INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 03 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 23 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 18 lutego 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1499/09/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 23 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowę leasingu finansowego która spełnia warunki określone w art. 17f updop. Przedmiotem leasingu są nieruchomości, które zostały sprzedane finansującemu przez Wnioskodawcę, tzw. leasing zwrotny. Zgodnie z umową leasingu odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje korzystający, czyli Spółka. Po terminowym zakończeniu umowy leasingu i uiszczeniu wszystkich opłat z niej wynikających korzystający nabędzie prawo własności przedmiotu leasingu. Wartość początkowa stanowiąca podstawę amortyzacji została ustalona jako suma wartości netto przedmiotu leasingu, prowizji za zawarcie umowy, opłaty końcowej związanej z wykupem przedmiotu leasingu oraz wszystkich kosztów bezpośrednich związanych z zawartą umową.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy możliwe jest ustalenie indywidualnej stawki amortyzacji zgodnie z art. 16j udpop do amortyzacji przedmiotu leasingu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)...

Zdaniem Wnioskodawcy, można zastosować w tym przypadku regulacje wynikające z art. 16j updop. Możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji przewidziano m.in. dla używanych środków trwałych po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych. Przedmiot leasingu będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki po raz pierwszy celem naliczania odpisów amortyzacyjnych, które zgodnie z umową dokonuje korzystający. Zdaniem Spółki, bez znaczenia pozostaje fakt, iż nieruchomość (przedmiot leasingu) był wcześniej (przed sprzedażą) wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o pdop, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Art. 16d ust. 2 ustawy o pdop, stanowi, iż składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o pdop.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o pdop podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W odniesieniu do środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz budynków i budowli, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych danego podatnika mogą być stosowane w określonych warunkach wyższe od zwykłych, (wskazanych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stosowny załącznik nr 2 do ustawy o pdop) indywidualne stawki amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

• dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem: a. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem, b. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata (pkt 3 ww. przepisu),
• dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (pkt 4 ww. przepisu).
  
  

W kontekście powołanych przepisów uznać należy, że Spółka może ustalić indywidualne stawki amortyzacyjne dla ww. środków trwałych oraz budynków i budowli po spełnieniu łącznie dwóch warunków (art. 16j ust. 1 ww. ustawy):

• środek trwały jest po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji danego podatnika,
• środek trwały spełnia kryteria do uznania go za używany lub ulepszony.
  
  

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż sprzedała składniki majątku firmie leasingowej a następnie zawarła umowę leasingu finansowego, która spełnia warunki określone w art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotem leasingu są nieruchomości, które zostały uprzednio sprzedane finansującemu przez Wnioskodawcę, tzw. leasing zwrotny. Ponadto z przedstawionego stanowiska Spółki wynika, iż przedmiotowe nieruchomości były wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki przed zbyciem i zawarciem umowy leasingu finansowego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż Spółka nie może zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji nieruchomości będących przedmiotem leasingu, gdyż były one wcześniej (przed zbyciem i zawarciem umowy leasingu) wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki. Nie zostaną łącznie spełnione dwie przesłanki wynikające z art. 16j ust. 1 ww. ustawy, warunkujące naliczenie odpisów amortyzacyjnych z zastosowaniem stawki indywidualnej.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonego we wniosku pytania 1 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.