Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.873.2016.1.JW
z 5 stycznia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 września 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  • możliwości korzystania ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe,
  • ustalenia, czy w przypadku zbycia składników majątkowych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne poniesione przez Spółkę w celu realizacji zobowiązań zawartych w Zezwoleniu, Spółce będzie przysługiwało zwolnienie wynikające z poniesienia kosztów nowych inwestycji związanych z działalnością gospodarczą w SSE za lata podatkowe już zakończone - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących okresu obowiązywania Zezwolenia, tj. do 8 sierpnia 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 282 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”) Spółka otrzymała w dniu 4 listopada 1998 r. zezwolenie (dalej: „Zezwolenie”) na prowadzenia działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, określonych:

  • w sekcji D, podsekcji DI, dział 26, grupa 26.6, klasa 26.61 - wyroby betonowe do celów budowalnych,
  • w sekcji D, podsekcji DI, dział 26, grupa 26.6, klasa 26.63 - masa betonowa prefabrykowana,
  • w sekcji D, podsekcji DI, dział 20, grupa 20.3, klasa 20.30 - wyroby stolarskie i ciesielskie dla budownictwa, Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.


W Zezwoleniu wskazano wymóg poniesienia przez Spółkę wydatków inwestycyjnych o wartości 12.000.000 zł do dnia 31 grudnia 2001 r. W Zezwoleniu wskazano również, iż Spółka w terminie do 31 grudnia 1999 r. zapewni zatrudnienie na poziomie 40 pracowników. Docelowo, w terminie do 31 grudnia 2001 r. zatrudnienie miało wzrosnąć do 100 pracowników. Zezwolenie zostało udzielone do dnia 8 sierpnia 2016 r.

Spółka jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L10 z 13 stycznia 2001r.).

Na wniosek Spółki, w dniu 19 stycznia 2004 r., Minister Gospodarki dokonał zmiany Zezwolenia na podstawie art. 6 ust. 1-2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. z 2003 r., Nr 188, poz. 1840, ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca ustawę o SSE”).

Dodatkowo, w treści Zezwolenia zmieniono wymogi dotyczące poniesienia wydatków inwestycyjnych przez Spółkę oraz zatrudnienia:

  • Spółka została obowiązana zatrudnić 50 pracowników w terminie do 31 grudnia 2001 r.,
  • Spółka została obowiązana ponieść wydatki inwestycyjne w kwocie 33.000.000 zł w terminie do 31 grudnia 2006 r., w tym 12.000.000 zł w terminie do 31 grudnia 2001 r.

Spółka, wypełniła powyższe zobowiązania, tj. zatrudniła na terenie SSE wymaganą liczbę pracowników oraz poniosła wydatki inwestycyjne w kwocie oraz w terminach wskazanych w zmienionym Zezwoleniu.

Od momentu zakończenia ww. inwestycji i wprowadzenia zakupionych składników majątkowych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. od 31 grudnia 2006 r., Spółka prowadzi nieprzerwanie działalność gospodarczą na terenie SSE. W tym okresie Spółka nie przenosiła w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane ww. wydatki inwestycyjne.

W związku z poniesieniem kosztów nowych inwestycji na terenie SSE Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”), na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Przed upływem terminu obowiązywania Zezwolenia Spółka nie wykorzystała całej przysługującej jej kwoty pomocy publicznej. Z tego względu Spółka wystąpiła do Ministra Rozwoju z wnioskiem o wydłużenie terminu obowiązywania Zezwolenia. Na moment złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wniosek o wydłużenie terminu obowiązywania Zezwolenia nie został jeszcze rozpatrzony.

W chwili obecnej Spółka rozważa scenariusz zbycia niektórych składników majątkowych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne poniesione przez Spółkę w celu realizacji zobowiązań zawartych w Zezwoleniu.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego ujęto we własnym stanowisku w sprawie, z którego wynika, że w dniu wejścia w życie tych zmian tj. 1 stycznia 2004 r. Spółka miała status dużego (tj. innego niż mały i średni) przedsiębiorcy w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zbycia składników majątkowych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne poniesione przez Spółkę w celu realizacji zobowiązań zawartych w Zezwoleniu, Spółce będzie nadal przysługiwało zwolnienie z podatku CIT określone w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wynikające z poniesienia kosztów nowych inwestycji związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną w SSE za lata podatkowe już zakończone? (część pytania zadanego przez Wnioskodawcę)

Spółka stoi na stanowisku, iż przedstawiona w zdarzeniu przyszłym transakcja zbycia składników majątkowych pozostanie bez wpływu na możliwość korzystania przez Spółkę ze zwolnienia z podatku CIT określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Spółka zachowa prawo do stosowania przedmiotowego zwolnienia zarówno w stosunku do okresów rozliczeniowych (lat podatkowych) już zakończonych jak i kolejnych okresów, w których będzie korzystać z pomocy publicznej w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE w przypadku wydłużenia terminu obowiązywania Zezwolenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zwolnienie, o którym mowa powyżej, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Artykuł 12 ustawy o SSE wskazuje, iż dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kluczowe znaczenie dla określenia zakresu zwolnienia z podatku dochodowego mają przepisy rozporządzeń regulujących działalność przedsiębiorców na terenie specjalnych stref ekonomicznych.

Spółka swoją działalność na terenie SSE rozpoczęła na podstawie udzielonego jej zezwolenia z 4 listopada 1998 r. Zgodnie z obowiązującym w tamtym czasie brzemieniem art. 12 ust. 5 pkt 1 w zw. z art. 4 ustawy o SSE, przedmiot działalności gospodarczej, której prowadzenie uprawnia do zwolnień od podatku dochodowego, wysokość tych zwolnień, czas ich obowiązywania oraz warunki, od których spełnienia przez przedsiębiorcę uzależnione jest prawo do tych zwolnień, określa Rada Ministrów w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia danej specjalnej strefy ekonomicznej.

Od momentu rozpoczęcia przez Spółkę działalności w specjalnej strefie ekonomicznej zasady korzystania z ww. zwolnień podatkowych ulegały częstym zmianom. Najistotniejsze zmiany w tym zakresie, związane z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, wprowadziła w 2003 r. ustawa zmieniająca ustawę o SSE (ustawa z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw).

W dniu wejścia w życie tych zmian tj. 1 stycznia 2004 r. Spółka miała status dużego (tj. innego niż mały i średni) przedsiębiorcy w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.). Oznacza to, że do Spółki miał zastosowanie przepis art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy zmieniającej ustawę o SSE, zgodnie z którym dochody uzyskane przez dużego przedsiębiorcę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 roku, są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy o SSE, z tym że maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. - dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w sektorze motoryzacyjnym, na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000 r.

Zgodnie z art. 6 ustawy zmieniającej ustawę o SSE, powyższe „nowe” reguły znajdowały zastosowanie wobec przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., pod warunkiem wystąpienia przez nich do dnia 31 grudnia 2007 r. z wnioskiem o zmianę zezwolenia polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej ustawę o SSE w miejsce przepisów art. 12 ustawy o SSE, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Spółka dochowała powyższego wymogu i dokonała „konwersji” posiadanego Zezwolenia na „nowe” reguły, które weszły w życie w związku z wejściem Polski do UE. Spółka uzyskała bowiem decyzję z dnia 19 stycznia 2004 r. zmieniającą posiadane zezwolenie na podstawie art. 6 ust. 1-2 ustawy zmieniającej ustawę o SSE. Tym samym, z dniem zmiany Zezwolenia zmienił się zakres obowiązków nałożonych na Spółkę w związku z korzystaniem ze zwolnienia podatkowego.

Zasady dotyczące możliwości zbycia składników majątkowych stanowiących wydatki inwestycyjne przedsiębiorcy na terenie SSE, obowiązujące w momencie dokonania zmiany Zezwolenia, regulował § 3 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 18 czerwca 1996 r. (Dz.U. z 1996 r., Nr 88, poz. 397, w brzmieniu obowiązującym od 8 czerwca 2002 r., dalej: „rozporządzenie z 1996 r.”) w sposób następujący: „Zwolnienie od podatku dochodowego przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania regionalnej pomocy inwestycyjnej, pod warunkiem że nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym”.


Nowelizacja ustawy o SSE wprowadzona ustawą zmieniającą ustawę o SSE wiązała się ze zmianą w przepisach wykonawczych wprowadzoną, rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej z 14 września 2004 r. (Dz.U. z 2004 Nr 222, poz. 2251, ze zm., dalej: „rozporządzenie z 2004 r.”). W § 5 wskazywało ono, iż: 1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

  1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
  2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Ponadto, rozporządzenie z 2004 r. wskazuje w § 10, iż zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem jego wejścia w życie zachowują ważność. Rozporządzenie z 2004 r. nie zawierało innych przepisów przejściowych.


