Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-44/12-5/MD
z 18 kwietnia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPTPB1/415-44/12-5/MD
Data
2012.04.18


Referencje


Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
stawka indywidualna
środek trwały
ulepszenie
wartość początkowa
współwłasność


Istota interpretacji
1. Czy Wnioskodawca może, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a) oraz art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną? Czy stawka ta może być ustalona na okres nie krótszy niż 3 lata?
2. Czy zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca może w pełnej wartości wprowadzić ulepszony budynek na stan środków trwałych i od całej wartości naliczać amortyzację?



Wniosek ORD-IN 231 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 12 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2012 r. (data wpływu 13 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2012 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku – Białej wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego.

Pismem z dnia 17 stycznia 2012 r., Nr IBPBI/1/415-40/12/ESZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, na podstawie art. 170 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 19 stycznia 2012 r.) oraz poinformował, iż opłata od ww. wniosku wpłynęła na konto bankowe Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 10 stycznia 2012 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 kwietnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-44/12-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek w terminie pismem z dnia 12 kwietnia 2012 r. (data wpływu 13 kwietnia 2012 r., data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 12 kwietnia 2012 r.). Brakującą opłatę uiszczono w dniu 12 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zamierza wraz z żoną, która nie prowadzi działalności gospodarczej, nabyć w 2012 r. od Spółki z o. o. nakłady na budowę środka trwałego. Będzie to budynek handlowo-usługowy, wzniesiony na działce budowlanej należącej do Wnioskodawcy i Jego żony. Małżonkowie mają wspólnotę majątkową. Spółka z o. o. poniosła nakłady na wybudowanie ww. obiektu w stanie pozwalającym na użytkowanie budynku. Budynek jest trwale związany z gruntem i mieści się w rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych. Składa się z piwnicy, parteru i piętra. Na parterze i piętrze znajdować się będą pawilony handlowo-usługowe.

Wnioskodawca ma zamiar w ramach prowadzonej działalności wynajmować budynek i osiągać z tego tytułu przychód. Jednakże przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych, budynek ten chce zmodernizować. Ulepszenie polegać będzie na zainstalowaniu windy, przewożącej towary z piwnicy na wyższe kondygnacje, podniesieniu standardu pomieszczeń poprzez wykorzystanie wysokiej jakości materiałów wykończeniowych, wykonanie ogrodzenia oraz utwardzenie i wyłożenie kostką brukową placu. Ogrodzenie i plac wokół budynku obsługiwać będą tylko ten budynek, więc zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT), (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) stanowią jego część składową i zwiększą jego wartość początkową.

Kwota netto poniesionych na ulepszenie nakładów przekroczy 30% wartości początkowej nabytego środka trwałego w budowie.

W uzupełnieniu z dnia 12 kwietnia 2012 r. do złożonego wniosku, Wnioskodawca wskazuje, iż:

  1. Spółka z o.o. wybudowała budynek należący do Wnioskodawcy i Jego małżonki na podstawie umowy o wykonanie usługi budowlanej.
  2. Spółka po zakończeniu budowy, zgodnie z umową, wystawi Wnioskodawcy, który prowadzi działalność gospodarczą, fakturę VAT.
  3. Przedmiotem nabycia będzie budynek handlowo – usługowy, kompletny i zdatny do użycia.
  4. Wydatki poniesione na modernizację przedmiotowego budynku będzie ponosił wyłącznie Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności.
  5. Żona Wnioskodawcy nie będzie prowadziła działalności gospodarczej i nie będzie wykorzystywała ww. budynku.
  6. Prowadzi pozarolniczą działalność gospodarcza na zasadach ogólnych – skala podatkowa 18%, 32%. Do celów podatkowych prowadzona jest księga przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy Wnioskodawca może, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a) oraz art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną... Czy stawka ta może być ustalona na okres nie krótszy niż 3 lata...
  2. Czy zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca może w pełnej wartości wprowadzić ulepszony budynek na stan środków trwałych i od całej wartości naliczać amortyzację...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego numerem 1, zgodnie z podanymi powyżej artykułami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), może On zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych, ulepszonego w co najmniej 30% wartości początkowej budynku handlowo - usługowego. Okres amortyzacji Wnioskodawca może określić zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy na poziomie nie krótszym niż 3 lata.

Natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego numerem 2, zgodnie z podanym artykułem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może wprowadzić na stan środków trwałych ulepszony budynek i od całej wartości naliczać amortyzację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, że aby składnik majątku podatnika można było uznać za środek trwały musi spełniać on następujące warunki:

  • musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,
  • jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Co istotne, przedmiot ten w dniu przyjęcia do używania powinien być kompletny i zdatny do użytku, jednak w przepisach podatkowych brak jest wyjaśnienia tych pojęć. Przyjąć należy więc, iż składnik majątku spełnia te kryteria, jeśli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem oraz jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień i pozwoleń na użytkowanie.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…).

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 17 powołanej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie, jest spełnienie zawartych w wyżej powołanym przepisie art. 22g ust. 17 powołanej ustawy warunków. Po pierwsze musi nastąpić ulepszenie środka trwałego, a suma wydatków z tego tytułu przekroczyć 3.500 zł.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane z pracami, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia jego powierzchni lub kubatury.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata,

Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy – są albo używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika.

Przy czym, w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

  1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z analizy przepisu art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ma on zastosowanie do środków trwałych, tj. do obiektów kompletnych i zdatnych do użytku, ulepszonych przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zamierza wraz z żoną, która nie prowadzi działalności gospodarczej, nabyć w 2012 r. od Spółki z o. o. nakłady na budowę środka trwałego. Przedmiotem nabycia będzie budynek handlowo – usługowy, kompletny i zdatny do użycia, wzniesiony na działce budowlanej należącej do Wnioskodawcy i Jego żony. Budynek jest trwale związany z gruntem i mieści się w rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych. Przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych, budynek ten Wnioskodawca planuje zmodernizować. Kwota netto poniesionych na ulepszenie nakładów przekroczy 30% wartości początkowej nabytego środka trwałego. Wydatki poniesione na modernizację przedmiotowego budynku będzie ponosił wyłącznie Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności. Żona Wnioskodawcy nie będzie prowadziła działalności gospodarczej i nie będzie wykorzystywała ww. budynku.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli wskazana przez Wnioskodawcę klasyfikacja budynku jest prawidłowa, a budynek ten będzie budynkiem ulepszonym w rozumieniu art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i po raz pierwszy zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, to Wnioskodawca może dokonywać jego amortyzacji, z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 11 ww. ustawy w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Zatem, jeżeli przedmiotowy budynek będzie wykorzystywany w całości w działalności gospodarczej prowadzonej wyłącznie przez Wnioskodawcę, to Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej całego środka trwałego, którą stanowi cena nabycia powiększona o poniesione nakłady na jego ulepszenie.

W tym miejscu wskazać należy, iż kwalifikacji środka trwałego do określonej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz. U. Nr 242, poz. 1622). Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tut. Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


Referencje


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj