Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.919.2016.2.AB
z 6 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 września 2016 r., który wpłynął do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 10 października 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 października 2016 r.), uzupełnionym 29 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wynagrodzenia wypłacane według podwyższonych stawek, wprowadzonych na podstawie indywidualnych porozumień zawartych z poszczególnymi pracownikami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2016 r. wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu do tut. BKIP 21 października 2016 r.), ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wynagrodzenia wypłacane według podwyższonych stawek, wprowadzonych na podstawie indywidualnych porozumień zawartych z poszczególnymi pracownikami. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.919.2016.1.AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 listopada 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W Spółce obowiązuje Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy, który zawiera zasady wynagradzania, m.in. pracowników zatrudnionych w charakterze kierowców (wysokość stawki za 100 km). W miesiącu wrześniu wprowadzono w formie porozumień miedzy pracodawcą, a poszczególnymi pracownikami nowe wysokości stawek za 1 km. Przedmiotowe porozumienia nie były konsultowane ze związkami zawodowymi, nie były wprowadzone protokołem dodatkowym i nie stanowią integralnej części Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenia wypłacone kierowcom według podwyższonych stawek wprowadzonych na podstawie indywidualnych porozumień zawartych między pracodawcą, a poszczególnymi pracownikami są kosztem uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, do podatkowych kosztów uzyskania przychodu zalicza się te wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, a które nie zostały wyłączone z puli kosztów przez ustawodawcę (art. 16 ust. 1 updop). Wydatki ponoszone na wynagrodzenia dla pracowników w sposób pośredni wpływają na uzyskiwane przez Spółkę przychody, nie zostały wyłączone z kosztów w art. 16 ust. 1 updop, ale nie są zgodne z obowiązującym w Spółce aktem normatywnym, tj. Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy. W związku z powyższym, podwyższoną kwotę wynagrodzeń wypłaconych kierowcom na mocy zawartych indywidualnych porozumień między pracodawcą, a poszczególnymi pracownikami Spółka nie zalicza do kosztów uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu, bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop.

Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są ujęte w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, na podstawie indywidualnych porozumień zawartych z poszczególnymi pracownikami, wprowadził dla kierowców nowe stawki za 1 km. Przedmiotowe porozumienia nie były konsultowane ze związkami zawodowymi i nie stanowią integralnej części Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny zaznaczyć należy, że kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, prowizje, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, a także odprawy i rekompensaty za wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy, jako inne należności wynikające ze stosunku pracy. „Koszty pracownicze” są wydatkami ponoszonymi na rzecz pracowników i co do zasady stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli tylko spełniają ogólne przesłanki określone w art. 15 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, ze zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Z kolei w myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (…) z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Z treści cytowanych przepisów nie wynika, że aby wynagrodzenia mogły stanowić koszt uzyskania przychodów ich wysokość musi wynikać z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy. Wobec powyższego, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wyłącznie te świadczenia na rzecz pracowników, które nie zostały poniesione w celu uzyskania przychodów lub zostały w sposób wyraźny wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że podwyższone wynagrodzenia wypłacane kierowcom na podstawie indywidualnych porozumień zawartych z poszczególnymi pracownikami mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, jeżeli obowiązek ich wypłaty wynika z prawnie skutecznej umowy, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.