Rozporządzenie z 2004 r. zostało następnie zastąpione rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 2 listopada 2006 r. (Dz.U. 2006 r., Nr 202, poz. 1485, ze zm., dalej: rozporządzenie z 2006 r.). Wskazuje ono w § 5 ust. 1, iż w przypadku „dużych” przedsiębiorców zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

  • nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
  • będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona.


W § 10 rozporządzenie z 2006 r. wskazywało, iż zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem jego wejścia w życie zachowują ważność. Rozporządzenie z 2006 r. nie zawierało innych przepisów przejściowych.


W chwili obecnej konsekwencje zbycia składników majątkowych przedsiębiorcy, z którymi związane były wydatki inwestycyjne w strefie uregulowano w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r. (Dz.U. Nr 232, poz. 1548, dalej: „rozporządzenie z 2008 r.”). Rozporządzenie to wskazuje w § 5, iż:

  1. Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.
  2. Warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

    1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych/prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
    2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 łat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.


Powyższe rozporządzenie weszło w życie z dniem 30 grudnia 2008 r. W § 8 wskazuje, ono iż do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Dotyczy to również Spółki z uwagi na to, że otrzymała Zezwolenie przed dniem wejścia w życie rozporządzenia z 2008 r.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż za moment determinujący zakres obowiązków i warunków korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego, związanego z dokonaniem inwestycji na terenie KSSE na podstawie udzielonego Spółce Zezwolenia, należy uznać moment dokonania „konwersji" Zezwolenia na nowe zasady obowiązujące Spółkę na podstawie art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. b w związku z art. 6 ustawy zmieniającej ustawę o SSE, tj. dzień 19 stycznia 2004 r. Wspomniana „konwersja” dokonana na podstawie art. 6 ust. 1-2 ustawy o zmianie ustawy o SSE spowodowała, iż z dniem zmiany Zezwolenia zmienił się zakres obowiązków nałożonych na Spółkę w związku z korzystaniem ze zwolnienia podatkowego. Spółkę zaczęły obowiązywać bowiem „nowe” reguły, które weszły w życie w związku z wejściem Polski do UE.

Powyższą tezę potwierdza m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1081/11. NSA w uzasadnieniu tego wyroku wskazuje: „Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy przyznać rację Sądowi pierwszej instancji, który stwierdził, że ustawa nowelizująca u.s.s.e. z 2003 r. wprowadziła nowe zasady korzystania ze zwolnień z podatku dochodowego dla przedsiębiorców posiadających zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r. na podstawie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.(...) Jak już powyżej nadmieniono, podstawy rozstrzygnięcia prawidłowo należy szukać w przepisach ustawy nowelizującej u.s.s.e. z 2003 r. Podkreślić przy tym wypada, że dodatkowe argumenty można znaleźć w art. 6 ust. 1 tej ustawy, według którego przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 u.s.s.e., w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. W art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej u.s.s.e. z 2003 r. ustawodawca wyraźnie zatem zastrzegł, że zmiana warunków zwolnienia podatkowego uzyskanego przed 1 stycznia 2001 r. uzależniona jest od zmiany zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. (...) Uwzględniając przedstawioną regulację prawną, należy uznać, że przepisy dotyczące zwolnień podatkowych określone w art. 5 ustawy nowelizującej u.s.s.e. z 2003 r. będą miały zastosowanie w stosunku do przedsiębiorcy, który działa na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., jedynie w sytuacji, gdy zezwolenie to zostanie zmienione na podstawie art. 6 ww. ustawy”.

NSA wskazuje następnie, iż: „W reasumpcji trafnie Sąd pierwszej instancji postawił tezę, że skoro w tej sprawie Spółka nie występowała o zmianę warunków zezwolenia, to zgodnie z art. 6 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy nowelizującej u.s.s.e. z 2003 r., będą do niej miały zastosowanie przepisy wykonawcze dotyczące zwolnień podatkowych obowiązujące 31 grudnia 2000 r., czyli przepisy rozporządzenia RM w sprawie s.s.s.e. z 1996 r.”. Spór w powyższe sprawie dotyczył „dużego” przedsiębiorcy, który nie dokonał „konwersji” zezwolenia. W opinii NSA, w takim wypadku konieczne jest stosowanie do tego przedsiębiorcy przepisów art. 12 ustawy o SSE i przepisów wykonawczych w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. A contrario, NSA wskazuje, iż „duży” przedsiębiorca, który dokonał „konwersji” zezwolenia zgodnie z ustawą zmieniającą ustawę o SSE stosuje nowe zasady zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej ustawę o SSE, w tym zasady określone w rozporządzeniach wykonawczych, które zostały wydane na podstawie przepisów ustawy o SSE w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą ustawę o SSE.

W konsekwencji, na moment „konwersji” Zezwolenia (tj. na dzień 19 stycznia 2004 r.) Spółka była obowiązana stosować przepisy rozporządzenia z 1996 r. dotyczące warunków zastosowania zwolnienia w brzmieniu obowiązującym na moment zmiany Zezwolenia. Następnie Spółkę kolejno obowiązywały zasady wskazane w rozporządzeniu z 2004 r. oraz rozporządzeniu z 2006 r. Ze względu na uzyskanie Zezwolenia przed dniem 30 grudnia 2008 r. w przypadku Spółki nie ma zastosowania rozporządzenie z 2008 r. (§ 8 rozporządzenia z 2008 r.).


Podsumowując, wykładnia powyższych regulacji wskazuje, iż zwolnienie od podatku dochodowego będzie przysługiwało Spółce, pod warunkiem że:

  • nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
  • będzie prowadziła działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona.


W związku z powyższym, mając na względzie, że:

  • Spółka nie przeniosła własności składników majątkowych w jakiejkolwiek formie przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
  • Spółka prowadziła działalność gospodarczą przez okres dłuższy niż 5 lat, od momentu gdy cała inwestycja została zakończona,


Spółka stoi na stanowisku, że sprzedając składniki majątkowe, z którymi były związane wydatki inwestycyjne wymienione w Zezwoleniu Spółka, zachowa prawo do zwolnienia w podatku CIT określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, związanego z poniesieniem kosztów nowych inwestycji, w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną w SSE.

Dotyczy to zwolnienia, z którego Spółka już skorzystała (przed dokonaniem sprzedaży składników majątkowych).

Na tle obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zm., dalej: „ustawa o sse”), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogły być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Przepis ten zawierał delegację ustawową, którą kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 88, poz. 397 ze zm. – w brzmieniu obowiązującym na dzień uzyskania zezwolenia), w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorcę na terenie strefy.

Zgodnie z § 6 ww. rozporządzenia przepisy § 5 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez przedsiębiorcę z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o sse stanowił, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, stanowiącego podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 (art. 16 ust. 10 ustawy o sse).

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 117, poz. 1228, ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2000 r.”), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Ustawa ta wprowadziła nowe zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej w sse. Przepisy regulujące te zwolnienia zostały przeniesione z rozporządzeń do aktu rangi ustawowej. W art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (obecnie t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wprowadzono zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie sse.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Normy przejściowe przyjęte w związku z wprowadzeniem nowych zasad korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskiwanych z działalności na terenie sse zachowały tzw. stary reżim prawny dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. Stosownie bowiem do art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o sse, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (tj. ustawy o sse), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W ten sposób ustawodawca przesądził, że do tzw. starych przedsiębiorców zastosowanie mają przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. W konsekwencji, wprowadzony po tym terminie przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma zastosowania do tych podmiotów. Oznacza to, że tzw. starzy przedsiębiorcy nigdy nie nabyli prawa do stosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, gdyż zostało dla nich zachowane prawo stosowania art. 12-14 i 19 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2000 r.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.


Ustawodawca dostosowując obowiązujące w Polsce uregulowania do wymogów unijnych, dokonał kolejnej zmiany, w wyniku której uległy skróceniu okresy, w których „starzy przedsiębiorcy” mogli korzystać ze zwolnienia określonego w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2000 r. W sposób szczególny potraktowani zostali inwestorzy, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy, w rozumieniu rozporządzeń unijnych. Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2003 r.”), przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

  1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
  2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą.


Natomiast w myśl art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że:

  1. maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi:
    1. 30% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. – dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze motoryzacyjnym w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej,
    2. 75% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. – dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2000 r.,
    3. 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. – dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31 grudnia 1999 r.;
  2. przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej, o której mowa w pkt 1, uwzględnia się koszty inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę w ramach zezwolenia od dnia uzyskania zezwolenia;
  3. przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej uwzględnia się całkowitą wielkość pomocy publicznej, jaką uzyskał przedsiębiorca od dnia 1 stycznia 2001 r., z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000;
  4. do określenia wielkości pomocy publicznej z tytułu zwolnienia z podatku dochodowego przyjmuje się dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, pomniejszony o równowartość strat poniesionych na tej działalności przez przedsiębiorcę od dnia 1 stycznia 2001 r.


Spółka oświadczyła, że w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r. miała status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu zał. 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 10 z 13.10.2001 r.), co oznacza, że w niniejszej sprawie znajdzie zastosowania cytowany powyżej art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej.

Jednocześnie w związku z art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r., w art. 3 tej ustawy uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., który przewidywał zachowanie, przez okres ważności zezwolenia, prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. przez tych podatników, którzy posiadają zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r.


Warto zauważyć, że ustawą zmieniającą z 2000 r. nadano nowe brzmienie art. 12 ustawy o sse i wskazano w nim, że dochody z działalności na terenie sse są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wielkość zwolnień podatkowych określają przepisy rozporządzenia ustanawiające specjalne strefy ekonomiczne z zachowaniem zasad określonych w ustawie o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Po raz pierwszy w przepisach regulujących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych odwołano się więc do przepisów podatkowych i przepisów o pomocy publicznej. Skoro zatem Spółka korzystała ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., to brak jest podstaw do uznania, że może ona stosować przepis art. 12 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym po tym dniu. Tym samym dla Spółki nie znajdą zastosowania nowe zasady.


Jednocześnie należy wyjaśnić, że fakt zmiany zezwolenia na podstawie art. 6 ww. ustawy zmieniającej, nie ma żadnego wpływu na ustalenie regulacji prawnych dotyczących zwolnienia podatkowego przysługującego przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia udzielonego przed dniem 1 stycznia 2001 r. Ustalenia poczynione w wyniku negocjacji z Unią Europejską zawarte zostały w Traktacie o przystąpieniu Polski do Unii, a następnie implementowane do ww. ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o sse. Nowe zasady udzielania zwolnień podatkowych określone zostały w art. 5 tej ustawy i jest to jedyny przepis ustawowy określający zakres zwolnień podatkowych. Nie ma żadnych innych przepisów, które pozwalałyby „starym przedsiębiorcom” korzystać ze zwolnienia podatkowego po wykorzystaniu pomocy wynikającej z art. 5 ustawy o zmianie ustawy o sse. Nowe zasady korzystania z pomocy publicznej wynikają bowiem z „nowego” brzmienia art. 12 ustawy o sse, który nie miał i nie ma zastosowania do „starych” przedsiębiorców.

Spółka swoją działalność na terenie SSE rozpoczęła na podstawie udzielonego jej zezwolenia z 4 listopada 1998 r. Zgodnie z obowiązującym w tamtym czasie brzemieniem art. 12 ust. 5 pkt 1 w zw. z art. 4 ustawy o SSE, przedmiot działalności gospodarczej, której prowadzenie uprawnia do zwolnień od podatku dochodowego, wysokość tych zwolnień, czas ich obowiązywania oraz warunki, od których spełnienia przez przedsiębiorcę uzależnione jest prawo do tych zwolnień, określa Rada Ministrów w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia danej specjalnej strefy ekonomicznej. W związku z powyższym za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Spółki w zakresie dotyczącym określenia które rozporządzenie jest dla niej właściwe.

Do Spółki zastosowanie miało rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 18 czerwca 1996 r. (Dz.U. z 1996 r., Nr 88, poz. 397, w brzmieniu obowiązującym od 8 czerwca 2002 r., dalej: „rozporządzenie z 1996 r.”). W myśl § 3 ust. 5 rozporządzenia z 1996 r. zwolnienie od podatku dochodowego przysługuje, począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca poniósł wydatki inwestycyjne, aż do wyczerpania regionalnej pomocy inwestycyjnej, pod warunkiem że nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Pytanie Spółki dotyczyło możliwości sprzedaży środków trwałych po upływie pięcioletniego okresu od wprowadzenia ich do ewidencji. W myśl powyżej cytowanego przepisu warunki te zostały spełnione, gdyż Spółka oświadczyła, że planuje dokonywać sprzedaży po upływie tego okresu. Dlatego też Spółce przysługiwało zwolnienie z podatku za lata już zakończone do dnia ważności zezwolenia tj. do dnia 8 sierpnia 2016 r. (chyba, że doszłoby do wyczerpania limitu przysługującej pomocy publicznej określonej w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1840 ze zm.)), jednakże podstawą do tego zwolnienia nie będą przepisy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a przepisy art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki w tym zakresie jest prawidłowe.

Powyższe nie stanowi przeszkody dla podatnika do wystąpienia o nowe zezwolenie, w celu skorzystania ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


W zakresie odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy w części dot. przedłużenia zezwolenia wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj