Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1317/14-2/AP
z 16 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej oraz w zakresie wpływu odpisów amortyzacyjnych na podatek od dochodu z tytułu sprzedaży mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W bieżącym roku Wnioskodawca wraz z żoną zakupił spółdzielcze prawo własnościowe do mieszkania, które umeblowali i teraz wynajmują jako osoby prywatne (nie w ramach działalności gospodarczej). Do opodatkowania najmu wybrali zasady ogólne (18% i 32%), bez stosowania odpisów amortyzacyjnych.

Mieszkanie to ma ponad 40 lat, a poprzedni właściciel korzystał z niego przez ponad 20 lat.

Do spółdzielni mieszkaniowej Wnioskodawca złożył wniosek o ustanowienie odrębnej własności dla tego mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy po przekształceniu spółdzielczego prawa własnościowego do ww. mieszkania w odrębną własność przy opodatkowaniu dochodu z najmu Wnioskodawca będzie mógł uwzględniać w kosztach uzyskania przychodu 10% indywidualną stawkę amortyzacji (po wprowadzeniu mieszkania do ewidencji środków trwałych)?
2. Czy stosowanie ww. amortyzacji wpłynie na podatek przy sprzedaży mieszkania?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1.

Natomiast wniosek w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 16 lutego 2015 r. nr ILPB1/415-1317/14-3/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, powołując się na ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z późniejszymi zmianami, Wnioskodawca zakłada, że po ustanowieniu odrębnej własności mieszkania do kosztów uzyskania przychodu z najmu (opodatkowanie na zasadach ogólnych - 18% i 32%) będzie mógł doliczyć odpisy amortyzacyjne w wysokości indywidulanej stawki 10% w skali roku (zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3).

Budynek został oddany do użytku w 1972 roku i Wnioskodawca wprowadzi go po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych. Przy amortyzacji równej 10% okres amortyzacji będzie równy 10 lat.

Za wartość początkową do amortyzacji Wnioskodawca może przyjąć sumę: zapłaty zbywcy za spółdzielcze prawo własnościowe do lokalu i taksy notarialnej z VAT i PCC przy zakupie, prowizji dla biura nieruchomości z VAT, taksy notarialnej z VAT za przekształcenie w odrębną własność, kosztów założenia księgi wieczystej i wpisów do niej (zgodnie z art. 22g ust. 3). Por. interpretacja IBPBII/2/415-19/12/MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do przychodów z tego źródła zastosowanie ma ogólna definicja kosztów uzyskania przychodów zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie bowiem z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast art. 22b ust. 1 pkt 1 tej ustawy stanowi, że amortyzacji podlega, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22c ust. 1 pkt 1 i 2 cyt. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.
   
   

Jak stanowi art. 22h ust. 1 pkt 1 powoływanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca razem z żoną zakupił spółdzielcze prawo własnościowe do mieszkania, które wynajmują jako osoby prywatne (nie w ramach działalności gospodarczej). Do opodatkowania najmu wybrali zasady ogólne (18% i 32%), bez stosowania odpisów amortyzacyjnych. Mieszkanie to było wykorzystywane przez poprzedniego właściciela przez ponad 20 lat. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że złożył do spółdzielni mieszkaniowej wniosek o ustanowienie odrębnej własności dla tego mieszkania.

W związku z tym Zainteresowany powziął wątpliwość, czy po przekształceniu spółdzielczego prawa własnościowego do ww. mieszkania w odrębną własność przy opodatkowaniu dochodu z najmu będzie mógł uwzględniać w kosztach uzyskania przychodu 10% indywidualną stawkę amortyzacji po wprowadzeniu mieszkania do ewidencji środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe tut. Organ wyjaśnia, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu może stanowić jedynie wartość niematerialną i prawną, natomiast lokal będący odrębną własnością może być środkiem trwałym.

Możliwość ustalania indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z treścią art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

– dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata.

Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które – w rozumieniu ustawy – są albo używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika. Ustalenie przez ustawodawcę minimalnego okresu amortyzacji środka trwałego na 10 lat oznacza, że maksymalna wysokość rocznej stawki amortyzacji będzie wynosić 10%.

Zgodnie z art. 22j ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w niniejszej sprawie są spełnione warunki pozwalające na zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do mieszkania, do którego Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo odrębnej własności. Wskazano bowiem, że mieszkanie to będzie dopiero wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Co więcej, było ono używane, tj. przed jego nabyciem było wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Zatem po przekształceniu spółdzielczego prawa własnościowego do wskazanego w treści wniosku mieszkania w odrębną własność i wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca będzie mógł uwzględniać w kosztach uzyskania przychodu z tytułu najmu 10% indywidualną stawkę amortyzacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ wskazuje, że udzielając niniejszej interpretacji indywidualnej odniósł się tylko do kwestii będącej przedmiotem pytania nr 1, tj. dotyczącej możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Tut. Organ nie odniósł się natomiast do sposobu ustalenia wartości początkowej, od której należałoby dokonywać odpisy amortyzacyjne, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Natomiast w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.