Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.1004.2016.1.BD
z 9 stycznia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych organizację pikniku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych organizację pikniku.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest producentem szerokiego asortymentu komponentów dla motoryzacji, w szczególności tłoków do silników spalinowych. Spółka zatrudnia ponad 1600 pracowników, korzysta również jako pracodawca-użytkownik z pracowników tymczasowych zatrudnionych przez agencje pracy tymczasowej, a także w mniejszym zakresie korzysta z usług zleceniobiorców. Z okazji 15-lecia istnienia Spółka zorganizowała imprezę integracyjną - piknik dla pracowników i ich rodzin. W pikniku mogli wziąć udział zarówno pracownicy, jak i pracownicy tymczasowi oraz zleceniobiorcy z rodzinami. Piknik został przygotowany z myślą o wszystkich pracujących w Spółce osobach oraz ich rodzinach - nie weryfikowano, którzy z pracowników rzeczywiście wzięli udział w imprezie i z jakich atrakcji korzystali. Piknik nie był dostępny dla osób „z zewnątrz”, które nie zaliczałyby się do żadnej z kategorii osób wcześniej wymienionych. Celem pikniku było stworzenie możliwości nawiązania relacji pomiędzy osobami pracującymi w Spółce na różnych podstawach, poprawa komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez integrowanie pracowników z firmą, umacnianie zespołu, polepszanie atmosfery pracy i w efekcie uzyskanie zwiększenia efektywności pracy, a tym samym zwiększenia przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę. Osoby zainteresowane udziałem w pikniku pobierały „bloczki” uprawniające do korzystania z określonych świadczeń w ramach cateringu oraz mogły dowolnie korzystać z atrakcji dostępnych dla wszystkich, takich jak koncerty zespołów muzycznych, zabawy dla dzieci itp. Osoby uczestniczące w pikniku nie były zobowiązane do ponoszenia jakichkolwiek kosztów. Wszystkie koszty imprezy poniosła Spółka i zostały one sfinansowane ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione przez Spółkę koszty opisanego w stanie faktycznym pikniku mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 UPDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym koszty organizacji imprezy integracyjnej - pikniku mogą zostać w całości zaliczone do kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle treści cytowanego przepisu za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 16. W analizowanym zakresie za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 UPDOP przyjąć trzeba kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie (np. również w stanie polegającym na wyeliminowaniu, czy też ograniczeniu generowania strat pomniejszających przychód) albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty (por. postanowienie 7 sędziów NSA z 8 kwietnia 2013 r., II FPS 7/12).

Wydatki na integrację pracowników wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy i jako pozostające w pośrednim związku z uzyskanymi przez podatnika przychodami, można je uznać za koszty podatkowe. Koszty te nie zostały wymienione w katalogu negatywnym z art. 16 ust. 1 UPDOP, zatem możliwość ich zaliczenia w poczet kosztów podatkowych należy rozpatrywać jedynie z punktu widzenia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1.

Aby dany wydatek pracowniczy mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych w rozumieniu tego przepisu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, albo zabezpieczenie jego źródła. Kosztami takimi są wszelkie koszty pracownicze, związane z zapewnieniem działania przedsiębiorstwa podatnika generującego dochody, tj. płace zasadnicze, premie i nagrody, diety, koszty podnoszenia kwalifikacji zawodowych, szkoleń, a także integracji, jeśli jest ona pożądana dla uzyskania lepszej wydajności pracy zatrudnionych osób. W opisanym stanie faktycznym integracja ma bardzo istotne znaczenie również z uwagi na różne podstawy prawne „zatrudnienia” poszczególnych osób w Spółce. W szczególności stworzenie pozytywnych relacji pomiędzy pracownikami i pracownikami tymczasowymi ma dla Wnioskodawcy praktyczną wartość polegającą na lepszej komunikacji między tymi osobami w trakcie wykonywania zadań. Również udział członków rodzin, który jest ważny dla samego pracownika, wpływa pozytywnie na zaangażowanie w pracę oraz przyczynia się do lojalności pracowników wobec Spółki. Te czynniki z kolei przekładają się na trwałość zatrudnienia, mniejszą rotację pracowników, przez co Spółka zatrzymuje wykwalifikowaną i doświadczoną kadrę i może bez przeszkód rozwijać działalność produkcyjną.

Podsumowując, zdaniem Spółki, wydatki na organizację pikniku w części przypadającej zarówno na jej pracowników, jak i pozostałych uczestników, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych, m.in. interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 31 marca 2015 r. (sygn. IBPBI/2/423-1570/14/AP), 30 czerwca 2015 r, (sygn. IBPBI/2/4510-377/15/PC) i z 28 sierpnia 2015 r. (sygn. IBPB-1-3/4510-129/15/AW).

W światle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych (okolicznościowych). Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy. „Kosztami pracowniczymi” mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to bowiem związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodziny nie uczestniczyliby w spotkaniu).

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, że to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami, a przychodami Spółki.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji szerokiego asortymentu komponentów dla motoryzacji. W celu prowadzenia przedmiotowej działalności Spółka zatrudnia pracowników stałych, tymczasowych oraz korzysta z usług zleceniobiorców. Z okazji jubileuszu działalności Spółki zorganizowana została impreza integracyjna, w której udział wzięli wszyscy pracownicy Spółki i zleceniobiorcy wraz z rodzinami. Osoby zainteresowane udziałem w pikniku pobierały bloczki uprawniające do korzystania z określonych świadczeń. Piknik został sfinansowany w całości ze środków obrotowych Wnioskodawcy, a jego celem była poprawa komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez integrację osób pracujących na różnych poziomach.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, że sfinansowane wydatki na organizację pikniku przypadające zarówno na pracowników, w tym pracowników tymczasowych, jak i członków ich rodzin, a także zleceniobiorców wraz z rodzinami mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zauważyć należy, że wydatki te związane są niewątpliwie z prowadzoną działalnością podatnika i mają na celu zintegrowanie załogi, co przyczyni się do efektywniejszej pracy i ostatecznie przełoży się na wielkość osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację pikniku należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj