Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.875.2016.2.MS
z 9 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 października 2016 r.), uzupełnionym 30 listopada oraz 13 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów zatrudnienia pracowników oraz kosztów ich uczestnictwa w szkoleniach i konferencjach a także kosztów delegacji (pytania oznaczone we wniosku Nr 2-5) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów zatrudnienia pracowników oraz kosztów ich uczestnictwa w szkoleniach i konferencjach a także kosztów delegacji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.875.2016.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 30 listopada oraz 13 grudnia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wiodącym producentem urządzeń spawalniczych. Większość produkcji kierowana jest do odbiorców detalicznych na terenie całej Polski oraz na eksport, głównie do krajów Unii Europejskiej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca poszukuje nowych rozwiązań, w tym m.in. poprzez prowadzenie działalności w zakresie badań i rozwoju.

Wnioskodawca jest producentem urządzeń do spawania elektrycznego oraz peryferyjnych. Starając się wychodzić naprzeciw oczekiwaniom klientów, Wnioskodawca nieustannie poszerza asortyment oferowanych wyrobów, a z uwagi na ciągłe inwestowanie w park maszynowy Wnioskodawca jest w stanie wyprodukować bardzo szeroką gamę nowych, bądź znacznie ulepszonych produktów. Wnioskodawca prowadzi projekty badawczo-rozwojowe wprowadzające nowoczesne technologie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, jak np. projekty polegające na wprowadzeniu nowoczesnych technologii przetwórstwa i montażu wyrobu oraz wprowadzające możliwość produkowania nowych wyrobów (tzn. wyrobów posiadających nowe funkcjonalności, wyrobów które są kierowane do innego klienta docelowego - nowy model, wyrobów wcześniej nieprodukowanych w danym przedsiębiorstwie, pod warunkiem, że musi zostać przeprowadzona walidacja takowego wyrobu wewnętrznie, u klienta lub w centrali koncernu, itp.), których wcześniej nie było w ofercie Wnioskodawcy. Wnioskodawca posiada zasoby i wiedzę potrzebną do wdrażania produkcji prototypowej i pilotażowej pod konkretne wymagania klientów, co wiąże się z przeprowadzeniem pełnego procesu wdrażania nowego wyrobu do produkcji. Prace badawczo-rozwojowe zaczynają się od otrzymania założeń z centrali koncernu Wnioskodawcy i ich oceny, poprzez stworzenie odpowiedniej, dostosowanej do wymogów klientów, technologii produkcji przez pracowników działu Inżynierii Produkcji Wnioskodawcy, przeprowadzenie produkcji prototypu czy serii pilotażowej w dziale produkcji, aż po proces walidacji wyrobu w laboratorium przedsiębiorstwa lub poprzez jego przeprowadzenie przez jednostkę zewnętrzną na zlecenie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi prace badawczo-rozwojowe w zakresie tworzenia nowych produktów, a także wprowadzania dużych zmian w już istniejących produktach. Dodatkowo, Wnioskodawca przeprowadza ocenę produktów gotowych, opracowuje ich konstrukcję, parametry jakościowe. Opracowane przez Wnioskodawcę półprodukty i produkty poddawane są walidacji w laboratorium Wnioskodawcy na specjalnie projektowanych stanowiskach badawczych. Produkty opracowywane są zgodnie ze specyfikacją zawierającą wymagania klientów lub wymogi zapewniające zgodność z odpowiednimi normatywami itp., oraz są poddawane licznym analizom fizycznym i analitycznym. W tym również Wnioskodawca na potrzeby wyprodukowania prototypów lub serii pilotażowej konstruuje specjalnie dostosowane stanowiska badawcze wraz z ich oprzyrządowaniem, które są niezbędne do wytworzenia prototypów lub serii pilotażowej. Ponadto Wnioskodawca wytwarza specjalne narzędzia i oprzyrządowanie, potrzebne do wdrożenia procesu optymalizacji produkcji.

Należy zauważyć, że specyfiką wdrażania nowego bądź znacznie zmienionego wyrobu (urządzenia spawalniczego) w branży Wnioskodawcy jest dokładna kontrola parametrów nowego bądź znacznie zmienionego wyrobu, a także narzędzi i oprzyrządowania wykorzystywanych przy jego produkcji. Urządzenia tego typu (przetwarzające duże ilości energii i wykonujące prace dokładnie zgodnie z nastawami operatora, tzn. przy bardzo wąskich tolerancjach) muszą zostać dokładnie walidowane, aby rozwiać wszelkie ryzyka związane z pracą takiego urządzenia. Należy pamiętać, że urządzenia tego typu mogą być przyczyną wypadku operatora (taki wypadek może skończyć się kalectwem lub w skrajnym wypadku nawet śmiercią). Oprzyrządowanie do testowania wyrobów (stanowisko badawcze) standardowo wygląda jak szafa posiadająca zamontowaną odpowiednią aparaturę pomiarową (sama aparatura jest zakupywana na rynku, natomiast sposób jej montażu i podłączenia jest już uzależniony od typu produkowanego wyrobu oraz narzędzi i oprzyrządowania potrzebnych do jego produkcji i wymaga przeprowadzenia działań określonych jako badawczo-rozwojowe). Aparatura ta pozwala na określenie właściwości nowego wyrobu. Jeżeli wprowadzany jest nowy prototyp, należy zazwyczaj przebudować stację testową, aby dostosować ją do parametrów danego wyrobu czy narzędzi i oprzyrządowania, lub w skrajnych wypadkach wykonać taką stację od nowa. Analogicznie w przypadku wdrażania optymalizacji procesu produkcji, konieczne jest dostosowanie w podobny sposób narzędzi i oprzyrządowania stanowisk produkcyjnych użytkowanych w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Inną częścią działalności badawczo-rozwojowej są projekty dotyczące wprowadzenia nowych technologii (w tym informatycznych) czy optymalizacji procesu produkcyjnego. Wnioskodawca prowadzi zaawansowane prace rozwojowe w dziedzinie wprowadzania najnowocześniejszych maszyn i urządzeń, optymalizacji procesu wytwórczego poprzez minimalizowanie kosztów, maksymalizowanie uzysku, obniżenie pracochłonności, wzrost produktywności, optymalizację zużycia materiałów i surowców (takich jak żeliwo, dodatki stopowe, energia elektryczna itp.) przy jednoczesnym utrzymaniu bądź podniesieniu poziomu jakości produkcji, zwiększenie wydajności poprzez automatyzację procesu, wprowadzanie nowych systemów zarządzania, projekty mające za zadanie zmniejszenie zużycia energii czy optymalizację ilości odpadów itp., które znacznie poprawiają konkurencyjność Wnioskodawcy w porównaniu z innymi przedsiębiorstwami w tej branży.

Wszelkie projekty prowadzone przez Wnioskodawcę mają jasno sprecyzowane cele a po zakończeniu każdego projektu spisywane jest podsumowanie z jego przebiegu i wnioski. Projekty są uważane za rozpoczęte od momentu wstępnych prac koncepcyjnych do momentu walidacji wyrobu, która ujawnia wszelkie ryzyka i nieścisłości występujące podczas wprowadzania nowych rozwiązań i pozwala na wyeliminowanie ewentualnych nieprawidłowości. Projekty mają jasno określony harmonogram działań i do każdego z projektów są przypisane odpowiednie zasoby (w postaci pracy ludzkiej oraz odpowiednich materiałów i surowców). Wnioskodawca z przeprowadzonych projektów sporządza raporty i analizy. Tak prowadzona dokumentacja pozwala w sposób systematyczny zbierać, magazynować i dystrybuować nową wiedzę powstałą podczas prowadzenia projektu. Projekty prowadzone przez Wnioskodawcę są projektami prowadzonymi w sposób systematyczny. Należy również zauważyć, że pewna część projektów badawczo-rozwojowych prowadzona przez Wnioskodawcę zostaje przerwana przed ich zakończeniem; jest to wynikiem natrafienia na problemy natury naukowo-technicznej dyskwalifikujące dane projekty z dalszego etapu badań bądź wdrożenia. Wnioskodawca chciałby zauważyć, że jest to zgodne z zapisem w Podręczniku Frascati 2015 (OECD (2015), Frascati Manual 2015: Guidelines for Collecting and Reporting Data on Research and Experimental Development, The Measurement of Scientific, Technological and Innovation Activities, OECD Publishing, Paris. DOI: http://dx.doi.org/10.1787/9789264239012-en) „To be uncertain about the final outcome (uncertain)”.

