Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-438/14/KK
z 4 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 23 maja 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 23 maja 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę najmu lokalu mieszkalnego (całe mieszkanie) i rozlicza się z urzędem skarbowym według podatku zryczałtowanego tj. 8,5% (na podstawie złożonego oświadczenia). Umowa najmu została zawarta na czas określony od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 31 marca 2015 roku, z możliwością przedłużenia. W dniu podpisania umowy (tj. 24 lutego 2014 r.) Najemca wpłacił za pokwitowaniem w formie gotówki bezpośrednio do rąk własnych Wnioskodawczyni czynsz oraz opłaty dodatkowe za okres od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r. w kwocie 1.310 zł. W dalszej części umowy Najemca zobowiązuje się płacić Wnioskodawczyni czynsz za wynajem mieszkania w kwocie 900 zł w terminie do 10-tego każdego miesiąca począwszy od dnia 1 kwietnia 2014 r., Najemca zobowiązuje się także do ponoszenia w okresie obowiązywania umowy opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu, w szczególności: opłata za lokal, koszty energii elektrycznej oraz gaz - według przedstawionych rachunków zaliczkowych w terminie do 10-tego każdego miesiąca począwszy od dnia 1 kwietnia 2014 roku. Ww. określone opłaty wpłacane są Wnioskodawczyni na konto bankowe, w dwóch oddzielnych przelewach (jako czynsz najmu i jako opłaty dodatkowe związane z eksploatacją przedmiotu najmu). Najemca na początku każdego nowego miesiąca otrzymuje od Wnioskodawczyni informację o wysokości zaliczek w danym miesiącu dotyczących opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu (tj. opłata za lokal naliczona przez administratora budynku na podstawie zużycia indywidualnego za dany miesiąc, koszty energii elektrycznej i gazu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Od jakiej kwoty Wnioskodawczyni jest zobowiązana zapłacić zryczałtowany podatek dochodowy - czy od wszystkich otrzymanych pieniędzy tj. czynszu za wynajem mieszkania wraz z opłatami dodatkowymi związanymi z eksploatacją przedmiotu najmu (opłata za lokal, koszty energii elektrycznej i gazu), czy tylko od czynszu, czyli przychodu tj. od kwoty 900 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek powinien zostać zapłacony od kwoty czynszu najmu (900 zł), który stanowi Jej przychód. Pieniądze otrzymane na rzecz opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu nie stanowią Jej przychodu. Dokonując opłat samodzielnie Wnioskodawczyni ma pewność, że na Jej koncie nie powstają żadne zadłużenia wobec wspólnoty mieszkaniowej oraz dostawców mediów. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Przychodem w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy. Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest m. in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami – w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: opłata za lokal, koszty energii elektrycznej oraz gaz), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 24 lutego 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę najmu lokalu mieszkalnego (całe mieszkanie) i rozlicza się z urzędem skarbowym według podatku zryczałtowanego tj. 8,5% (na podstawie złożonego oświadczenia). Umowa najmu została zawarta na czas określony od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 31 marca 2015 roku, z możliwością przedłużenia. W dniu podpisania umowy (tj. 24 lutego 2014 r.) Najemca wpłacił za pokwitowaniem w formie gotówki bezpośrednio do rąk własnych Wnioskodawczyni czynsz oraz opłaty dodatkowe za okres od dnia 1 marca 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r. w kwocie 1.310 zł. W dalszej części umowy Najemca zobowiązuje się płacić Wnioskodawczyni czynsz za wynajem mieszkania w kwocie 900 zł w terminie do 10-tego każdego miesiąca począwszy od dnia 1 kwietnia 2014 r., Najemca zobowiązuje się także do ponoszenia w okresie obowiązywania umowy opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu, w szczególności: opłata za lokal, koszty energii elektrycznej oraz gaz - według przedstawionych rachunków zaliczkowych w terminie do 10-tego każdego miesiąca począwszy od dnia 1 kwietnia 2014 roku. Ww. określone opłaty wpłacane są Wnioskodawczyni na konto bankowe, w dwóch oddzielnych przelewach (jako czynsz najmu i jako opłaty dodatkowe związane z eksploatacją przedmiotu najmu). Najemca na początku każdego nowego miesiąca otrzymuje od Wnioskodawczyni informację o wysokości zaliczek w danym miesiącu dotyczących opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu (tj. opłata za lokal naliczona przez administratora budynku na podstawie zużycia indywidualnego za dany miesiąc, koszty energii elektrycznej i gazu).

W związku z powyższym, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawczyni jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast należności z tytułu opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu, do których ponoszenia zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowią przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawczyni.

W zakresie uiszczania opłat dodatkowych związanych z eksploatacją przedmiotu najmu Wnioskodawczyni pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a administratorem budynku. W związku z tym opłaty te nie będą stanowić dla Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie najmu kwota czynszu, jako wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawczynię za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.