Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.944.2016.3.KB
z 9 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 września 2016 r. (złożonym osobiście do tut. BKIP 28 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem hali produkcyjnej wykorzystywanej w działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2016 r. złożono osobiście do tut. BKIP ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem hali produkcyjnej wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swych dochodów.

Wnioskodawca, na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wykorzystuje posiadane składniki majątku ujawnione w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Jednym ze środków trwałych Podatnika jest budynek stanowiący halę produkcyjną. W 2016 r. Wnioskodawca zdecydował o przeprowadzeniu w hali produkcyjnej szeregu prac budowlanych. Na prace te złożyły się m.in. zlecenie przygotowania ekspertyzy istniejących niskich prądów i oświetlenia ewakuacyjnego, wentylacji mechanicznej

hali, wymianie drzwi, oddymianiu hali, naprawie i uzupełnieniu oświetlenia ewakuacyjnego, oraz remoncie elewacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione w związku z opisanymi w stanie faktycznym pracami związanymi z halą produkcyjną wykorzystywaną w działalności gospodarczej, stanowić będą koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy w momencie jego poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez niego w związku z funkcjonowaniem hali produkcyjnej stanowić będą koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia. W ocenie Wnioskodawcy, charakter poniesionych nakładów (wykonanych prac) nie pozwala uznać je za nakłady poczynione na ulepszenie środka trwałego. Prace wykonane na zlecenie Wnioskodawcy w posiadanej przez niego hali produkcyjnej będącej środkiem trwałym mają głównie charakter odtworzeniowy, konserwacyjny nie polegały zaś na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenia środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W świetle powyższego, prace wykonane przez Wnioskodawcę w hali produkcyjnej stanowiącej środek trwały nie mogą być uznane za nakłady powodujące wzrost wartości użytkowej hali. Wydatki te służyły raczej zachowaniu dotychczasowej bądź jej odtworzeniu, nie przyczyniły się natomiast do jej wzrostu. Z tego też względu, zdaniem Wnioskodawcy, prace wykonane w hali produkcyjnej, powinny być uznane za remont, gdyż miały głównie na celu naprawę uszkodzonych lub zużytych elementów oraz odtworzenie dawnej funkcjonalności.

Właśnie tym celom służyło zlecenie przygotowania ekspertyzy istniejących niskich prądów i oświetlenia ewakuacyjnego, wentylacji mechanicznej hali, wymianie drzwi, oddymianiu hali, naprawie i uzupełnieniu oświetlenia ewakuacyjnego, oraz remoncie elewacji.

W konsekwencji wydatki te, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i inne niż wydatki na ulepszenie środków trwałych, powinny być potrącone w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, co do zasady, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Oznacza to że wydatki poniesione na prace wykonane w hali produkcyjnej powinny stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo – skutkowy.

W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,
2. poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
   
   

Wydatki poniesione na remont nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…). Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie zaś do art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności: okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont.

Remontem – zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.) – jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego oraz użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – a więc są to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym.

Według utrwalonego orzecznictwa sądowego, z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, czyli zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny, rozbudowa, tj. poprawienie składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega zatem na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji czy wymagań, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do remontu wskazane jest każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego, szczegółowe przeanalizowanie zakresu rzeczowego wykonywanych robót, w tym odniesienie ich na podstawie dokumentacji technicznej do stanu istniejącego.

Należy również zwrócić uwagę, że dokonując kwalifikacji wydatków do nakładów o charakterze remontowym należy uwzględnić również zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, albowiem na skutek upływu czasu i związany z tym postęp myśli technologicznej wymiana zużytych elementów na identyczne wielokrotnie jest praktycznie niemożliwa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prace wykonane przez Wnioskodawcę w hali produkcyjnej stanowiącej środek trwały nie mogą być uznane za nakłady powodujące wzrost wartości użytkowej hali. Wydatki te służyły raczej zachowaniu dotychczasowej bądź jej odtworzeniu, nie przyczyniły się natomiast do jej wzrostu. Z tego też względu, zdaniem Wnioskodawcy, prace wykonane w hali produkcyjnej, powinny być uznane za remont, gdyż miały głównie na celu naprawę uszkodzonych lub zużytych elementów oraz odtworzenie dawnej funkcjonalności. Właśnie tym celom służyło zlecenie przygotowania ekspertyzy istniejących niskich prądów i oświetlenia ewakuacyjnego, wentylacji mechanicznej hali, wymianie drzwi, oddymianiu hali, naprawie i uzupełnieniu oświetlenia ewakuacyjnego, oraz remoncie elewacji.

Mając powyższe na uwadze, skoro wymiana zużytych elementów na nowe będzie miała charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość, to ponoszone wydatki będą miały charakter remontowy.

W świetle przepisów ustawy o CIT wydatki ponoszone na remont środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów pośrednio związanych z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei z treści art. 15 ust. 4e ustawy o CIT wynika, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem, poniesione przez Spółkę wydatki, w związku z funkcjonowaniem hali produkcyjnej stanowią zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów.

Koszty te potrącane są zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o CIT, tj. w dacie ich poniesienia.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z remontem hali produkcyjnej wykorzystywanej w działalności gospodarczej należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.