Część pracowników Wnioskodawcy wykonuje prace w ramach wyżej opisanych działań badawczo - rozwojowych (w znacznej mierze prace w ramach działalności badawczo -rozwojowej są wykonywane w działach Lean Manufacturing i Production Engineering, ale częściowo też przez pracowników innych działów, zajmujących się m.in. wprowadzaniem rozwiązań uzyskanych w wyniku prac badawczo-rozwojowych, jak również innymi działaniami związanymi z regularną działalnością Wnioskodawcy). Pracownicy wykonujący działania badawczo-rozwojowe wykonują również inne obowiązki związane z regularną działalnością Wnioskodawcy, które nie zawsze są działaniami badawczo-rozwojowymi. Poza kosztami związanymi z zatrudnieniem pracowników w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy, dużą część kosztów działalności badawczo-rozwojowej stanowią koszty zakupu materiałów i surowców niezbędnych do wyprodukowania prototypów bądź produkcji testowej.

Pracownicy, którzy są zatrudniani w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej również:

• uczęszczają na szkolenia i konferencje mające na celu podniesienie ich umiejętności zarówno w zakresie prowadzonych prac badawczo-rozwojowych jak i umiejętności miękkich,
• wyjeżdżają na delegacje i wizyty studyjne do zakładów produkcyjnych, uczelni i innych laboratoriów,
• wykonują prace administracyjne mające na celu np. ewidencjonowanie swojej pracy, rozliczenie wyjazdów służbowych, pisanie sprawozdań z działalności badawczej lub rozwojowej, obliczanie wskaźników oceniających innowacyjność opracowywanych projektów itp.
  
  

Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W związku z wprowadzeniem od 1 stycznia 2016 r. nowej regulacji w zakresie ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową, Wnioskodawca zamierza skorzystać z ww. ulgi w związku z prowadzoną przez siebie działalnością badawczo-rozwojową.

W uzupełnieniu wniosku z 7 grudnia 2016 r. Spółka wskazała, że we wniosku o interpretację indywidualną z 30 września 2016 r., posłużono się pojęciem „pracownicy” w rozumieniu osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę - wszyscy pracownicy objęci wnioskiem, co do których ma być wydana interpretacja indywidualna, są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę.

W umowach o pracę nie ma wprost wskazania, że dany pracownik jest zatrudniony „w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej”, czy też że wykonuje czynności wchodzące w zakres działalności „badawczo-rozwojowej”. Brak było wymogów prawnych, aby takie określenia wprowadzać do umów o pracę i klasyfikować wykonywane przez pracownika czynności jako mieszczące się w działalności badawczej lub rozwojowej. W umowach o pracę jest wskazany rodzaj wykonywanej pracy (stanowisko pracy) i zakres obowiązków, bez ich klasyfikowania do działalności badawczej lub rozwojowej (to czy dane czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów to już ocena prawna). W razie zaistnienia takiej potrzeby, pracodawca może też zlecić pracownikowi wykonanie czynności nieobjętej zakresem jego obowiązków wskazanych w umowie o pracę, o ile mieści się w rodzaju wykonywanej pracy. Pracownicy wykonują natomiast faktycznie w ramach świadczonej pracy czynności w zakresie działalności Wnioskodawcy opisanej we wniosku o interpretację, która to działalność w ocenie Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

• Czy w przypadku pracownika zatrudnionego w celu realizacji działalności badawczo- rozwojowej, który częściowo wykonuje czynności w ramach działalności badawczo-rozwojowej a częściowo też czynności innego rodzaju, koszty jego zatrudnienia (wskazane rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) można zaliczyć w całości do kosztów kwalifikowanych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
• W razie uznania, że koszty zatrudnienia pracownika, o których mowa w pytaniu nr 2, nie stanowią w całości kosztów kwalifikowanych, to czy koszty jego zatrudnienia (wskazane rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) mogą zostać rozliczone proporcjonalnie, na podstawie udokumentowanego zaangażowania pracownika w czynności badawczo-rozwojowe w stosunku do wszystkich wykonywanych przez niego czynności, w tym czynności niespełniających definicji działalności badawczo-rozwojowej? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)
• Czy koszty zatrudnienia (wskazane rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) osób częściowo zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, które wykonują też inne czynności, można proporcjonalnie zaliczyć do kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ewidencji godzinowej czasu pracy, z której będzie wynikać, ile czasu pracownik w ciągu swojej pracy przeznacza na działalność badawczo-rozwojową? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)
• Czy koszty uczestnictwa w szkoleniach i konferencjach, koszty delegacji, które dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej są kosztami kwalifikowanymi, o których mowa w art. 18d ust 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2

Ustawodawca w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT wskazał, że za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo- rozwojowej.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli pracownik został zatrudniony w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 uCIT, to pomimo tego, że częściowo wykonuje czynności wchodzące w zakres działalności badawczo-rozwojowej, a częściowo inne czynności w ramach działalności Wnioskodawcy, to nadal spełniona jest przesłanka zatrudnienia w celu wykonywania działalności badawczo-rozwojowej. Wobec powyższego za koszty kwalifikowane można uznać koszty zatrudnienia pracownika określone rodzajowo w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT w całości. Jak wynika z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 lipca 2016 r., o sygnaturze IBPB-1-2/4510-633/16/KP Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje na to, że całe wynagrodzenie wraz z narzutami pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej powinno zostać zakwalifikowane do kosztów kwalifikowanych. Nie będzie miało tu znaczenia, czy pracownik poświęcił 100% swojego czasu na realizację działalności badawczo-rozwojowej, czy tylko 50%. Powyższa interpretacja potwierdza zatem stanowisko Wnioskodawcy, że koszty zatrudnienia pracownika uczestniczącego w wykonywaniu działalności badawczo-rozwojowej (tj. zatrudnionego w celu wykonywania czynności z zakresu działalności badawczo-rozwojowej), w całości (w tym także wynagrodzenie za czas urlopu i wynagrodzenie chorobowe) stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, co wynika z wykładni językowej tego przepisu.

Należy również dla porównania wskazać, że zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 4 uCIT za koszty kwalifikowane uznaje się odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. A contrario, skoro w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT nie wskazano ograniczenia, że pracownik musi być zatrudniony wyłącznie w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej ani też innych ograniczeń, to za koszty kwalifikowane można uznać koszty zatrudnienia takiego pracownika w całości, skoro jest on zatrudniany w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

W uzupełnieniu wniosku z 7 grudnia 2016 r. Spółka wskazała, że w umowach o pracę nie musi być zawarte wprost wskazanie, że pracownik jest zatrudniony „w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej”, czy też że w zakres jego obowiązków pracowniczych wchodzi wykonywanie czynności z zakresu działalności „badawczo-rozwojowej”, aby koszty jego zatrudnienia można było uwzględnić w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową. Przepis art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT nie formułuje takiego wymogu, brak jest zatem podstaw do nakładania na podatników dodatkowych obowiązków, niewynikających z przepisów.

W związku z tym, że pracownicy wykonują faktycznie w ramach świadczonej pracy czynności wchodzące w zakres działalności Wnioskodawcy opisanej we wniosku o interpretację, która to działalność w ocenie Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową, są oni zatrudnieni w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, gdyż działalność taką wykonują zgodnie z zapotrzebowaniem pracodawcy, który zatrudnia pracowników po to, aby te określone czynności wykonywali. Treść umowy o pracę nie ma w ocenie Wnioskodawcy znaczenia w tym zakresie, lecz faktycznie wykonywane przez pracownika czynności.

