Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-65/15/MS
z 20 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia w jakim okresie powinny być dokonywane korekty zmniejszające koszty uzyskania przychodów, jeżeli faktury nie zostaną uregulowane w ustawowo ustalonych terminach w związku z utratą statusu podatnika CIT przez podatkową grupę kapitałową i zakończeniem jej roku podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia w jakim okresie powinny być dokonywane korekty zmniejszające koszty uzyskania przychodów, jeżeli faktury nie zostaną uregulowane w ustawowo ustalonych terminach w związku z utratą statusu podatnika CIT przez podatkową grupę kapitałową i zakończeniem jej roku podatkowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka tworzy wraz z poniższymi podmiotami:

• A Sp. z o.o.,
• B Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej,
• C Sp. z o.o. w likwidacji

podatkową grupę kapitałową (dalej: „PGK”) w rozumieniu art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. - dalej „ustawa o CIT”). PGK została utworzona na podstawie umowy podatkowej grupy kapitałowej zawartej w formie aktu notarialnego 27 września 2012 r. i zarejestrowana przez Naczelnika właściwego urzędu skarbowego.

Zgodnie z umową:

• Spółka została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 – winno być t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613),
• PGK została utworzona na okres 3 lat podatkowych,
• rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy,
• pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2013 r.
  
  

W okresie funkcjonowania PKG planowane jest zakończenie procesu likwidacji jednej ze Spółek, tj. C Sp. z o.o. w likwidacji i wykreślenie jej z ewidencji KRS.

W związku z tym dojdzie do naruszenia warunków decydujących o istnieniu PGK, wskazanych w art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o CIT. Dzień utraty statusu PGK może nastąpić w trakcie miesiąca kalendarzowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jakim okresie powinny być dokonywane korekty zmniejszające koszty uzyskania przychodów jeżeli faktury nie zostaną uregulowane w ustawowo ustalonych terminach w związku z utratą statusu podatnika CIT przez podatkową grupę kapitałową i zakończeniem jej roku podatkowego? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15b ustawy o CIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury/rachunku (umowy albo innego dokumentu, jeśli nie istniał obowiązek wystawienia faktury/rachunku) i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Jeśli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą ze wskazanych dokumentów dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia kosztów dokonuje się w miesiącu, w którym upływają wymienione terminy. Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty.

Podatnicy są uprawnieni do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wartość wcześniejszych zmniejszeń kosztów lub zwiększeń przychodów (odwrócenia korekty) w miesiącu, w którym zobowiązania zostaną zapłacone.

Wskazane zasady mają charakter szczególny co oznacza, że obowiązek zmniejszenia kosztów i późniejsze prawo ich zwiększenia jest ściśle powiązane z faktem uregulowania zobowiązania przez podatnika. Bycie podatnikiem ma charakter obiektywny. Zależy bowiem od tego, czy konkretny podmiot zostanie objęty hipotezą odpowiedniej normy kreującej obowiązek podatkowy, wyprowadzonej z ustawy podatkowej. Cechą wyróżniającą i zarazem istotną dla wyodrębnienia kategorii podatnika jest podleganie obowiązkowi podatkowemu. Przykładem takiego podmiotu jest właśnie podatkowa grupa kapitałowa. W rzeczywistości gospodarczej pomiędzy spółkami kapitałowymi tworzącymi PGK, jako odrębnymi podmiotami prawnymi, tworzy się jednocześnie powiązanie podatkowe, które sprawia, że jako jeden podmiot ustalają wspólną podstawę opodatkowania.

Reasumując, jeżeli zatem do dnia utraty statusu PGK powstanie obowiązek zmniejszenia kosztów w związku z nieuregulowaniem płatności za fakturę to takiego zmniejszenia dokona PGK. Jeżeli po dniu utraty statusu PGK powstanie prawo do zwiększenia kosztów w związku z uregulowaniem płatności to takie zwiększenie powinno być dokonane już w księgach właściwej Spółki, która tworzyła wcześniej PGK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka tworzy wraz z poniższymi podmiotami:

• A Sp. z o.o.,
• B Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej,
• C Sp. z o.o. w likwidacji

podatkową grupę kapitałową (PGK).

Zgodnie z umową PGK:

• Spółka została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Ordynacji podatkowej,
• PGK została utworzona na okres 3 lat podatkowych,
• rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy,
• pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2013 r.
  
  

W okresie funkcjonowania PKG planowane jest zakończenie procesu likwidacji jednej ze Spółek, tj. C Sp. z o.o. w likwidacji i wykreślenie jej z ewidencji KRS.

W związku z tym dojdzie do naruszenia warunków decydujących o istnieniu PGK, wskazanych w art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dzień utraty statusu PGK może nastąpić w trakcie miesiąca kalendarzowego.

W polskim prawie podatkowym przepisy traktują podatkową grupę kapitałową jako podmiot podatku dochodowego od osób prawnych. Pomimo, że podatkowa grupa kapitałowa nie posiada osobowości prawnej, to zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), nadany jej został status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Grupa podatkowa płaci zaliczki i podatek od dochodów, które stanowią różnicę między sumą dochodów a sumą strat poszczególnych podmiotów wchodzących w skład grupy. Utworzenie podatkowej grupy kapitałowej jest możliwe, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie ustawowe warunki formalne.

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o pdop, w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3.

Zatem do obliczenia podstawy opodatkowania podatkowej grupy kapitałowej w stosunku do spółek ją tworzących stosuje się ogólne zasady dotyczące podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Powyższe oznacza, że wynik podatkowy podatkowej grupy kapitałowej stanowią zsumowane wyniki poszczególnych spółek wchodzących w skład grupy. Każda ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej powinna samodzielnie określać przychody i koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego. Najpierw każda ze spółek oblicza zatem swój dochód stanowiący nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania (przy obliczaniu tych dochodów stosuje się zasady wynikające z art. 7 ust. 1-3 ustawy o pdop). Następnie na poziomie podatkowej grupy kapitałowej następuje zsumowanie dochodów wszystkich spółek wchodzących w skład grupy oraz zsumowanie strat spółek wchodzących w skład grupy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Stosownie natomiast do art. 15b ust. 1 ustawy o pdop, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ustawy o pdop wynika, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o pdop).

Jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia (art. 15b ust. 4 ustawy o pdop).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że jeżeli do dnia utraty statusu podatkowej grupy kapitałowej przez PGK powstanie obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w związku z nieuregulowaniem płatności za fakturę przez jedną ze spółek tworzących PGK, to takiego zmniejszenia powinna dokonać PGK. Natomiast w razie uregulowania zobowiązania wynikającego z faktury po zakończeniu roku podatkowego PGK (po utracie statusu PGK), właściwa spółka tworząca PGK, już jako odrębny podatnik, będzie zobowiązana do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę dokonanego uprzednio zmniejszenia.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1, 2, 3, 4 i 6 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.