Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-52/15/JG
z 13 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2015 r. (data otrzymania 13 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania tym podatkiem przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi dentystyczne. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej zawiera następujące określenie przedmiotu wykonywanej działalności wg kodów PKD: 86.23.Z Praktyka lekarska dentystyczna. Na potrzeby działalności gospodarczej prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów oraz ewidencja środków trwałych. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18-20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest zwolniony z podatku od towarów i usług. Wnioskodawca od dochodów z działalności gospodarczej opłaca podatek liniowy.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w wartości 50% zabudowanej nieruchomości znajdującej się w miejscowości K., która stanowi składnik jego majątku prywatnego (osobistego). Znajdujący się na tej działce budynek jest podzielony na kilka pomieszczeń (lokali): gabinety lekarskie, recepcja, pomieszczenie gospodarcze, toalety, kotłownia, kuchnia. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje jeden gabinet. Pozostałe trzy gabinety Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem nieruchomości (osobą prywatną) wynajmuje w ramach najmu prywatnego osobom prowadzącym działalność gospodarczą (lekarzom prowadzącym gabinety lekarskie). Wnioskodawca wskazał, że przychód z najmu nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. W budynku tym nie znajdują się prawnie wyodrębnione lokale będące przedmiotem odrębnej od budynku własności. Budynek nie jest elementem ewidencji środków trwałych, a co za tym idzie Wnioskodawca nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych w ww. budynku w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może on opodatkować przychody osiągane z najmu prywatnego ryczałtem ewidencjonowanym jeśli budynek, w którym prowadzi działalność gospodarczą i wynajmuje pomieszczenia w ramach najmu prywatnego jest tym samym budynkiem?

Zdaniem Wnioskodawcy, może opodatkować najem prywatny ryczałtem ewidencjonowanym, ponieważ wynajmowany budynek nie stanowi składnika majątku w działalności gospodarczej i nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Ponadto umowy najmu pozostałych pomieszczeń nie były zawierane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej tylko jako z osobą prywatną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanem faktycznym jest nieprawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) – ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem. Nie w każdym jednak przypadku podatnik może dokonać swobodnego wyboru sposobu opodatkowania przychodu.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą lub najem jest przedmiotem tej działalności, to wówczas wynajmowanie lub wydzierżawianie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem budynku, w którym znajduje się kilka lokali, które nie są prawnie wyodrębnione. Jeden lokal Wnioskodawca wykorzystuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z kolei trzy inne lokale wraz z drugim współwłaścicielem wynajmuje w ramach najmu prywatnego jako gabinety lekarskie osobom prowadzącym działalność gospodarczą. Budynek stanowi składnik majątku prywatnego Wnioskodawcy, nie jest ujęty w ewidencji środków trwałych i Wnioskodawca nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Przychody z najmu Wnioskodawca chce opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że dla sposobu opodatkowania przez Wnioskodawcę przychodu z najmu trzech lokali w formie zryczałtowanego podatku dochodowego decydujące znaczenie ma fakt, że w budynku nie ma wyodrębnionych prawnie lokali. Innymi słowy w świetle prawa nie istnieje lokal użytkowy, w którym Wnioskodawca prowadzi gabinet, istnieje natomiast budynek, w którym Wnioskodawca prowadzi gabinet. W rezultacie fakt wykorzystywania przez Wnioskodawcę w tym budynku jednego pomieszczenia w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oznacza, że to budynek jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W końcu lokal użytkowy w świetle prawa nie istnieje. Istnieje wyłącznie budynek. Nie ma przy tym znaczenia, że budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie jest amortyzowany w działalności Wnioskodawcy. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza prawa do zaliczenia do tego źródła przychodów z najmu w zależności od tego czy składnik majątku podatnika jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych ani nawet amortyzowany, lecz wyłącznie od tego czy składnik majątku jest związany z działalnością gospodarczą podatnika, czy też nie. Wystarczy zatem wykazać związek składnika majątkowego z działalnością gospodarczą podatnika. W rozpatrywanej sprawie taki związek jest. Składnikiem majątku podatnika jest bowiem budynek, a nie poszczególne lokale, a więc budynek jest związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, gdyż w tym samym budynku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Skoro tak, to przychody uzyskiwane z najmu trzech pomieszczeń znajdujących się w budynku będącym składnikiem majątku związanym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, stanowią przychód z tej działalności, a to wyklucza ich możliwość opodatkowania przez Wnioskodawcę ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. O takim rozstrzygnięciu sprawy przesądza przepis art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiący wprost, że źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Brak wyodrębnienia lokali w budynku, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą oznacza, że cały budynek jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą, gdyż w budynku tym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest także zapis art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Przepis ten również mówi o składniku majątku związanym z działalnością gospodarczą. Takim składnikiem majątku jest budynek z gabinetami lekarskimi bez względu na to, czy Wnioskodawca ujawnił go w ewidencji środków trwałych i amortyzuje, czy też nie. Musi istnieć jedynie związek składnika majątku z działalnością gospodarczą, a taki związek w rozpatrywanej sprawie istnieje, gdyż w składniku majątku czyli budynku Wnioskodawca prowadzi także własną działalność gospodarczą.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.