Należy również wskazać, że pracodawca jest uprawniony do wydawania pracownikowi także poleceń wykonania czynności nieujętych w zakresie obowiązków sformułowanym w umowie o pracę, o ile mieszczą się one w ramach rodzaju wykonywanej pracy (stanowiska pracy). Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 26 lutego 2003 r. (I PK 149/02) zadania wynikające z zajmowania określonego w umowie o pracę stanowiska mogą być doprecyzowywane nie tylko przez przedstawienie podwładnemu pisemnego zakresu czynności, ale również w drodze poleceń pracodawcy mieszczących się w granicach zakreślonych ustalonym w umowie rodzajem pracy. Nie ma zatem obowiązku sporządzania pisemnego zakresu czynności.

Wobec powyższego, dla oceny przesłanki „zatrudnienia w celu wykonywania działalności badawczo-rozwojowej” powinno mieć znaczenie, jakie czynności faktycznie wykonuje pracownik w związku z potrzebami pracodawcy, a nie sformułowanie postanowień umowy. Pracownik może bowiem wykonywać czynności niewskazane wprost w umowie. Należy również zauważyć, że nawet gdyby w umowie wskazano, że dany pracownik jest zatrudniony w celu wykonywania działalności badawczo-rozwojowej, a w rzeczywistości działalność wykonywana przez podatnika nie mieściłaby się w zakresie działalności badawczo-rozwojowej, to i tak nie można by było uznać, że przesłanka została spełniona. Dla oceny spełnienia przesłanek uznania danych kosztów za koszty kwalifikowane ma znaczenie faktycznie wykonywana przez Wnioskodawcę działalność i faktycznie wykonywane przez poszczególnych pracowników czynności, a nie ich określenie w umowie.

Ad. 3

W razie negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, w ocenie Wnioskodawcy, do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, należy zaliczyć koszty zatrudnienia pracownika proporcjonalnie, w części jaką stanowią czynności pracownika wykonywane w ramach działalności badawczo-rozwojowej w stosunku do całej świadczonej przez niego pracy.

Według interpretacji Wnioskodawcy przepisy ustawy pozwalają, aby Wnioskodawca zadeklarował procentowy udział pracownika w działalności badawczo-rozwojowej poprzez zliczanie wszystkich projektów badawczo-rozwojowych prowadzonych przez danego pracownika w stosunku do wszystkich projektów prowadzonych przez pracownika z uwzględnieniem poświęconego przez pracownika czasu spędzonego na wszystkie prowadzone projekty i na tej podstawie zaliczał koszty zatrudnienia pracownika do kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT. Nie ma zatem konieczności wprowadzania dodatkowego, kosztownego i problematycznego rozliczania czasu pracownika w postaci kart godzinowych, których zapisy stanowiłyby niewymagane przepisami potwierdzenie czasu poświęconego przez pracownika na prowadzenie prac badawczo-rozwojowych.

Przykładowo, w ramach działalności Wnioskodawcy, pracownik zatrudniony na stanowisku optymalizatora (dział Lean Manufacturing) bądź inżyniera (dział Production Engineering) spędza 90% swojego czasu pracy przy przeprowadzaniu badań i kontroli nad nowymi, innowacyjnymi produktami, a 10% czasu pracy przy kontroli i badaniach wyrobów standardowych. W przypadku (wskaźnik opisano powyżej) tak ściśle zdefiniowanego udziału czasu pracownika, jaki poświęca on na wykonywanie prac badawczo-rozwojowych nie istnieje zatem potrzeba dodatkowego określania nakładu czasu pracy w formie godzinowej. Rozliczenie czasu pracy pracownika poprzez procentowy udział w prowadzonych projektach badawczo-rozwojowych w stosunku do wszystkich prowadzonych projektów jest wystarczającą ewidencją pracy pracownika na potrzeby rozliczenia ulgi badawczo-rozwojowej na podstawie w art. 18d uCIT.

Należy wskazać, że art. 18d uCIT ani inne przepisy regulujące ulgę na działalność badawczo- rozwojową, nie wymagają dokumentowania czasu pracy pracownika w określonej formie ani wydzielania czasu poświęconego na czynności badawczo-rozwojowe. Także art. 149 § 1 Kodeksu pracy, nie wymaga prowadzenia szczegółowej godzinowej ewidencji czasu pracy pracownika z podziałem na jakie czynności pracownik przeznacza poszczególne godziny, a jedynie ewidencję do celów prawidłowego ustalenia jego wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą, gdzie wystarczające jest wskazywanie łącznej ilości przepracowanych godzin.

Ad. 4

Ustawodawca w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT wskazał, że za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku pracowników zatrudnionych w głównej mierze w innych celach niż realizacja działalności badawczo-rozwojowej, np. do produkcji, którzy jedynie sporadycznie uczestniczą w czynnościach składających się na realizację działalności badawczo-rozwojowej, do kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT można zaliczyć koszty ich zatrudnienia na podstawie godzinowej ewidencji czasu pracy przeznaczonego na realizację prac badawczo-rozwojowych, tj. proporcjonalnie, tylko w części, w jakiej pracownik ten wykonuje działalność badawczo-rozwojową w stosunku do całej ilości przepracowanych przez niego godzin. W tym zakresie są bowiem zatrudnieni w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, a zatem spełniona jest przesłanka zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca chciałby ponadto nadmienić, że do tej pory podstawą przy identyfikowaniu działalności Badawczo-Rozwojowej (dla Wnioskodawcy) były informacje wydawane przez Główny Urząd Statystyczny i związane z drukami PNT-01 oraz PNT-02. Wnioskodawca rozumie, że nie są to wiążące akty prawne, ale z racji wieloletniej praktyki w interpretacji tego typu działalności Wnioskodawca traktuje wytyczne wyżej wymienionego urzędu jako pomocne (zawierają one bardzo dużo szczegółowych wytycznych, które pomagają w interpretacji istniejących przepisów). I tak w opisie do wypełniania formularza PNT-01 dla Działu 4 czytamy, co następuje: W rubryce 7 wykazuje się pozostały personel związany z działalnością B+R. Do kategorii tej należy zaliczać pracowników na stanowiskach robotniczych oraz administracyjno-ekonomicznych uczestniczących w realizacji prac B+R lub bezpośrednio z nimi związanych. Do grupy tej zalicza się także personel zajmujący się głównie sprawami finansowymi i kadrowymi, o ile wiążą się one bezpośrednio z działalnością B+R. Nie zalicza się tu personelu świadczącego usługi pośrednie, takiego jak np. personel stołówek, personel zajmujący się utrzymaniem czystości czy straż przemysłowa.

Z powyższego wyjaśnienia jasno wynika, że „pozostały personel związany z działalnością badawczo-rozwojową” obejmuje także pracowników na stanowiskach robotniczych, którzy realizują prace badawczo-rozwojowe, np. poprzez produkcję serii pilotażowej, co zostało wskazane jako przykład w art. 4a w pkt 28 uCIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, cały personel zatrudniony w celu realizacji projektów badawczo-rozwojowych jest niezbędną częścią składową projektu badawczo-rozwojowego. Według interpretacji Wnioskodawcy, wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, którzy działalność taką wykonują jedynie sporadycznie, ale jako część niezbędną do realizacji projektu badawczo-rozwojowego, można uwzględnić w ramach ulgi poprzez rozliczanie czasu bezpośrednio spędzonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej (ewidencja godzinowa) czy też czynności ściśle związanych z wykonywaniem działalności badawczo-rozwojowej jak np. prowadzenie odpowiedniej dokumentacji działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca jest w stanie wykazać poprzez dokumentację projektów badawczo-rozwojowych, że omawiani pracownicy istotnie realizowali działalność badawczo-rozwojową.

W przypadku działalności, która spełnia definicję prac badawczo-rozwojowych wyszczególnić należy kilka etapów procesu, niezbędnych do pełnej realizacji założonego projektu badawczo-rozwojowego. Prace wykonywane na etapie, np. produkcji (takie jak fizyczne wyprodukowanie prototypu, przetestowanie nowego rozwiązania technologicznego skracającego pracochłonność produkcji wyrobu), czy kontroli jakości (walidacji prototypu lub partii produkcyjnej, określenia wymagań technicznych dla inżyniera, który ma zaproponować rozwiązanie problemu itp.), są więc koniecznym elementem prac badawczo-rozwojowych, określonych w art. 4a w pkt 26-28 uCIT. Należy wskazać, że bez wyżej wymienionych czynności pracownika sporadycznie zatrudnionego do wykonywania działalności badawczo-rozwojowej, niemożliwe byłoby zrealizowanie zaplanowanej działalności badawczo-rozwojowej. Etap wytwarzania prototypu, który zostanie poddany walidacji, stanowi bowiem źródło wiedzy na temat praktycznych problemów i zagadnień, które mają być rozwiązywane i udoskonalane w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych. Z tego też względu zadania wykonywane przez ww. pracownika są niezbędnym elementem prac badawczo-rozwojowych, co w ocenie Wnioskodawcy umożliwia uwzględnienie w uldze kosztów określonych w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, związanych z opisanymi wyżej pracami takiego pracownika.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty osobowe pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej wskazane w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, z uwagi na określone sytuacje wynikające z potrzeby prowadzonych przez Wnioskodawcę projektów badawczo-rozwojowych mogą zostać częściowo (proporcjonalnie) rozliczone w ramach ulgi, na podstawie ewidencji godzinowej tych pracowników, biorąc pod uwagę ilość czasu, jaką poświęcili na wykonywanie działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy.

Ad. 5

W opinii Wnioskodawcy, koszty delegacji, koszty uczestnictwa w szkoleniach i konferencjach pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej stanowią koszty kwalifikowane określone w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT.

Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej. W art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano natomiast, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Konstrukcja powyższego przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na to, że:

• koszty szkoleń i konferencji, które mają na celu podniesienie umiejętności pracowników w prowadzonych pracach,
• koszty delegacji i wizyty studyjne do zakładów produkcyjnych, uczelni, jednostek naukowo-badawczych i innych laboratoriów,

mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT.

Wyżej wymienione koszty zatrudnienia pracowników, które ponosi Wnioskodawca są kosztami związanymi z prowadzoną przez niego działalnością badawczo-rozwojową. Są to czynności mające istotne znaczenie dla rozwoju pracowników, umożliwiające poszerzanie wiedzy, w tym w zakresie najnowszych rozwiązań naukowych i technicznych, a także umożliwiające zdobywanie nowych kwalifikacji. Powyższe znacząco zatem wpływa na zwiększanie zakresu możliwości prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej przez Wnioskodawcę.

Wykonywane przez pracownika ww. czynności są bowiem ściśle powiązane z wykonywaniem przez niego działalności badawczo-rozwojowej i są potrzebne dla realizacji przez niego czynności w ramach tej działalności, ponadto umożliwiają zdobycie i następnie wdrożenie nowej wiedzy w procesie produkcji Wnioskodawcy. Powyższe stanowisko jest również zgodne z interpretacją o sygnaturze IBPB-1-2/4510-633/16/KP.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 updop. Art. 15 ust. 1 updop stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop).

W myśl art. 9 ust. 1b updop, podatnicy prowadzący działalność badawczo - rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo - rozwojowej.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 updop od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo - rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Ustawodawca w art. 18d ust. 2 updop doprecyzował, że kosztami kwalifikowanymi są:

1. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz.U. z 2014 r. poz. 1620 oraz z 2015 r. poz. 249 i 1268) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4.
   
   

Jednocześnie w art. 18d ust. 4 updop, ustawodawca dokonał zastrzeżenia, że koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Natomiast w art. 18d ust. 5 updop, ustawodawca wskazał, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W rezultacie, kosztami kwalifikowanymi będą mogły być wyłącznie koszty uzyskania przychodów, które nie zostały pokryte ze środków innych niż środki własne podatnika, w szczególności dotacji, subwencji, wynagrodzeń etc. Tym samym, kosztami kwalifikowanymi będą mogły być wyłącznie te koszty uzyskania przychodów, które zostały pokryte z majątku podatnika. W tym kontekście, podatnicy realizując działalność badawczo - rozwojową obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań mogą skorzystać z omawianego odliczenia w zakresie tych wydatków, które nie zostały im zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo - rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo - rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,
3. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
4. podatnik nie prowadził w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
5. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo - rozwojowej,
6. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
7. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,
8. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.
   
   

Jak już wcześniej wskazano za koszty kwalifikowane uznaje się w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 updop należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Przywołany przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do tzw. „wynagrodzeń pracowniczych”, tj. świadczeń wypłacanych (wydawanych) osobom fizycznym z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy. Odliczeniu na podstawie art. 18d updop nie podlegają zatem wynagrodzenia wypłacane osobom zatrudnionym w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej na podstawie innych tytułów, niż wymienione powyżej, np. wynagrodzenia wypłacane zleceniobiorcom lub osobom, z którymi zawarto umowę o dzieło.

Przepisy updop nie precyzują i nie wprowadzają ograniczeń w zakresie dotyczącym tego, z czego powinien wynikać cel zatrudnienia konkretnego pracownika. Dlatego też najbardziej oczywistym sposobem określenia takiego celu wydaje się zawarcie odpowiednich zapisów w umowie o pracę zawartej z pracownikiem, zwłaszcza w części poświęconej zakresowi obowiązków pracownika.

Należy bowiem podkreślić, że przepisy podatkowe wprowadzające ulgę na działalność badawczo-rozwojową (które są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania i w związku z tym winny być interpretowane ściśle z ich literalnym brzmieniem), posługują się pojęciem „pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej”. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika zatem, że nie chodzi w nim o „jakichkolwiek” pracowników podatnika prowadzącego działalność badawczo-rozwojową, ale o pracowników zatrudnionych ściśle w tym celu.

Problematyczna może okazać się sytuacja, w której w zakres obowiązków określonego pracownika, zatrudnionego w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, będą wchodzić czynności związane nie tylko z tą działalnością. Mając na uwadze brzmienie ust. 1 omawianego przepisu, należy stwierdzić, że aby koszty wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne pracownika mogły stanowić podstawę do odliczenia na podstawie ulgi na działalność badawczo-rozwojową, pracownik ten musi nie tylko zostać zatrudniony w celu realizacji takiej działalności, ale powinien również brać w niej udział. W zakresie innych wykonywanych przez niego czynności wskazane wydatki, choć będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to nie będą kosztami poniesionymi na działalność badawczo-rozwojową. Tym samym nie będą to koszty kwalifikowane, podlegające odliczeniu na podstawie art. 18d updop.

Jeżeli zatem pracownik zatrudniony w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, będzie przeznaczał, zgodnie z zakresem swoich obowiązków, tylko część czasu pracy na wspomnianą działalność, uzasadnione jest przyjęcie, że kosztem kwalifikowanym - poniesionym na działalność badawczo-rozwojową – będzie tylko część jego wynagrodzenia i odpowiednich składek na ubezpieczenia społeczne. W konsekwencji, w takich sytuacjach podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji czasu pracy pracowników zatrudnionych na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej. Obowiązek taki wynika z powołanego wcześniej art. 9 ust. 1b updop.

Z literalnego brzmienia art. 18d ust. 2 pkt 1 updop wynika także, że z ulgi na działalność badawczo-rozwojową podatnik nie może skorzystać w odniesieniu do wydatków na wynagrodzenia i składki na ubezpieczenia społeczne pracowników, którzy wprawdzie wykonują czynności związane z realizowaną działalnością badawczo-rozwojową, ale nie zostali zatrudnieni w tym celu.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że pracownicy którzy nie zostali zatrudnieni w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, opisanej w stanie faktycznym (nie posiadają odpowiednich zapisów w umowie o pracę, świadczących o wykonywaniu przez nich czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej) nie spełniają przesłanek do uznania kosztów ich wynagrodzeń za koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów zatrudnienia pracowników o jakich mowa we wniosku, kosztów ich uczestnictwa w szkoleniach i konferencjach a także kosztów delegacji – jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytań Nr 1 oraz 6-7 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów zauważa, że na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

W toku wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Z uwagi na powyższe, przywołana interpretacja indywidualna ma jedynie walor informacyjny i nie może być wiążąca dla tut. Organu podatkowego w przedmiotowej sprawie. Dodatkowo wskazać należy, że stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych m.in. może zmienić interpretację indywidualną jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.