Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-694/13-6/JM
z 30 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2013 r. (data wpływu 24 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.) oraz pismem z dnia 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania zmiany danych nabywcy wskazanych na fakturze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania zmiany danych nabywcy wskazanych na fakturze.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.) w zakresie postawienia pytania oraz pismem z dnia 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r.) w zakresie oświadczenia, o którym mowa w art. 14b § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni prowadzi wspólnie z mężem gospodarstwo rolne o powierzchni 53,3624 ha, z czego 1,3903 ha stanowi odrębną własność męża. Wnioskodawczyni nie ma z mężem ustanowionej rozdzielności majątkowej.

Mąż od 1 stycznia 2010 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, stanowiącego współwłasność (NIP).

W dniu 2 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług rolniczych.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła jako podatnik:

1. ciągnik rolniczy - Faktura VAT,
2. podstawę ładowacza - Faktura VAT.
   
   

Na fakturach nabywca został wskazany w sposób następujący: Usługi NIP (faktury VAT w załączeniu). Zapłata za nabyte maszyny została dokonana przelewem z rachunku bankowego Wnioskodawczyni (de facto ze środków pieniężnych pochodzących ze wspólnie prowadzonego gospodarstwa).

Na zakup ww. środków trwałych Wnioskodawczyni korzystała z pomocy unijnej w ramach działania „Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej” – Umowa.

W dniu 24 maja 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT za m-c kwiecień 2013 r. deklarując nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w kwocie 56.390,00 zł.

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2013 r. znak: Naczelnik Urzędu Skarbowego (kopia decyzji w załączeniu) określił w podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 2013 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w kwocie 0,00 zł oraz określił kwotę podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego w wysokości 40,00 zł.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że świadczenie przez Wnioskodawczynię usług rolniczych nie stanowi odrębnej od prowadzenia gospodarstwa rolnego działalności gospodarczej. Nadal jest to działalność rolnicza wykonywana w ramach wspólnie prowadzonego gospodarstwa rolnego. W ocenie Urzędu Skarbowego Wnioskodawczyni nie może być odrębnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia usług rolniczych, ponieważ mąż Wnioskodawczyni jako reprezentant gospodarstwa rolnego jest już zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT.

Problem sprowadza się do kwestii odzyskania podatku VAT z tytułu nabytych towarów i usług.

Z informacji uzyskanych od pracowników Urzędu Skarbowego wynika, że VAT jest możliwy do rozliczenia przez męża Wnioskodawczyni. W tym celu wystawca faktur powinien wystawić fakturę korygującą w której jako nabywca zostanie wskazany NIP męża zarejestrowanego jako czynny podatnik VAT. Z kolei wystawca faktur wskazuje, że w przedmiotowej sprawie właściwym byłoby wystawienie noty korygującej.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 12 grudnia 2013 r. w zakresie uzupełnienia wniosku ORD-IN, Wnioskodawczyni niniejszym informuje, że w sprawie objętej zakresem pytania tj. w zakresie zmiany danych nabywcy poprzez wystawienie noty korygującej albo faktury korygującej nie było prowadzone kontrolne postępowanie podatkowe lub postępowanie kontrolne jak również nie było prowadzone postępowanie podatkowe.

Kontrola podatkowa, która była przeprowadzona w dniach 26-28 czerwca br. oraz 1-2 lipca br. dotyczyło prawidłowości dokonanego rozliczenia oraz badania ksiąg podatkowych, a także zasadności deklarowanego zwrotu podatku. Konsekwencją tej kontroli było wydanie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzji z dnia 19 sierpnia 2013 r. znak: w której określono w podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w kwocie 0,00 zł oraz określono kwotę podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego w wysokości 40,00 zł.

W związku z tym, że przeprowadzona kontrola podatkowa jak również decyzja z dnia 19 sierpnia 2013 r. znak: nie dotyczą sprawy objętej zakresem zapytania tj. zakresu zmiany danych nabywcy poprzez wystawienie noty korygującej albo faktury korygującej (art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa), Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji podatkowej w zakresie zmiany danych nabywcy poprzez wystawienie noty korygującej albo faktury korygującej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy można notą korygująca (tak jak wymaga tego sprzedawca) zmienić nabywcę towarów poprzez wskazanie nabywcy w sposób następujący: (chodzi o faktury VAT Nr oraz Nr), czy też sprzedawca powinien wystawić fakturę korygującą (tak jak wymaga tego Urząd Skarbowy)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, faktura powinna odzwierciedlać prawidłowe zdarzenie gospodarcze.

W sytuacji, gdy nieprawidłowo Wnioskodawczyni podała wystawcy swoje dane do wystawienia faktury (Wnioskodawczyni powinna podać dane męża), faktura nie odzwierciedla zdarzenia gospodarczego. Nabywcą maszyn i urządzeń jest de facto gospodarstwo rolne, w ramach którego dodatkowo planuje się świadczyć usługi, a czynnym podatnikiem VAT jest mąż Wnioskodawczyni. Jeżeli faktura zawiera niewłaściwe dane w jakiejkolwiek pozycji (prawidłowe wskazanie nabywcy) winna zostać skorygowana, w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi.

Korygowanie danych na fakturze VAT możliwe jest według zasad wskazanych w rozporządzeniu MF z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z poźn. zm.).

Prawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT:

1. wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej;
2. wystawienie przez nabywcę noty korygującej.
   
   

W ocenie Wnioskodawczyni nie jest możliwym skorygowanie danych przez wystawienie noty korygującej, bowiem jeżeli Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny (a tak wskazuje w decyzji z dnia 19 sierpnia 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego) i Wnioskodawczyni nie jest uprawniona do wystawienia faktury VAT to brak jest podstaw prawnych, w oparciu o które Wnioskodawczyni uprawniona byłaby do wystawienia tzw. noty korygującej. Noty korygujące co do zasady umożliwiają poprawienie pomyłek odnoszących się do konkretnego podatnika wymienionego na wystawionej fakturze.

W przedmiotowej sprawie właściwym wydaje się skorygowanie faktur VAT poprzez wystawienie faktur korygujących przez wystawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych zostały szczegółowo uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do unormowań zawartych w § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania faktur VAT, tj.:

• § 13 i § 14 rozporządzenia określają przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej;
  

• § 15 rozporządzenia określa przypadki, w których możliwe jest wystawienie przez nabywcę noty korygującej.
  
  

Jak stanowi § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

W myśl § 13 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy całości lub części należności, o której mowa w § 10 ust. 1.
   
   

Według ust. 8 tego paragrafu, faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

W świetle § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z ust. 3 powyższego paragrafu wynika, że faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

1. prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
2. różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.
   
   

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Z przywołanych uregulowań wynika, że celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości, a prawo do ich wystawienia przysługuje wyłącznie sprzedawcy.

Prawo korygowania faktur przysługuje także nabywcy.

Zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Jak stanowi ust. 2 powyższego paragrafu, nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury.

W myśl ust. 3 tego paragrafu, nota korygująca powinna zawierać :

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, jak również numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 6;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Na podstawie ust. 5 ww. paragrafu, noty korygujące powinny zawierać wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”.

Stosownie do brzmienia ust. 6 tego paragrafu, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących faktur korygujących.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi wspólnie z mężem gospodarstwo rolne. Mąż od 1 stycznia 2010 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego, stanowiącego współwłasność (NIP). W dniu 2 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług rolniczych. W dniu 26 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni nabyła jako podatnik ciągnik rolniczy – Faktura VAT, podstawę ładowacza – Faktura VAT. Na fakturach nabywca został wskazany w sposób następujący: Usługi NIP (faktury VAT w załączeniu). Zapłata za nabyte maszyny została dokonana przelewem z rachunku bankowego Wnioskodawczyni. W dniu 24 maja 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT za m-c kwiecień 2013 r. deklarując nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w kwocie 56.390,00 zł. Decyzją z dnia 19 sierpnia 2013 r. znak: Naczelnik Urzędu Skarbowego (kopia decyzji w załączeniu) określił w podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 2013 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w kwocie 0,00 zł oraz określił kwotę podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego w wysokości 40,00 zł. Z uzasadnienia decyzji wynika, że świadczenie przez Wnioskodawczynię usług rolniczych nie stanowi odrębnej od prowadzenia gospodarstwa rolnego działalności gospodarczej. Nadal jest to działalność rolnicza wykonywaną w ramach wspólnie prowadzonego gospodarstwa rolnego. W ocenie Urzędu Skarbowego Wnioskodawczyni nie może być odrębnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia usług rolniczych, ponieważ mąż Wnioskodawczyni jako reprezentant gospodarstwa rolnego jest już zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT.

Należy zauważyć, że prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi.

Użyte w cytowanym powyżej § 15 ust. 1 rozporządzenia sformułowanie: „jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą”, oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. W sytuacji, gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy w elementach nazwy sprzedawcy lub nabywcy albo oznaczenia towaru lub usługi, może je skorygować notą korygującą. Należy jednak stwierdzić, że poprzez wystawienie noty korygującej nie można zmienić podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Jedynym sposobem naprawienia tego typu błędu jest wystawienie faktury korygującej przez sprzedawcę.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że błędnego określenia nabywcy towaru lub usługi w wystawionej przez sprzedawcę fakturze korygującej Wnioskodawczyni nie może poprawić poprzez wystawienie noty korygującej, o której mowa w § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, gdyż – jak wskazano wyżej – w przedstawionych przez Wnioskodawczynię okolicznościach notą korygującą nie można zmieniać tych danych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni.

Nadto należy wskazać, że art. 106 ustawy, zgodnie z art. 1 pkt 49 w zw. z art. 15 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013, poz. 35), z dniem 1 stycznia 2014 r. zostanie uchylony. Brzmieniem art. 1 pkt 50 w zw. z art. 15 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązywać będą przepisy art. 106a-106q ustawy o podatku od towarów i usług, regulujące kwestie dotyczące wystawiania faktur VAT.

Przy czym należy zauważyć, że zgodnie z brzmieniem art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1027), w ustawie z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) w art. 1 w pkt 50 wprowadzono zmiany:

• przepisy art. 106b ust. 3 pkt 1 oraz art. 106i ust. 8 otrzymały nowe brzmienie,
  

• w art. 106i ust. 3 dodano pkt 4.
  
  

Art. 5 ww. ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 2013 r., na podstawie art. 9 pkt 3 cyt. ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.