadku odnowienia przez Wnioskodawcę kontraktu z saudyjskim pracodawcą na kolejne lata (tj. rok 2016 i lata następne), okres przebywania Wnioskodawcy na terytorium Arabii Saudyjskiej w tych latach najprawdopodobniej przekroczy 183 dni w roku podatkowym.

Kontrakt zawarty z saudyjskim pracodawcą Wnioskodawcy określa warunki pracy i płatności. Wynagrodzenie wypłacane jest przez saudyjskiego pracodawcę na rachunek walutowy Wnioskodawcy prowadzony w polskim banku. Jednocześnie od wskazanego wyżej wynagrodzenia nie jest odprowadzany podatek dochodowy na terytorium Arabii Saudyjskiej, gdyż w Arabii Saudyjskiej w ogóle nie występuje podatek dochodowy od osób fizycznych.

W roku 2016 i w latach następnych, co do zasady, Wnioskodawca uzyskiwać będzie dochody wyłącznie z pracy wykonywanej na terytorium Arabii Saudyjskiej. Niemniej jednak może się zdarzyć, iż również we wskazanych wyżej latach (tj. 2016 i następnych) uzyska on dochody ze źródeł położonych na terytorium Polski.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy w rozliczeniu rocznym za 2016 r. i lata następne będzie mógł skorzystać z tzw. ulgi abolicyjnej.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochody z Arabii Saudyjskiej koniecznym jest zastosowanie przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Rijadzie w dniu 22 lutego 2011 r. (Dz.U. z 2012 r., poz. 502).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 niniejszej Konwencji, pensje, płace oraz inne podobne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 2 tej Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

  1. odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
  2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania ani siedziby w drugim Państwie; i
  3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższego, tylko w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 Konwencji zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej we Arabii Saudyjskiej będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 2 Konwencji a zatem dochód Wnioskodawcy za pracę wykonywaną w Arabii Saudyjskiej będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji, tj. zarówno w państwie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy (w Polsce) oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Arabii Saudyjskiej). Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 1 tej Konwencji podwójne opodatkowanie będzie eliminowane w następujący sposób: Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, pierwsze wymienione Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada w zależności od konkretnej sytuacji na dochód, który może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody te podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 27 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a ww. ustawy).

Odnosząc się do możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi abolicyjnej wskazać należy, iż w myśl art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

  1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
  2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

–ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Stosownie do art. 27g ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy dochody ze źródeł, o których mowa w ust. 1, uzyskane zostały w krajach i na terytoriach wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 (art. 27g ust. 3 ww. ustawy).

Z treści ww. uregulowań wynika, iż podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego, winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ww. ustawy.

Ulga polega na odliczeniu od podatku, obliczonego zgodnie z art. 27 ustawy, pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b ustawy, kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem obliczonym przy zastosowaniu metody odliczenia proporcjonalnego a kwotą podatku obliczonego przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zauważyć należy, iż w świetle zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania warunkiem koniecznym do zastosowania jednej z metod unikania podwójnego opodatkowania, nie jest zapłata podatku w państwie źródła, a jedynie możliwość opodatkowania takiego dochodu przyznana państwu źródła przez postanowienia umowy. Państwo źródła może natomiast w ramach swego prawa wewnętrznego nie objąć pewnych dochodów podatkiem dochodowym, bądź przewidzieć zwolnienia lub ulgi podatkowe eliminujące potrzebę zapłaty podatku od tych dochodów. Nie zmienia to jednak faktu, że w świetle umów drugie państwo (państwo miejsca zamieszkania lub siedziby) będzie obowiązane zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania wynikającą z umowy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w rozliczeniu rocznym za 2016 r. i lata następne (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z tzw. ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku wskazano, iż od wynagrodzenia Wnioskodawcy nie będzie odprowadzany podatek dochodowy na terytorium Arabii Saudyjskiej. Zauważyć jednak należy, że istotnym jest to czy możliwość opodatkowania takiego dochodu została przyznana państwu źródła przez postanowienia umowy – a taka sytuacja występuje w niniejszej sprawie. Z treści art. 15 ust. 1 powołanej Konwencji wynika, że jeżeli praca jest wykonywana w Arabii Saudyjskiej, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być (tzn. jest) opodatkowane w Arabii Saudyjskiej. Wnioskodawca spełnia więc warunki konieczne do tego, aby mógł skorzystać z powyższej ulgi i odliczyć ją od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj