Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-514/15/PS
z 3 grudnia 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2015 r. (data wpływu 1 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów zobowiązań wynikających z wystawionych faktur korygujących – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 1 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów zobowiązań wynikających z wystawionych faktur korygujących.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka jest autoryzowanym sprzedawcą (dealerem) samochodów oraz części zamiennych do samochodów. Głównymi dostawcami tych samochodów są: X Sp. z o. o. i Y Sp. z o. o. W ramach obowiązujących umów handlowych i serwisowych Spółce przysługuje odrębne wynagrodzenie uzależnione od wyników sprzedaży. Głównym parametrem będącym podstawą wyliczenia tego wynagrodzenia jest ilość sprzedanych samochodów i części zamiennych. Wielkość przyznanego wynagrodzenia (bonusu) nie jest bezpośrednio uzależniona od warunków i przebiegu konkretnej, indywidualnej sprzedaży samochodu czy części zamiennych. Towary te są bowiem sprzedawane na warunkach i w cenach narzuconych przez głównych dostawców powiększone o uzgodnioną marżę spółki (dealera). Ścisłe wykonanie lub przekroczenie miesięcznych (kwartalnych) limitów sprzedaży jest podstawą do całościowego oszacowania wielkości przyznanego dodatkowego wynagrodzenia. Wynagrodzenie to jest następnie proporcjonalnie dzielone na poszczególne transakcje poprzez obniżenie ceny sprzedaży, co jest dokumentowane fakturami korygującymi (rodzaj rabatu). Ostatecznym potwierdzeniem akceptacji dokonanych rozliczeń przyznanego wynagrodzenia jest potwierdzenie i odesłanie otrzymanych faktur korygujących. Korekta kosztów związanych z otrzymaniem faktur korygujących jest dokonywana przez spółkę do 20-tego dnia miesiąca po miesiącu potwierdzenia prawidłowości wystawienia faktur korygujących i ich odesłaniu wystawcy.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym za prawidłowe należy uznać dokonanie korekt (rozliczenia) kosztów uzyskania przychodu w miesiącu otrzymania, potwierdzenia i odesłania wystawcom faktur korygujących?


Wnioskodawca wskazuje, że koszty wynikające z faktur zakupu samochodów i części zamiennych stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 i 4b-4c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych).


Zgodnie z art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:


  1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia takiego sprawozdania, albo
  2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego
    - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.


Należy zauważyć, że określenie użyte w art. 15 ust. 4b i 4c „koszty bezpośrednio związane z przychodem" nie jest w żaden sposób zdefiniowane w powołanej ustawie. Należy zatem założyć, że chodzi tu zapewne o koszty nie związane z samym funkcjonowaniem podatnika lecz związane z konkretnymi transakcjami handlowymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ww. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e powołanej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle wyżej wskazanych zasad, należy stwierdzić, że data potrącenia kosztów zależy od charakteru powiązania kosztów z przychodem podatkowym.

Koszt nabycia samochodu i części zamiennych ujmowany jest w księgach na podstawie faktur zakupu w miesiącach, w których powstaje przychód z tytułu sprzedaży towarów ujętych w tych fakturach (koszt własny sprzedaży).

Uzyskanie dodatkowego wynagrodzenia od głównego dostawcy samochodu jest realizowane poprzez faktury korygujące (obniżające cenę sprzedaży) dotyczące transakcji za konkretny okres miesiąc (kwartał). Stanowi to rodzaj rabatu w stosunku do pierwotnej ceny sprzedaży.

Bezsporne jest, że ustawa w dzisiejszym kształcie nie przewiduje żadnych szczególnych regulacji określających okres, w którym koszty wynikające z faktur korygujących powinny zostać rozliczone.

Żaden szczególny przepis art. 15 powołanej ustawy nie sprzeciwia się natomiast możliwości dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu w okresie, w którym wpłynęła do podatnika faktura korygująca do pierwotnej faktury ujętej w kosztach wcześniejszego okresu rozliczeniowego (miesiąca, kwartału).

W tym sensie nietrafne jest stosowanie wykładni rozszerzającej i wywodzenie istnienia ograniczeń w dacie ujmowania korekty kosztu uzyskania przychodu z faktur korygujących w dacie ich otrzymania lub wystawienia przez sprzedawcę.

Przy takim ujmowaniu w rozliczeniach podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych korekt kosztów uzyskania przychodu wynikających z faktur korygujących spełniona jest także podstawowa zasada współmierności przychodów i kosztów biorąc pod uwagę fakt, że przychody i koszty naliczane są w rachunku narastającym i przez cały rok podatkowy mamy w istocie do czynienia z jednym okresem rozliczeniowym, co potwierdza chociażby regulacja zawarta w art. 16 ust.1 ww. ustawy, z której wynika, że za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Także sam podatek (nie zaliczka na podatek) jest wyliczany w oparciu o ten okres (rok podatkowy).

Racjonalności ww. poglądów Spółki można się doszukać także w przygotowanej zmianie przepisów w tym zakresie, które w pełni sankcjonują zaprezentowane wcześniej stanowisko spółki.

W przygotowanej nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ujętej w tekście ustawy (po rozpatrzeniu poprawek Senatu) z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów, przepisem w art. 3 pkt 2 tej ustawy ustawodawca wprowadza zamianę do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych między innymi poprzez dodanie do art. 15 ust. 4i i 4j w następującej treści:

Cyt.:

„4i. Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

4j. Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.”

Cytowanie tych propozycji zmiany przepisów ma jedynie na celu wskazanie, iż racjonalny ustawodawca dostrzegł lukę w obowiązujących obecnie przepisach i wypełnia ją w sposób całkowicie zbieżny z wykładnią logiczną i systemową powołanych wcześniej aktualnie obowiązujących przepisów. Potwierdza to pośrednio trafność stosowanej przez spółkę wykładni stosowanych przepisów jak również prawidłowość postępowania w tym zakresie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.


Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, czyli:


  • został poniesiony przez podatnika,
  • jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,
  • nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy,
  • został właściwie udokumentowany.


Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:


  • koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
  • koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.


Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.


Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 4b tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:


  1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
  2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
    - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.


Art. 15 ust. 4c stanowi z kolei, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca jest autoryzowanym sprzedawcą (dealerem) samochodów oraz części zamiennych. W ramach obowiązujących umów handlowych i serwisowych Spółce przysługuje odrębne wynagrodzenie uzależnione od wyników sprzedaży. Głównym parametrem będącym podstawą wyliczenia tego wynagrodzenia jest ilość sprzedanych samochodów i części zamiennych. Ostatecznym potwierdzeniem akceptacji dokonanych rozliczeń przyznanego wynagrodzenia jest potwierdzenie i odesłanie otrzymanych faktur korygujących. Korekta kosztów związanych z otrzymaniem faktur korygujących jest dokonywana przez spółkę do 20-tego dnia miesiąca po miesiącu potwierdzenia prawidłowości wystawienia faktur korygujących i ich odesłaniu wystawcy. Jak wynika ze stanowiska Wnioskodawcy, koszty wynikające z faktur zakupu samochodów i części zamiennych stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w obecnym kształcie nie zawiera odrębnych regulacji dotyczących sposobu kwalifikacji podatkowej korekt kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, z jakimi mamy do czynienia w przedmiotowym wniosku.

Podkreślić należy, iż faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem zawsze faktura pierwotna (faktura korygująca musi bowiem zawierać dane ujęte w fakturze, której dotyczy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczna w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku zatem kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami istotnym dla rozliczenia korekty kosztów będzie data uzyskania przychodów. Od niej zależy bowiem sposób ujęcia kosztów bezpośrednio z nimi związanych.

Jeżeli bowiem koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami poniesione zostały w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Podobnie, jeśli poniesione zostały w roku następującym po roku w którym uzyskano odpowiadające im przychody ale do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego, również są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zatem istotne z punktu widzenia przedmiotowej sprawy jest, czy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami zostały rozliczone, a zatem czy podatnik uzyskał przychody z nimi związane.

Jeżeli tak, późniejsze otrzymanie faktury korygującej - w następnym roku podatkowym – po sporządzeniu sprawozdania finansowego, nie będzie uprawniało do potrącenia tego wydatku zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy podatkowej. Skoro bowiem koszty zostały już poniesione, to nie można do nich stosować powyższego przepisu.

W przypadku rozliczenia kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym i otrzymania w roku następnym faktury korygującej, korektę kosztów należy dokonać za rok poprzedni. Faktura korygująca powoduje bowiem w takim wypadku, iż w zeznaniu za poprzedni rok zostały wykazane koszty w nieprawidłowej wysokości.

Jeżeli jednak faktura korygująca została wystawiona w roku następnym po sporządzeniu sprawozdania finansowego, tj. roku, po którym dokonano transakcji zakupu materiałów, ale nie dokonano jeszcze sprzedaży produktów, z punktu widzenia potrącalności tych wydatków sporządzenie sprawozdania za poprzedni rok podatkowy jest nie istotne, a wydatek pomimo jego korekty zostanie zaliczony do kosztów na zasadach wskazach w art. 15 ust. 4 – ust. 4c ustawy.

Faktury korygujące służą rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już poniesionego kosztu w danym okresie rozliczeniowym, która to wysokość została błędnie określona (faktury nieprawidłowo odzwierciedlały stan faktyczny). Faktura korygująca nie zmienia zatem daty zdarzenia gospodarczego związanego z poniesieniem kosztu.

Warto w tym miejscu przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2422/10, który co prawda dotyczy sposobu korygowania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jednak argumentacja w nim przywołana jest jak najbardziej adekwatna do niniejszej sprawy. W wyroku tym Sąd wskazał jasno: W konsekwencji, podzielić należy stanowisko zawarte w uzasadnieniu skarżonego wyroku, że skoro ustawodawca w u.p.d.o.p. nie określił żadnych reguł dotyczących korekty wartości należnego przychodu podatkowego w danym okresie rozliczeniowym, to nie ma podstaw prawnych, aby przyjmować, że dla daty rozliczenia takiej korekty przychodu netto i w konsekwencji dla określenia momentu (daty) powstania obowiązku podatkowego istotne znaczenie mają okoliczności związane z wystawieniem faktury korygującej, która obniżałaby lub zwiększałaby przychód. W rezultacie, bez względu na przyczynę wystawienia faktura korygująca, korekta wielkości przychodu powinna być rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym został już ujęty przychód należny z uwzględnieniem zasad określających datę powstania przychodu.

W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca powołał również ogłoszoną już ustawę z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z dnia 13 października 2015 r.)

Zgodnie z postanowieniami art. 3 pkt 2 tej ustawy do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dodano między innymi art. 15 ust. 4i i 4j, w których ustawodawca wprowadza zasady dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów.

Co więcej, zgodnie z art. 13 tej ustawy zmieniającej, wchodzi ona w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Reasumując, dopiero z dniem 1 stycznia 2016 r. ustawodawca zdecydował o wprowadzeniu przepisów dotyczących uproszczenia zasad korygowania kosztów uzyskania przychodów.

Projekt tej ustawy przewiduje rozwiązanie polegające na rozliczaniu faktury korygującej i innych dokumentów korygujących w zakresie korekty przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów (korekta podstawy opodatkowania w PIT i CIT) w bieżącym okresie rozliczeniowym. Brak kłopotliwego i pracochłonnego korygowania zeznań podatkowych z lat poprzednich i zapłaty powstałych wskutek tego zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę (w przypadku zmniejszenia kosztów lub zwiększenia przychodów) oraz brak konieczności zapłaty odsetek od zaliczek na podatek dochodowy (w przypadku zmniejszenia kosztów lub zwiększenia przychodów tego samego roku podatkowego) uproszczą rozliczenia podatkowe przedsiębiorców, w tym również tych, którzy będą korygować przychody i koszty uzyskania przychodu m.in. w wyniku zawartej ugody. W tym zakresie projekt wspiera polubowne metody rozwiązywania sporów. Zaproponowane zmiany będą również korzystne ze względu brak konieczności zmiany sprawozdań finansowych, a także "remanentu", tj. spisu z natury. (uzasadnienie projektu tej ustawy).

Z uzasadnienia projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów nie wynika aby zawarte w niej rozwiązania dotyczące zasad ujmowania faktur korygujących w kosztach uzyskania przychodów były jedynie doprecyzowaniem tego zagadnienia, czy też - jak wskazał Wnioskodawca - miały na celu wypełnienie luki w obowiązujących przepisach. Z uzasadnienia wynika jednoznacznie, że ustawodawca wprowadza te zasady w celu uproszczenia rozliczeń podatkowych w związku kłopotliwym i pracochłonnym korygowaniem zeznań podatkowych z lat poprzednich.

W związku z powyższym stanowisko Spółki uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj