Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1089/14-4/MN
z 7 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 września 2014 r. (data wpływu 30 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 18 grudnia 2014 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 18 grudnia 2014 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 22 grudnia 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, zalicza się do drobnych podatników, w 2013 r. sprzedaż Wnioskodawcy nie przekroczyła 150.000 zł. Wnioskodawca jest płatnikiem VAT, działalność jest opodatkowana stawką 23% (PKD 71.12.Z). W 2009 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy o pojemności 1995 cm3 i wprowadził do działalności gospodarczej poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane w książce przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie odliczał należnego podatku VAT od zakupu, ani nie odlicza od paliwa, napraw, zakupu części itp. Nigdy VAT nie był odliczany w czymkolwiek związanym z zakupionym samochodem.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Samochód nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku i usług. Z tytułu nabycia pojazdu będącego przedmiotem wniosku nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty należnego podatku naliczonego w jakiejkolwiek wysokości. Wnioskodawca nabył samochód jako osoba prowadząca działalność gospodarczą bezpośrednio do tej działalności gospodarczej. Przedmiotowy samochód został nabyty od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (auto handel). Wnioskodawca nie nabył samochodu do odsprzedaży, nabył go dla działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podczas sprzedaży samochodu Wnioskodawca musi naliczyć i odprowadzić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako drobnego podatnika, nie powinien odprowadzać podatku VAT przy sprzedaży samochodu osobowego z uwagi na to, że:

• Wnioskodawca nigdy nie odliczał podatku VAT, ani przy zakupie samochodu, ani podczas jego eksploatacji;
• w momencie zakupu przepisy pozwalały odliczyć VAT tylko dla samochodów osobowych z tzw. kratką, samochód kratki nie ma; skoro więc państwo nie pozwalało odliczać podatku VAT podczas zakupu, to jak może teraz żądać odprowadzenia podatku VAT? Jako podatnik – zdaniem Wnioskodawcy – jest on postawiony w sytuacji nierówności prawa;
• jeszcze niedawno w sytuacji Wnioskodawcy nie było problemu ze sprzedażą samochodu osobowego używanego do działalności do gospodarczej, gdyż przepisy były jednoznaczne, nie było wymagane odprowadzenie podatku VAT, niestety przepisy zostały zmienione, zagmatwane na niekorzyść podatników;
• fundamentalną zasadą prawa, w tym prawa rzymskiego jest, że prawo nie działa wstecz, skoro więc w czasie zakupu prawo określało, że w przypadku sprzedaży nie należy odprowadzać podatku VAT, teraz również Wnioskodawca nie powinien mieć obowiązku odprowadzenia przy sprzedaży podatku VAT;
• działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie jest związana ze sprzedażą samochodów;
• jako drobny podatnik Wnioskodawca powinienem posiadać zwolnienia w tego typu sytuacjach.
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie zatem z ww. przepisami, samochód osobowy spełnia definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonuje sprzedaży opodatkowanej stawką podstawową w wysokości 23%, a przedmiotowy samochód zakupiony został bezpośrednio do tej działalności gospodarczej.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono – z dniem 1 stycznia 2014 r. – zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z wniosku wynika, że przedmiotowy samochód nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, Wnioskodawca w przypadku sprzedaży przedmiotowego samochodu osobowego nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem nie zostanie spełniony jeden z warunków określonych w tym przepisie – pojazd nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ponadto należy wskazać, że jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem, do sprzedaży samochodu osobowego może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Jednak, jak wynika z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania tej procedury jest określenie, że towar – samochód (także w sytuacji, gdy samochód ten przed odsprzedażą zamierzał podatnik użytkować dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej) został jednak nabyty ostatecznie w celu odsprzedaży.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył samochód jako osoba prowadząca działalność gospodarczą bezpośrednio do tej działalności gospodarczej. Przedmiotowy samochód został nabyty od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (auto handel). Wnioskodawca nie nabył samochodu do odsprzedaży, nabył go dla działalności gospodarczej.

Zatem warunek przepisu art. 120 ust. 4 ustawy nie został spełniony, bowiem Wnioskodawca nie nabył pojazdu w celu odsprzedaży.

Tym samym, skoro nabycie przedmiotowego samochodu nie nastąpiło w celu jego późniejszej odsprzedaży, to przy jego sprzedaży Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało także prawo do zastosowania szczególnej procedury VAT-marża, przewidzianej w art. 120 ust. 4 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowego samochodu osobowego podlega opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%, a zatem podczas jego sprzedaży Wnioskodawca będzie miał obowiązek naliczenia i odprowadzenia podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.