Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-612/14-2/MT
z 21 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 30 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Budynek mieszkalny, w którym znajduje się ten lokal, został oddany do użytku w 1999 roku. Poprzedni właściciele nabyli spółdzielcze własnościowe prawo do tego lokalu na podstawie przydziału z dnia 11 kwietnia 2001 roku i od tamtej pory go wykorzystywali, w tym na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca wprowadzi w pierwszej kolejności spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, jako wartość niematerialną i prawną, do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca dokonywać będzie od tej wartości odpisów amortyzacyjnych, stosując stawkę 2,5 % w skali roku, przy czym za wartość początkową takiej wartości niematerialnej i prawnej przyjęta zostanie cena, po której spółdzielcze własnościowe prawo zostało kupione, powiększona o koszty odpłatnego nabycia (podatek od czynności cywilnoprawnych, taksa notarialna oraz opłaty sądowe). Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zamierza oddać lokal do używania osobie trzeciej, na podstawie umowy najmu. Najemca wykorzystywał będzie lokal na cele biurowe, związane z prowadzą przez niego działalnością gospodarczą. Następnie Wnioskodawca zamierza przekształcić spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego i wprowadzić ten lokal jako środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisywanym zdarzeniu przyszłym - po przekształceniu spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego - Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości nieprzekraczającej 10 % w skali roku, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym lokal stanowiący odrębną własność wprowadzony został jako środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?
2. Czy Wnioskodawca prawidłowo zamierza określić wartość początkową środka trwałego w postaci lokalu stanowiącego odrębną własność po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji Wnioskodawcy, jako: cenę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, powiększoną o koszty odpłatnego nabycia tegoż prawa (takie jak: podatek od czynności cywilnoprawnych, taksa notarialna, opłaty sądowe), a ponadto powiększoną o koszty przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności lokalu (takie jak koszt taksy notarialnej, opłaty sądowe od wniosków do sądu o wpis w księdze wieczystej) i pomniejszoną o wartość dokonanych uprzednio odpisów amortyzacyjnych od tego prawa?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy na powyższe pytania należy udzielić odpowiedzi pozytywnej.

Ad: 1

Art. 22 ust. 1 Ustawa o PIT stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W odniesieniu do składników majątkowych stanowiących przedmiot niniejszej interpretacji zastosowanie znajduje ponadto art. 22 ust. 8 Ustawy PIT, który stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane zgodnie z art. 22a-22o ustawy PIT. Jako bezsporne należy uznać stanowisko, iż koszty poniesione na nabycie lokalu pozostają w bezpośrednim związku przyczynowym z przychodami osiąganymi w związku z oddaniem tego lokalu do używania, na podstawie umowy najmu opisanej w niniejszym wniosku. Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca, w całym okresie trwania przedmiotowego najmu lokalu wykorzystywanego na potrzeby związane z prowadzoną przez najemcę działalnością gospodarczą - w związku z uzyskiwaniem przychodów z tegoż najmu, uprawniony będzie do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych. Odpisy amortyzacyjne, dokonywane w okresie najmu, będą więc pomniejszać przychód Wnioskodawcy uzyskiwany z najmu przedmiotowego lokalu. W konsekwencji opodatkowaniu podatkiem dochodowym będzie podlegał dochód Wnioskodawcy w wysokości przychodu z najmu ww. lokalu, pomniejszony o dokonane odpisy amortyzacyjne, stanowiące koszty uzyskania przychodu. Przepisami, które uszczegóławiają zagadnienie dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości lokalu oddanego w najem są: art. 22a ust. 1 oraz 22b ust. 1 Ustawy PIT. Zgodnie z pierwszym z tych przepisów, tj. art. 22a ust. 1 Ustawy PIT, amortyzacji podlegają m.in. lokale będące odrębną własnością stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania m.in. na podstawie umowy najmu, dzierżawy, zwane środkami trwałymi. Stosownie natomiast do art. 22b ust. 1 Ustawy PIT amortyzacji podlega m.in, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Po przekształceniu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego Wnioskodawca, po spełnieniu określonych przesłanek, wynikających z art. 22j Ustawy PIT, uprawniony będzie do stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, w odniesieniu do lokalu stanowiącego odrębną własność. Zgodnie bowiem z art. 22j ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat dla budynków (lokali) innych niż wymienione w pkt 4 - tj. lokali niemieszkalnych. Przy spełnieniu warunków wymienionych w zdaniu poprzednim, dla lokali używanych możliwe jest zatem ustalenie stawki amortyzacji, przy czym nie może być ona wyższa niż 10 % w skali roku. Należy zatem stwierdzić, że odrębne prawo do lokalu, powstałe z przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, opisane w stanie faktycznym, spełnia powyższe warunki. Z powołanego przepisu wynika, że możliwość stosowania indywidualnych stawek amortyzacji dotyczy jedynie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zdaniem Wnioskodawcy wpisanie do ewidencji prawa własności lokalu, jako środka trwałego, nastąpi po raz pierwszy. Przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w trybie przewidzianym w art. 17(14) ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych następuje w ten sposób, że spółdzielnia mieszkaniowa, na wniosek właściciela lokalu, przenosi na niego prawo własności lokalu. Dotychczasowe ograniczone prawo rzeczowe wygasa, a w jego miejsce pojawia się prawo własności lokalu. W konsekwencji zmianie ulega forma prawna władania lokalem. Wygaśnięcie ograniczonego prawa rzeczowego powoduje również konieczność likwidacji wartości niematerialnej i prawnej i wykreślenia jej z ewidencji. W miejsce spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu wpisowi do ewidencji podlega, stanowiące środek trwały, prawo własności lokalu. Powołany powyżej art. 22j ust. 1 Ustawy o PIT wskazuje, iż amortyzacji według stawek indywidualnych podlega wpisany po raz pierwszy do ewidencji „środek trwały”. Zwrot ten odnosi się zatem wyraźnie jedynie do środków trwałych i nie obejmuje swoim zakresem wartości niematerialnych i prawnych. W konsekwencji możliwość zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacji występuje również wtedy, gdy lokal mieszkalny wpisany był już wcześniej do ewidencji lecz jako wartość niematerialna i prawna, a nie jako środek trwały. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, iż w zdarzeniu przyszłym opisywanym w niniejszym wniosku, lokal mieszkalny, po przekształceniu w prawo odrębnej własności, wpisany zostanie do ewidencji po raz pierwszy i to niezależnie od tego czy wcześniej widniał w niej jako spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a więc wartość niematerialna i prawna. Z powyższego wynika zatem, że w wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo jego własności, u Wnioskodawcy powstanie nowy składnik majątku stanowiący środek trwały, po raz pierwszy wprowadzany do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Stosowanie indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych dotyczy jedynie używanych lub ulepszonych środków trwałych. Przez używane środki trwałe, będące lokalami, ustawa rozumie - stosownie do art. 22j ust. 3 pkt 1 - takie lokale, w odniesieniu do których podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy. Termin ten należy liczyć wstecz od dnia nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a nie przekształcenia go w prawo odrębnej własności lokalu. Lokal stanowiący przedmiot niniejszego wniosku został oddany do użytku w roku 1999. Poprzedni właściciele nabyli spółdzielcze własnościowe prawo do tego lokalu w dniu 11 kwietnia 2001 roku i od tego czasu, aż do chwili obecnej lokal ten był eksploatowany przez nich lub przez inne osoby na podstawie umowy najmu. Przedmiotowy lokal był zatem używany przez okres dłuższy niż 60 miesięcy przed jego nabyciem przez Wnioskodawcę, a tym samym spełnia on warunki kwalifikujące go jako lokal używany. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca uznaje, iż możliwe będzie ustalenie i stosowanie, w oparciu o przepis art. 22j ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, indywidualnych stawek amortyzacyjnych w opisanym zdarzeniu przyszłym, tj. w przypadku wpisania do ewidencji środka trwałego, w postaci prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego, który wcześniej widniał w tej ewidencji i był amortyzowany jako środek niematerialny i prawny. Powyżej przedstawione stanowisko spotkało się z powszechną akceptacją organów podatkowych. Zostało ono zaprezentowane m.in. w następujących indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 stycznia 2013 roku, sygn. akt: IBPBI/1/415-1298/12/ZK,
  

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 czerwca 2011 roku, sygn. akt: IPPB1/415-341/11-2/ES.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późń. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl natomiast art. 22b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartością nie materialną i prawną.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz lokal będący odrębną własnością, stanowią różne, odrębne składniki majątku trwałego. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stanowi wartość niematerialną i prawną w tej działalności, a lokal stanowiący odrębny przedmiot własności środek trwały.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Budynek mieszkalny, w którym znajduje się ten lokal, został oddany do użytku w 1999 roku. Poprzedni właściciele nabyli spółdzielcze własnościowe prawo do tego lokalu na podstawie przydziału z dnia 11 kwietnia 2001 roku i od tamtej pory go wykorzystywali, w tym na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca wprowadzi w pierwszej kolejności spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, jako wartość niematerialną i prawną, do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zamierza oddać lokal do używania osobie trzeciej, na podstawie umowy najmu. Następnie Wnioskodawca zamierza przekształcić spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego i wprowadzić ten lokal jako środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż z chwilą przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność tego lokalu, dojdzie do likwidacji wartości niematerialnej i prawnej stanowiącej składnik majątku w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. W momencie tym bowiem ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przestanie istnieć. W jego miejsce powstanie natomiast nowy składnik majątku, lokal mieszkalny będący odrębną własnością, stanowiący środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. W celu jego amortyzacji należy zatem ustalić nową, właściwą stawkę amortyzacyjną. Zgodnie bowiem z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j – 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków i lokali mieszkalnych przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do jego treści, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż - 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata (art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego wynika, iż w wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własności, u Wnioskodawcy powstanie nowy składnik majątku stanowiący środek trwały w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, po raz pierwszy wprowadzany do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. We wniosku wskazano, iż lokal ten znajduje się w budynku, który został oddany do użytku w 1999 r. Poprzedni właściciele nabyli spółdzielcze własnościowe prawo do tego lokalu na podstawie przydziału z dnia 11 kwietnia 2001 roku i od tamtej pory go wykorzystywali, w tym na cele mieszkaniowe.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż dla tego środka trwałego dopuszczalne będzie ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w oparciu o przepis art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Lokal jako środek trwały został bowiem pierwszy raz wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy a przed dniem jego wprowadzenia do ww. ewidencji był wykorzystywany przez okres dłuższy niż 60 miesięcy (5 lat).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Płocku Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.