Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1040/09/ZK
z 2 marca 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-1040/09/ZK
Data
2010.03.02



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
działalność gospodarcza
koszty uzyskania przychodów
majątek wspólny małżonków
stawka amortyzacyjna
środek trwały
współwłasność


Istota interpretacji
1. Czy jest zobowiązana do kontynuowania amortyzacji prowadzonej w firmie męża?
2. W jaki sposób ma ustalić wartość początkową nieruchomości i czy mąż ma obowiązek wydać jej dokumenty dotyczące ustalenia wartości początkowej nieruchomości?
3.Jaką stawkę amortyzacyjną może zastosować?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura 03 grudnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

  • sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości – jest nieprawidłowe
  • możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 grudnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój wspólności majątkowej. Mąż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego (osoba fizyczna). W 1997r. z majątku wspólnego nabyli nieruchomość (wybudowaną około 1930r. i użytkowaną od tego okresu). W księdze wieczystej oboje widnieją jako współwłaściciele. W 1997r. mąż wprowadził budynek do ewidencji środków trwałych i amortyzował. W latach późniejszych budynek został rozbudowany. Na dzień 30 września 2009r. wartość początkowa budynku, od której mąż nalicza odpisy wynosi 1.006.668,96 zł (na tę kwotę składa się cena nabycia powiększona o sumę wydatków na ulepszenie (art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Cena rynkowa na dzień 31 grudnia 2008r. wynosi 3.750.000,00 zł. Do 30 września 2009r. mąż wykorzystywał całość powierzchni w swojej działalności gospodarczej i całość odpisów amortyzacyjnych stanowiła koszt uzyskania przychodów. Od 01 października 2009r. mąż zajmuje tylko #189; powierzchni budynku (koszt podatkowy stanowi tylko #189; odpisów amortyzacyjnych – art. 22f ust. 4 ww. ustawy). Mąż w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego.

Od września 2009r. Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą (osoba fizyczna). Na zasadzie umowy z mężem zajęła #189; powierzchni budynku i wykorzystuje ją do swojej działalności gospodarczej (handel detaliczny). Budynek wprowadziła do ewidencji środków trwałych. Wartość początkową ustaliła na kwotę 1.006.668,96 zł. Odpisów amortyzacyjnych dokona od kwoty 503.334,48 zł (1.006.668,96 x 50% - art. 22f ust. 4 ww. ustawy) na koniec roku podatkowego (art. 22h ust. 4 ww. ustawy). Zastosuje indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 20% (art. 22j ust. 1,3 ww. ustawy).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy jest zobowiązana do kontynuowania amortyzacji prowadzonej w firmie męża...
  2. W jaki sposób ma ustalić wartość początkową nieruchomości i czy mąż ma obowiązek wydać jej dokumenty dotyczące ustalenia wartości początkowej nieruchomości...
  3. Jaką stawkę amortyzacyjną może zastosować...


Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad.1. Nie powinna kontynuować metody amortyzacji męża ani uwzględniać dotychczasowej wysokości odpisów amortyzacyjnych, ponieważ nie ma tu zastosowania art. 22g ust. 12, 13, 22, art. 22h ust. 3 ww. ustawy (mąż nadal prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego, a ona nie wstępuje w żadne prawa i obowiązki wynikające z działalności gospodarczej męża).

Ad.2. Wartość początkowa środka trwałego - 1.006.668,96 zł – kwota wynikająca z ewidencji środków trwałych męża. Takie oświadczenie znajduje się w dokumentacji księgowej. Z art. 22j ww. ustawy wynika, że środek trwały może ulec ulepszeniu przed wprowadzeniem do ewidencji i wtedy zgodnie z art. 22g ust. 17 wartość początkową ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1 i 11 ww. ustawy należy powiększyć o wydatki na jego ulepszenie.

W związku z tym, że nie jest w posiadaniu dokumentów na podstawie których może ustalić wartość początkową nieruchomości możliwe jest zastosowanie art. 22g ust. 8 ww. ustawy (cena rynkowa w grudnia 2008r.). W tym wypadku wartość początkowa wynosiła by 3.750.000,00 zł.

Ad.3. Budynek został zakwalifikowany jako dom handlowy (centrum handlowe) trwale związany z gruntem (w poz. 1230 PKOB) w rodzaju 103 KŚT. Jest budynkiem używanym (przed nabyciem użytkowany przez co najmniej 50 lat). Wnioskodawczyni skorzystała z możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej (art. 22j ust. 1, 3 ww. ustawy). Sugerując się interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 lipca 2009r. Znak: IBPB/415-510/08/KB ustaliła, że okres amortyzacji musi wynosić co najmniej 3 lata. Wg jej oceny stawka może wynosić 0,01% - 33,33% rocznie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkowa lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 22f ust. 4 tej ustawy, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana – odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Artykuł 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 tej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (…).

Natomiast stosownie do treści art. 22g ust. 17 tej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Stosownie do art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z wniosku wynika m.in., iż Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej połowę budynku stanowiącego współwłasność majątkową małżeńską, wykorzystywanego wcześniej w całości przez męża w prowadzonej przez niego samodzielnie działalności gospodarczej. Od wartości początkowej tego składnika majątku ustalonego, jako sumę ceny nabycia powiększonej o kwotę wydatków na ulepszenie, mąż dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Obecnie mąż wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej połowę tego budynku i dokonuje stosownych odpisów amortyzacyjnych.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawczyni oraz jej mąż prowadzą odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami budynku wykorzystywanego przez nich w tych działalnościach, to każdy z nich ma prawo do zaliczania w koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od jego wartości początkowej ustalonej zgodnie z cyt. powyżej art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc proporcjonalnie do stopnia wykorzystywania przedmiotowego budynku w prowadzonych działalnościach gospodarczych (po 50%).

W takim przypadku Wnioskodawczyni za wartość początkową ww. środka trwałego, w prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powinna przyjąć połowę wartości początkowej całego budynku ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 oraz ust. 17 ww. ustawy, tj. według ceny nabycia powiększonej o poniesione na tej nieruchomości nakłady. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania, powołany przez Wnioskodawczynię art. 22g ust. 8 ww. ustawy. Ma on bowiem zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy nie można ustalić ceny nabycia m.in. środków trwałych przed dniem założenia ewidencji środków trwałych oraz wartości nie materialnych i prawnych. Natomiast w przedmiotowej sprawie znana jest cena nabycia budynku (środka trwałego), jak również wielkość nakładów na niego poniesionych. Nie zasługuje przy tym na uwzględnienie twierdzenie Wnioskodawczyni, iż ustalenie wartości początkowej nieruchomości we wskazany powyżej sposób nie jest możliwe, gdyż nie jest ona w posiadaniu dokumentów dotyczących ustalenia wartości początkowej, zważywszy, iż mąż wyraził zgodę na wykorzystanie połowy nieruchomości w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W ww. ustawie przewidziano następujące metody amortyzacji nieruchomości:

  • tzw. „amortyzację liniową”, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej (art. 22i ust. 1 ww. ustawy),
  • amortyzację przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie (art. 22j ww. ustawy).

Do podatnika należy wybór metody amortyzacji. Wyboru tego dokonuje on dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania i jednocześnie ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści pkt 3 i 4 tego przepisu, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

  • dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
  1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
  2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
    - dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3),

  • dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (pkt 4).

Zastosowanie właściwej indywidualnej stawki amortyzacyjnej uzależnione jest od zaliczenia środka trwałego do odpowiedniej kategorii środków trwałych wymienionych w punkcie 3 lub 4 ww. przepisu, tj. do budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 %, do budynków (lokali) i budowli mieszkalnych lub m.in. do trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji.

Przy czym należy mieć na uwadze, iż zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości – budynku zaliczonego do rodzaju 103 KŚT. Nieruchomość ta była używana (przed nabyciem budynek użytkowany był przez co najmniej 50 lat). Połowę przedmiotowego budynku Wnioskodawczyni wykorzystuje w prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem ww. budynek:

  • nie stanowi budynku niemieszkalnego, dla którego stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%,
  • został prawidłowo zaliczony do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych,

to spełniać będzie kryteria zawarte w cyt. wyżej art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy i okres jego amortyzacji może wynosić co najmniej 3 lata (36 miesięcy). Zatem Wnioskodawczyni może zastosować indywidualną stawkę do amortyzacji części wskazanego we wniosku budynku wykorzystywanego w prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej.

Pamiętać jednakże należy, iż suma odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawczynię i jej męża (z uwzględnieniem odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez niego uprzednio, tj. w okresie wykorzystywania nieruchomości wyłącznie w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej) nie może przekroczyć wartości początkowej tego środka trwałego (budynku).

Zasadą jest bowiem, że jeśli małżonkowie wykorzystują składnik wspólnego majątku na potrzeby własnej działalności, to każdy zamortyzuje tylko część jego wartości. Nie mogą więc go zamortyzować dwukrotnie, bądź dokonać odpisów wyższych niż wynosi jego wartość początkowa. Należy zaznaczyć, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez jednego z małżonków mają bezpośredni wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, który to dochód jest dochodem wspólnym małżonków. Nie jest więc uzasadnione powtórne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tego samego wydatku, poniesionego ze wspólnego majątku małżonków, tym razem w działalności drugiego małżonka (z której dochód również będzie dochodem wspólnym).

Zaznaczyć również należy, iż zakwalifikowania środka trwałego do odpowiedniego rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych dokonuje sam podatnik na podstawie posiadanych dokumentów i zgodnie z jego przeznaczeniem oraz związaną z nim konstrukcją i wyposażeniem, dlatego też w niniejszej interpretacji tut. Organ nie odniósł się do poprawności zakwalifikowania przedstawionego we wniosku budynku do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Mając na względzie powyższe przepisy i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, z ww. zastrzeżeniami, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż wydając niniejszą interpretację nie wzięto pod uwagę powołanej przez Wnioskodawczynię w części G. poz. 52. ww. Wniosku ORD-IN z dnia 11 listopada 2009r. – interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 lipca 2009r. Znak: IBPB/415-510/08/KB potwierdzającej, zdaniem Wnioskodawczyni, prezentowane przez nią stanowisko w sprawie. Interpretacja ta nie stanowi bowiem źródła prawa i została wydana w indywidualnej sprawie innego podatnika.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj