2012.12.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-970/12-4/DG
z 17 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2012r. (data wpływu 27.09.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania świadczonej usługi pośrednictwa w sprzedaży Nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.09.2012r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania świadczonej usługi pośrednictwa w sprzedaży Nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Korzystający) prowadzi działalność na rynku nieruchomości komercyjnych, przede wszystkim w zakresie wynajmu powierzchni handlowej. Wnioskodawca zawarł jako korzystający umowę leasingu operacyjnego oraz umowę zobowiązującą do sprzedaży przedmiotu leasingu (dalej: Umowa Leasingu) z dwiema spółkami jako finansującymi (dalej: Finansujący). Przedmiotem leasingu jest centrum handlowe, składające się z nieruchomości gruntowych będących przedmiotem własności lub użytkowania wieczystego oraz budynków, budowli oraz innych urządzeń wzniesionych na tym gruncie (zwane dalej: Nieruchomością). Każdemu z Finansujących przysługuje 50% udziału we własności lub prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wchodzących w skład Nieruchomości. Nieruchomość została nabyta przez Finansujących w 2005 r. po spełnieniu się warunków wejścia w życie leasingu określonych w Umowie Leasingu. Po nabyciu Nieruchomości Finansujący oddali ją Korzystającemu do odpłatnego używania i pobierania pożytków w ramach Umowy Leasingu (tzw. leasing zwrotny) na okres 15 lat (dalej: Podstawowy Okres Leasingu). Na koniec Podstawowego Okresu Leasingu, zgodnie z Umową Leasingu, na żądanie Finansujących lub Korzystającego, nastąpi zbycie Nieruchomości na rzecz Korzystającego po cenie niższej niż wartość początkowa Nieruchomości (dalej: Cena Sprzedaży po Upływie Leasingu), co jest zgodne z naturą ekonomiczną leasingu operacyjnego, jak i przepisami ustawy o PDOP dotyczącymi umów leasingu.
W dniu 22 września 2005 r., jeszcze przed datą nabycia Nieruchomości przez Finansujących oraz rozpoczęciem leasingu, Finansujący oraz Korzystający zawarli porozumienie (dalej: Porozumienie), zgodnie z którym w przypadku znalezienia przez Korzystającego podmiotu zainteresowanego nabyciem Nieruchomości w trakcie Podstawowego Okresu Leasingu (dalej: Kupujący), Finansujący zgodzą się na sprzedaż Nieruchomości na rzecz Kupującego wskazanego przez Korzystającego, przy spełnieniu wskazanych w Porozumieniu warunków (w związku z taką sprzedażą Umowa Leasingu zostałaby rozwiązana).

Jeden z warunków dotyczy ceny sprzedaży na rzecz Kupującego - powinna ona odpowiadać wartości rynkowej Nieruchomości na dzień złożenia oferty oraz nie powinna być niższa niż suma m.in.:

Wszystkich zaległych opłat leasingowych i innych kwot wymagalnych, lecz nie zapłaconych przez Korzystającego na dzień rozwiązania Umowy Leasingu wraz z należnymi odsetkami.
Wszystkich opłat leasingowych, które, gdyby Nieruchomość nie została sprzedana na rzecz Kupującego, byłyby należne na rzecz Finansujących za pozostałą część Podstawowego Okresu Leasingu, powiększonych o Cenę Sprzedaży po Upływie Leasingu, zdyskontowanych z zastosowaniem stopy procentowej odpowiadającej kosztowi finansowania (EURIBOR).
Kosztów i innych dodatkowych obciążeń, w tym również podatkowych, poniesionych przez Finansujących na skutek sprzedaży Nieruchomości oraz/lub przedterminowego rozwiązania Umowy Leasingu.

(Określony powyżej minimalny poziom ceny sprzedaży Nieruchomości, zaspakajający interes ekonomiczny Finansujących, zwany będzie dalej: Wynagrodzeniem Finansujących).

Zgodnie z postanowieniami powyższego Porozumienia, planowane jest dokonanie sprzedaży Nieruchomości przez Finansujących na rzecz Kupującego. W przypadku dokonania planowanej sprzedaży Nieruchomości, w związku z podjęciem przez Korzystającego aktywnych działań związanych z poszukiwaniem nabywcy Nieruchomości i doprowadzeniem do zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości oraz uzyskania akceptowalnej dla wszystkich stron Porozumienia ceny sprzedaży Nieruchomości należnej od Kupującego, Korzystającemu należna będzie od Finansujących prowizja w wysokości różnicy pomiędzy ceną zapłaconą przez Kupującego na rzecz Finansujących a Wynagrodzeniem Finansujących (dalej: Prowizja).

W świetle powyższego, Finansujący oraz Korzystający zawarli Porozumienie, którego ekonomiczny sens zakłada, iż część ceny sprzedaży Nieruchomości na rzecz Kupującego stanowiąca zwrot kwoty finansowania wraz z wynagrodzeniem z tytułu tego finansowania (opisane szerzej powyżej) należna będzie Finansującym, natomiast pozostała część ceny powinna przypaść ekonomicznemu właścicielowi Nieruchomości, czyli Korzystającemu. Warto zaznaczyć, że sprzedaż Nieruchomości na rzecz Kupującego w trakcie Podstawowego Okresu Leasingu, jak i następujące po nim rozliczenia między Korzystającym i Finansującymi wynikające z Porozumienia są korzystne zarówno dla Finansujących, jak i Korzystającego. Okoliczności te są korzystne dla Finansujących, gdyż w ich efekcie uzyskają oni cenę sprzedaży Nieruchomości (w tym, Wynagrodzenie Finansujących), bez konieczności oczekiwania na zakończenie Umowy Leasingu. Z kolei, Korzystający uzyska znaczną kwotę w postaci Prowizji, odpowiadającą kwocie, którą uzyskałby dopiero w razie nabycia Nieruchomości po zakończeniu Umowy Leasingu i jej dalszej odsprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego. Wnioskodawca zakłada, że wartość Nieruchomości w momencie jej sprzedaży na rzecz Kupującego będzie znacznie wyższa od jej wartości z 2004/2005 roku. W efekcie, Prowizja wypłacana przez Finansujących na rzecz Korzystającego będzie stanowiła istotny procent ceny sprzedaży Nieruchomości na rzecz Kupującego.

Finansujący oraz Korzystający nie są w żaden sposób powiązani ze sobą kapitałowo lub osobowo.
W obecnej chwili ostateczny nabywca Nieruchomości nie jest jeszcze znany.
Planowane jest ponadto, iż Wnioskodawca zawrze z innym podmiotem (dalej: Cesjonariusz) umowę cesji prawa do Prowizji za wynagrodzeniem (dalej: Umowa Cesji).

W przypadku zawarcia w przyszłości Umowy Cesji, na jej podstawie, Wnioskodawca przekaże na rzecz Cesjonariusza prawo do uzyskania przyszłej płatności Prowizji (dalej: Prawo do Prowizji). Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w ramach Umowy Cesji nie doszłoby do przeniesienia ogółu praw i obowiązków przysługujących Wnioskodawcy z tytułu zawarcia Porozumienia, a jedynie do przeniesienia uprawnienia Wnioskodawcy do otrzymania płatności Prowizji w przyszłości.
Z własnymi wnioskami o interpretację podatkową dotyczącymi wypłaty Prowizji wystąpią także Finansujący.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT należnego oraz wystawienia faktur na rzecz Finansujących, przy czym podstawą opodatkowania VAT będzie kwota netto Prowizji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż podjęcie przez Wnioskodawcę w zamian za Prowizję aktywnych działań zmierzających do znalezienia Kupującego będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, w związku z czym, Wnioskodawca będzie obowiązany do rozliczenia podatku VAT należnego oraz wystawienia faktur na rzecz Finansujących. Podstawę opodatkowania VAT będzie stanowiła kwota netto Prowizji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Uznać zatem należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika z tytułu wykonywanej czynności (świadczenia usługi pośrednictwa). Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność na rynku nieruchomości komercyjnych polegającą między innymi na wynajmie nieruchomości na własny rachunek oraz zarządzaniu nieruchomościami wykonywanemu na zlecenie. W efekcie świadczenie usług pośrednictwa będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż będzie dokonane w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. W związku z powyższym, po wykonaniu usługi, tj. po sfinalizowaniu sprzedaży Nieruchomości przez Finansujących na rzecz Kupującego, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktur VAT na rzecz Finansujących, dokumentujących wykonanie usługi.

Powyższej konkluzji nie zmienia fakt, że przed otrzymaniem kwoty Prowizji Wnioskodawca może dokonać cesji Prawa do Prowizji na rzecz Cesjonariusza. Zgodnie bowiem z art. 99 ust. 1 oraz art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek rozliczenia podatku VAT należnego spoczywa na podatniku, czyli na podmiocie, który wyświadczył usługę. W zdarzeniu przyszłym, którego dotyczy niniejszy wniosek, pomimo ewentualnej cesji Prawa do Prowizji, to Wnioskodawca będzie w dalszym ciągu podmiotem, który działając w charakterze podatnika będzie świadczył usługę na rzecz Finansujących. Ewentualna cesja Prawa do Prowizji w żaden sposób nie wpłynie na powyższą kwalifikację. W związku z powyższym, to na Wnioskodawcy w dalszym ciągu będzie spoczywał obowiązek rozliczenia podatku VAT należnego.

Ponadto, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek wystawienia faktury stwierdzającej dokonanie sprzedaży (tj. m.in. wykonanie usługi) spoczywa na podatniku. A zatem również
z punktu widzenia obowiązku wystawienia faktury zmiana w wyniku cesji wierzytelności podmiotu uprawnionego do otrzymania kwoty wynagrodzenia nie wpływa na obowiązek wystawienia faktury VAT dokumentującej wyświadczenie usługi. Obowiązek ten spoczywa bowiem na podatniku a nie na podmiocie uprawnionym do otrzymania kwoty wynagrodzenia
w wyniku nabycia wierzytelności poprzez jej cesję.

Powyższe stanowisko podzielił także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 25 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Bk 26/10). W wyroku Sąd stwierdził m.in., iż „Fakt zawarcia umowy cywilnoprawnej (umowa cesji wierzytelności) nie może, [...] określać momentu powstania obowiązku podatkowego w sposób odmienny niż wynika to z przepisów u.p.t.u.” Wyrok dotyczył wprawdzie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, a nie określenia podmiotu obowiązanego do rozliczenia kwoty podatku VAT należnego oraz wystawienia faktury VAT, sąd potwierdził jednak, iż cesja wierzytelności przyszłej, nawet dokonana przed powstaniem obowiązku podatkowego, nie może mieć wpływu na sposób określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla celów VAT. Czynności cywilnoprawne nie mogą bowiem wpływać na zakres obowiązków publicznoprawnych podatników, wynikających z przepisów podatkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego wynika, iż cesja wierzytelności, jako czynność cywilnoprawna, nie może również wpłynąć na sposób określenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia kwoty podatku VAT należnego oraz wystawienia faktury VAT.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że podstawę opodatkowania VAT dla Wnioskodawcy stanowić będzie kwota netto prowizji. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, zaś obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży (w tym, świadczenia usług), pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zatem kwota Prowizji netto (czyli kwota należna Wnioskodawcy z tytułu wyświadczonej przez niego usługi, pomniejszona o kwotę podatku VAT należnego) będzie stanowiła podstawę opodatkowania VAT dla Wnioskodawcy.

W świetle przedstawionej powyżej argumentacji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż podjęcie przez Wnioskodawcę w zamian za Prowizję aktywnych działań zmierzających do znalezienia kupującego będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, w związku z czym Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT należnego oraz wystawienia faktur na rzecz Finansujących, przy czym podstawą opodatkowania VAT będzie kwota netto Prowizji. Na powyższą kwalifikację nie będzie miał wpływu fakt dokonania cesji Prawa do Prowizji na rzecz Cesjonariusza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Zauważyć także należy, iż czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie więc z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 cyt. ustawy).

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany, zgodnie z ustawą, jako należność z tytułu sprzedaży (cena) pomniejszony o kwotę podatku.

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 ze zm.), z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74 -77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Stosownie do art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które powinny zawierać, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na rynku nieruchomości komercyjnych, głównie w zakresie wynajmu powierzchni handlowej. Wnioskodawca zawarł jako korzystający umowę leasingu operacyjnego oraz umowę zobowiązującą do sprzedaży przedmiotu leasingu z dwiema spółkami jako finansującymi. Przedmiotem leasingu jest centrum handlowe, składające się z nieruchomości gruntowych będących przedmiotem własności lub użytkowania wieczystego oraz budynków, budowli oraz innych urządzeń wzniesionych na tym gruncie - Nieruchomość. Każdemu z Finansujących przysługuje 50% udziału we własności lub prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wchodzących w skład Nieruchomości. Po nabyciu Nieruchomości Finansujący oddali ją Korzystającemu do odpłatnego używania i pobierania pożytków w ramach Umowy Leasingu (tzw. leasing zwrotny) na okres 15 lat.

W dniu 22 września 2005r., jeszcze przed datą nabycia Nieruchomości przez Finansujących oraz rozpoczęciem leasingu, Finansujący oraz Korzystający zawarli porozumienie, zgodnie z którym w przypadku znalezienia przez Korzystającego podmiotu zainteresowanego nabyciem Nieruchomości w trakcie Podstawowego Okresu Leasingu, Finansujący zgodzą się na sprzedaż Nieruchomości na rzecz Kupującego wskazanego przez Korzystającego, przy spełnieniu wskazanych w Porozumieniu warunków. Jeden z warunków dotyczy ceny sprzedaży na rzecz Kupującego - powinna ona odpowiadać wartości rynkowej Nieruchomości na dzień złożenia oferty oraz nie powinna być niższa niż suma wszystkich zaległych i przyszłych opłat leasingowych i innych kwot wymagalnych wraz z należnymi odsetkami oraz pozostałych kosztów i należności.

Finansujący oraz Korzystający nie są w żaden sposób powiązani ze sobą kapitałowo lub osobowo. W obecnej chwili ostateczny nabywca Nieruchomości nie jest jeszcze znany.

Planowane jest ponadto, iż Wnioskodawca zawrze z innym podmiotem umowę cesji prawa do Prowizji za wynagrodzeniem. W przypadku zawarcia w przyszłości Umowy Cesji, na jej podstawie, Wnioskodawca przekaże na rzecz Cesjonariusza prawo do uzyskania przyszłej płatności Prowizji. Wnioskodawca podkreśla, iż w ramach Umowy Cesji nie doszłoby do przeniesienia ogółu praw i obowiązków przysługujących Wnioskodawcy z tytułu zawarcia Porozumienia, a jedynie do przeniesienia uprawnienia Wnioskodawcy do otrzymania płatności Prowizji w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wykona usługę polegająca na znalezieniu nabywcy leasingowanej Nieruchomości, który zakupi ww. Nieruchomość za cenę zgodną z zawartą między Finansującymi a Wnioskodawcą umową. Za wykonanie powyższej usługi Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie – tzw. Prowizję. Zatem w myśl art. 29 ust. 1 ustawy, otrzymana Prowizja od Finansujących – zgodnie z oceną Wnioskodawcy - jako kwota należna z tytułu świadczenia usługi podlega opodatkowaniu. Obrotem jest kwota należna, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Tym samym – wbrew stanowisku Wnioskodawcy - wartość otrzymanej Prowizji należy traktować jako kwotę brutto (zawierającą VAT). Wnioskodawca będzie zobowiązany z tytułu wykonania przedmiotowej usługi wystawić fakturę VAT, w której podstawą opodatkowania będzie cała należność za wykonaną usługę, pomniejszona o kwotę podatku VAT, czyli wartość brutto usługi.

W konsekwencji powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie uznania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności na rzecz Finansujących za usługę zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin