Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-597/13/MS
z 14 sierpnia 2013 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 08 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1480/11 oddalającym skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1510/10 uchylającego interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 30 kwietnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-618/10/MS, wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 03 lutego 2010 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w w/w wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych w stosunku do Nieruchomości wniesionej aportem do spółki osobowej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 03 lutego 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych w stosunku do Nieruchomości wniesionej aportem do spółki osobowej.
W dniu 30 kwietnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-618/10/MS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych w stosunku do Nieruchomości wniesionej aportem do spółki osobowej za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona w dniu 13 maja 2010 r.
Pismem z dnia 26 maja 2010 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu do tut. Biura 31 maja 2010 r.), na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 30 czerwca 2010 r. Znak: IBPBI/2/423W-101/10/MS odmawiając zmiany w/w interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 07 lipca 2010 r. Pismem z dnia 06 sierpnia 2010 r. wniesiono skargę na w/w interpretację indywidualną. Pismem z dnia 10 września 2010 r. Znak: IBPBI/2/4240-96/10/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1510/10 uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 08 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1480/11 skargę oddalił.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka (lub Wnioskodawca) należy do grupy kapitałowej X i prowadzi działalność gospodarczą na rynku hotelarskim. Wnioskodawca jest operatorem 3 hoteli, z czego 2 są własnością Spółki B spółka komandytowo-akcyjna (dalej Spółka B) i są dzierżawione przez Spółkę od Spółki B na podstawie stosownej umowy dzierżawy. 100% akcji w Spółce przysługuje bezpośrednio lub pośrednio Spółce A. Natomiast Spółka posiada 100% akcji w Spółce B, podczas gdy komplementariuszem Spółki B jest zależna od Spółki A Spółka C.
Spółka A jest spółką prowadzącą działalność na rynku usług hotelarsko-konferencyjnych i w szczególności jest operatorem hoteli sieci S. Spółka A jest franszyzodawcą sieci S, w ramach której działa ponad czterdzieści obiektów hotelowych oraz jest właścicielem kilku hoteli działających w tej sieci. W szczególności Spółka A jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej („Nieruchomość Gruntowa”) zabudowanej trzema obiektami hotelowymi („Hotele”), których właścicielem jest Spółka A. Na Nieruchomość Gruntową składają się działki nr 6-10 (działka nr 7 zabudowana Hotelami, a działki 6 oraz 8-9 zajęte m.in. pod budowle - np. parking; łącznie Nieruchomość Gruntowa wraz z Hotelami oraz budowlami określana jako „Nieruchomość”).
Hotele zostały wybudowane i oddane do użytkowania w drugiej połowie lat siedemdziesiątych. W drodze realizacji ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych w dniu 30 czerwca 1997 r. Miasto na podstawie umowy notarialnej o oddanie do odpłatnego korzystania mienia na okres 10 lat przekazało dla Spółki A określony majątek, w tym Hotele. W związku z wcześniejszą spłatą ustalonej ceny za korzystanie z mienia, Miasto umową z dnia 06 lipca 2000r. przeniosło na Spółkę A prawo użytkowania wieczystego Gruntu oraz własność budynków i innych urządzeń położonych na tych nieruchomościach (tj. m.in. Hoteli). Transakcja ta, zgodnie z umową dotyczyła przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. W celu podnoszenia standardu Spółka A dokonywała modernizacji Hoteli. Równocześnie zakres usług hotelarskich ulegał rozszerzeniu (poza noclegami świadczone są usługi gastronomiczne oraz wynajmowane sale konferencyjne).
Każdy z Hoteli ma własny personel (pracownicy wykonują pracę tylko w jednym Hotelu). Zgodnie ze schematem organizacyjnym zarządzania Spółki A każdy z Hoteli jest zarządzany przez Dyrektora. Obecnie dwa obiekty zarządzane są przez jedną osobę pełniącą funkcję Dyrektora, natomiast trzeci obiekt zarządzany jest odrębnie przez innego Dyrektora. Każdy z Hoteli jest również odrębną jednostką dla celów rachunkowości zarządczej, w której wydzielone są centra kosztów (MPK). Przychody i koszty bezpośrednie w każdym z obiektów dzielone są na rodzaje działalności: hotelarstwo, parkingi, gastronomia, wynajem powierzchni, dzierżawa, inne. Koszty pośrednie obiektów dzielone są na centra kosztowe: administracja operacyjna, marketing, eksploatacja techniczna, koszty właścicielskie. Każdy z obiektów posiada wydzielone kartoteki środków trwałych i wyposażenia. Przychody i koszty ewidencjonowane są szczegółowo na odrębnych kontach. Dla celów zarządczych sporządzane są odrębne raporty i sprawozdania wyników obiektów/jednostek. Hotele nie stanowią jednak odrębnych oddziałów sporządzających odrębne bilanse (nie sporządzają również odrębnych sprawozdań finansowych, które podlegałyby badaniu przez biegłych rewidentów).
Aktualnie Spółka A rozważa przeprowadzenie restrukturyzacji własnościowej zakładającej zmianę modelu biznesowego. W zrestrukturyzowanej strukturze prawnej Spółka A pełniłaby wyłączenie rolę operatora (a nie właściciela) Hoteli (podobnie jak Wnioskodawca). Natomiast Nieruchomość miałaby zostać przeniesiona na Spółkę B (która w ramach grupy X pełniłaby funkcję właściciela budynków hotelowych). Przeniesienie Nieruchomości nastąpiłoby w drodze wkładu niepieniężnego do Spółki B obejmującej prawo wieczystego użytkowania Nieruchomości Gruntowej, Hotele (włączając w to również wykazywane jako odrębne środki trwałe windy oraz instalacje wentylacyjne klasyfikowane w grupie 6 Klasyfikacji Środków Trwałych) oraz budowle (czyli całą Nieruchomość).
Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, że wkład niepieniężny nie obejmowałby wyposażenia Hoteli (poza wskazanymi powyżej środkami trwałymi ściśle związanymi z elementami konstrukcyjnymi Hoteli - tj. windami oraz instalacjami wentylacyjnymi). Na Spółkę B nie zostaliby również przeniesieni pracownicy Spółki A „przypisani” do Hoteli czy też umowy związane z prowadzeniem Hoteli (ponieważ Spółka A pozostanie operatorem Hoteli). W ramach restrukturyzacji Spółka A zawrze umowę o dzierżawę tych nieruchomości ze Spółką B.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy odpisy amortyzacyjne od Hoteli, wyposażenia oraz budowli będą mogły być dokonywane zgodnie z art. 16j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. na podstawie indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych dla używanych środków trwałych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od Hoteli, wyposażenia (windy, instalacje wentylacyjne) oraz budowli będą mogły być dokonywane zgodnie z art. 16j ust. 1 updop, tj. na podstawie indywidualnie ustalonych stawek amortyzacyjnych dla używanych środków trwałych.
Uzasadnienie
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera żadnych przepisów regulujących ujęcie podatkowe środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych aportem przez spółki kapitałowe do spółek osobowych. Przy ujmowaniu środków trwałych w ewidencji Spółki B należy stosować odpowiednio przepisy updop odnoszące się do aportów do spółek kapitałowych (jest to również zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ma znaczenie w przypadku gdy wspólnikami spółki osobowej są zarówno osoby prawne jak i fizyczne).
Dla potrzeb rozliczeń podatkowych Spółki (oraz pozostałych wspólników/akcjonariuszy będących osobami prawnymi) na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka B wprowadzi środki trwałe składające się na Nieruchomość do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych według wartości ustalonej przez wspólników/akcjonariuszy na potrzeby aportu (odpowiadającej wartości rynkowej ustalonej na podstawie wyceny sporządzonej przez biegłego). Oznaczać to będzie, że w przypadku środków trwałych podlegających amortyzacji (tj. środków trwałych innych niż Nieruchomość Gruntowa) konieczne będzie również określenie metody amortyzacji oraz stawek amortyzacyjnych na poziomie Spółki B, gdyż odpisy amortyzacyjne będą musiały być następnie przypisane wspólnikom Spółki B.
W ocenie Spółki, w przedmiotowej sytuacji zastosowanie powinien znaleźć art. 16j ust. 1 updop stanowiący, że „podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
- dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
- 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
- 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
- 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
- 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
- dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,
- dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4-10 lat, z wyjątkiem:
- dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
Jak wskazano w stanie faktycznym Hotele zostały oddane do używania pod koniec lat siedemdziesiątych. Również inne środki trwałe (wyposażenie - tj. windy i instalacje wentylacyjne oraz budowle) spełniają definicję używanych środków trwałych z art. 16j ust. 2 i 3 updop, gdyż przed ich nabyciem przez Spółkę B (i wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych przez Spółkę B) były wykorzystywane przez Spółkę A przez okres dłuższy niż odpowiednio 6 i 60 miesięcy.
Należy wskazać, że odpowiednie stosowanie przepisu art. 16j ust. 1 updop jest również spójne z uregulowaniami art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy:
- Hotele powinny podlegać amortyzacji zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4 updop (tj. okres amortyzacji Hoteli powinien wynosić 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Spółkę B spółka komandytowo-akcyjna, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat),
- windy oraz instalacje wentylacyjne (oraz ewentualnie inne środki trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych) powinny podlegać amortyzacji zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 1 updop,
- budowle powinny podlegać amortyzacji zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 updop.
Spółka pragnie wskazać, że organy podatkowe w analogicznych do przedstawionego w pytaniu stanach faktycznych wielokrotnie potwierdzały prawidłowość zaprezentowanego wyżej stanowiska, tj. że amortyzacji środków trwałych wniesionych przez spółkę kapitałową do spółki osobowej należy dokonywać zgodnie z ustalonymi z art. 16i-16k updop metodami oraz stawkami amortyzacyjnymi (w tym stosować indywidualnie ustalone stawki amortyzacyjne na podstawie art. 16j updop). Wnioskodawca wskazał na interpretację z 4 czerwca 2009r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-180/09-4/MS), w której za w pełni prawidłowe uznano następujące stanowisko „prawidłowym w przedmiotowym stanie faktycznym będzie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości określonej w umowie spółki. Odpisy te, dokonywane zgodnie z art. 16i-16k ustawy, o podatku dochodowym od osób prawnych będą stanowiły koszt uzyskania przychodów wspólników proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w spółce.”
W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 30 kwietnia 2010 r. Znak IBPBI/2/423-618/10/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych w stosunku do Nieruchomości wniesionej aportem do spółki osobowej za nieprawidłowe.
Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 17 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1510/10 uchylił zaskarżoną interpretację. W jego uzasadnieniu wskazał m.in. iż „(...) interpretacja zawierająca odpowiedź na pytanie drugie w części uznającej za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy, także narusza prawo. Organ podatkowy stwierdził bowiem, że nie można zastosować art. 16j ut 1 updop dopuszczającego możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, gdyż przepis ten dotyczy tylko podatników podatku dochodowego od osób prawnych. Interpretacja dotyczy natomiast spółki komandytowo-akcyjnej, która nie ma osobowości prawnej, a więc nie jest podatnikiem tego podatku.
Co prawda faktycznie w świetle art. w świetle art. 4 § 1 Ksh spółki komandytowo-akcyjne, zaliczane do spółek osobowych, nie posiadających osobowości prawnej, nie mogą być uznane za podatników podatku dochodowego od osób prawnych, do których art. 1 ust 1 i 2 updop zalicza tylko osoby prawne, spółki kapitałowe w organizacji oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem jednak spółek niemających osobowości prawnej.
Nic nie stoi jednak na przeszkodzie aby (…) w tym przypadku dopuścić możliwość analogii na korzyść podatnika. Podkreślenia przy tym wymaga okoliczność, że spółka osobowa jest odrębnym podmiotem prawnym, wyposażonym w zdolność prawną i mogącą w swoim imieniu i na swoją rzecz dokonywać czynności prawnych.”
Od powyższego wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 08 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1480/11, skargę oddalił. W jego uzasadnieniu NSA zgadzając się z rozstrzygnięciem zawartym w wyroku Sądu I instancji wskazał iż „(…) Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 16j ust. 1 u.p.d.op. stwierdzić należy, że zarzut ten nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd pierwszej instancji zasadnie przyjął opierając się na wywodach dotyczących interpretacji art. 16g ust. 1 pkt 4 u.p.d.op., że również w tym przypadku nie ma przeszkód aby zastosować analogię na korzyść podatnika. Sąd pierwszej instancji słusznie przyjął, że skoro spółka komandytowo – akcyjna nabyła własność środka trwałego, a wcześniej nie wykorzystała go do prowadzenia działalności gospodarczej i nie będzie zobowiązana do kontynuowania zasad amortyzacji przyjętych przez akcjonariusza, a przedmiot aportu należy uznać za wpisany po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez spółkę osobową.”
Mając na uwadze powyższe wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia z dnia 27 stycznia 2010 r. stwierdza, co następuje:
W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), w stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania uchylonej interpretacji istniała luka prawna dotycząca zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wnoszonych przez osobę prawną w formie wkładów niepieniężnych do spółek osobowych (w tym spółki komandytowo-akcyjnej)
Należy zatem rozważyć dopuszczalność zastosowania analogii w celu określenia konsekwencji podatkowych przedstawionego we wniosku opisie zdarzenia przyszłego. Podkreślić przy tym należy, iż w doktrynie i orzecznictwie jednolicie jest prezentowany pogląd, iż wykorzystanie analogii nie może jednakże działać na niekorzyść podatnika.
W praktyce występują sytuacje, w których ustawodawca nie obejmuje pewnych zjawisk życia gospodarczego lub społecznego normami prawa podatkowego pozostawiając obszar wolny od opodatkowania. Milczenie prawodawcy co do podatkowości danego stanu faktycznego nie zależnie od tego czy jest zamierzone czy też wynika z błędu legislacyjnego będzie zawsze stanowiło obszar wolny od opodatkowania, a nie lukę prawną podlegającą wypełnieniu w drodze analogii. Podstawą nałożenia obowiązku podatkowego na obywatela może być bowiem tylko konkretna norma prawna. Zakres opodatkowania nie może być natomiast rozszerzany w drodze analogii na takie stany faktyczne, z którymi ustawodawca nie wiąże konkretnych obowiązków podatkowych.
Z inną sytuacją mamy natomiast do czynienia w przypadku pominięcia przez ustawodawcę pewnych przejawów życia gospodarczego wewnątrz określonego w ustawie podatkowo prawnego stanu faktycznego. Taka nieprawidłowa regulacja, zwłaszcza gdy uniemożliwia stosowanie prawa może być usunięta poprzez wnioskowanie przez analogię.
W omawianej sprawie zastosowanie analogii będzie zatem dopuszczalne, zarówno bowiem działalność spółek kapitałowych jak i osobowych została przez ustawodawcę uregulowana i jest objęta podatkowo prawnym stanem faktycznym, pominięto natomiast określenie zasad amortyzacji składników majątki trwałego wnoszonych w drodze aportu przez osoby prawne do spółek osobowych.
Wnioskowanie przez analogię opiera się na zasadzie, że fakty podobne do siebie pod istotnym względem powinny pociągać za sobą te same lub zbliżone konsekwencje prawne.
W związku z tym należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 16j ust. 1 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:
- dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
- 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
- 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
- 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
- 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
- dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,
- dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4-10 lat, z wyjątkiem:
- dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
W myśl art. 16j ust. 2 pkt 1 updop, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.
W świetle art. 4 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółki komandytowo-akcyjne, zaliczane do spółek osobowych nieposiadających osobowości prawnej nie mogą być uznane za podatników podatku dochodowego od osób prawnych, do których zgodnie z art. 1 ust 1 i 2 updop zalicza się tylko osoby prawne, spółki kapitałowe w organizacji oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem jednak spółek niemających osobowości prawnej.
Podkreślić ponadto należy, że spółka osobowa jest odrębnym podmiotem prawnym, wyposażonym w zdolność prawną i mogącą w swoim imieniu i na swoją rzecz dokonywać czynności prawnych (art. 8 Kodeksu spółek handlowych). Wniesienie wkładu niepieniężnego do takiej spółki powoduje zatem przejście na nią prawa własności. Spółka osobowa staje się właścicielem przedmiotu wkładu. Z drugiej strony podmiot wnoszący wkład niepieniężny traci to prawo. Mamy zatem w tym przypadku do czynienia z sytuacją, w której na skutek dokonania czynności prawnej, jeden podmiot traci prawo własności na rzecz drugiego podmiotu.
Równocześnie spełnione zostaną pozostałe warunki umożliwiające dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z wykorzystaniem stawek ustalonych indywidualnie. Spółka komandytowo-akcyjna nabędzie własność składników majątkowych, których wcześniej nie wykorzystywała do prowadzenia działalności gospodarczej, tym samym zostaną one wpisane po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez spółkę osobową.
Jednocześnie jak wynika z treści wniosku składniki te spełniają warunki do uznania ich za środki trwałe używane w rozumieniu cyt. art. 16j.
W świetle powyższego stanowisko Spółki, iż mogą one być amortyzowane z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacyjnych należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania uchylonej interpretacji.
Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania Nr 1 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.