INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w w zakresie amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan indywidualną działalność gospodarczą. W drodze spadku po matce odziedziczył Pan trzecią część masy spadkowej (z połowy majątku wspólnego rodziców) dotyczącej miedzy innymi majątku związanego z prowadzoną przez ojca działalnością gospodarczą. Rodzice pozostawali we wspólności majątkowej. W efekcie został Pan współwłaścicielem 1/6 majątku zaangażowanego w działalności gospodarczej ojca.

Wraz z ojcem i bratem zawarł Pan porozumienie o podziale majątku i przyporządkowaniu poszczególnych obiektów (działalność prowadzona przez ojca była wykonywana w trzech oddzielnych miejscach) do prowadzonych przez Pana oraz oddzielnie przez ojca i brata działalności. Nie dokonano zniesienia współwłasności. W efekcie uzgodnień wykorzystuje Pan w prowadzonej działalności całkowicie budynki, urządzenia tworzące odrębny zakład, których jest współwłaścicielem w 1/6 części.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy prawidłowo dokonywana jest amortyzacji majątku używanego w działalności gospodarczej od wartości początkowej majątku ustalonej jako wartość rynkowa na dzień objęcia spadku w części 1/6 własności...
2. Czy z tytułu używania do działalności obiektów, których właścicielami w 5/6 części są inne osoby uzyskuj Pan nieodpłatny przychód w tej działalności...
3. Czy prawidłowo nie dokonuje Pan amortyzacji od obiektów, których jest współwłaścicielem, ale nie użytkuje ich w prowadzonej przez siebie działalności...
4. Czy prawidłowo ustalono stawki amortyzacji obiektów zgodnie z przepisami obowiązującymi na dzień wprowadzenia majątku ewidencji dotyczącej prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze, trzecie oraz czwarte. Wniosek Pana w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowo została ustalona wartość początkowa stanowiąca podstawę dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. Wartość poszczególnych obiektów nie została określona w dokumentacji objęcia spadku. Dokonał Pan wyceny rynkowej wyszukując oferty handlowe używanego sprzętu i obiektów analogicznych do używanych przez Pana w działalności. Część obiektów została wyceniona w operacie sporządzonym przez biegłego. Jest Pan współwłaścicielem poszczególnych obiektów w 1/6 - zgodnie zatem z art. 22g ust. 11 podstawę amortyzacji ustala w proporcji do posiadanego udziału.

Do kosztów uzyskania przychodów zalicza Pan kwoty amortyzacji jedynie od majątku używanego do prowadzenia przez siebie działalności. Pozostałe obiekty, których jest Pan współwłaścicielem służą prowadzeniu działalności przez inne osoby - zatem to w tamtych firmach podlegają amortyzacji.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy, wystarczającym jest aby być współwłaścicielem majątku, aby móc dokonywać jego amortyzacji, jednak wyłącznie w przypadku wykorzystywania ich do prowadzonej działalności. Obiekty których został Pan współwłaścicielem zostały przez Pana wprowadzone do ewidencji majątku używanego w działalności gospodarczej po raz pierwszy, zatem na ten moment zostały ustalone stawki ich amortyzacji. W przypadku, kiedy dany obiekt był używany poprzednio w działalności (w tym w działalności ojca) zastosował Pan indywidualne stawki dla obiektów używanych zgodnie z unormowaniami przepisu art. 22j ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Jednym z warunków dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest więc wykorzystywanie składnika majątku w działalności - zatem obiekty, które nie są w działalności wykorzystywane (oddane w najem itp.) nie stanowią środków trwałych podlegających amortyzacji.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5 oraz art. 22g ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 19 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (w przedmiotowej sprawie – nabycia w drodze spadku).

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w drodze spadku po matce odziedziczył Pan trzecią część masy spadkowej majątku związanego z prowadzoną przez ojca działalnością gospodarczą. W efekcie podziału został Pan współwłaścicielem 1/6 majątku zaangażowanego w działalności gospodarczej ojca. Wartość środków trwałych na dzień nabycia spadku nie była określona.

Zatem stosownie do cytowanych wyżej przepisów, wartość początkowa składników majątku nabytych w drodze spadku winna być, co do zasady, ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wartości rynkowej z dnia nabycia. Nie ma przy tym przeszkód, by wartość tą ustalić w oparciu o opinię biegłego rzeczoznawcy.

Stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z uwagi, na fakt, iż jest Pan (wraz z bratem i ojcem) współwłaścicielem środków trwałych wykorzystywanych w działalności, to zgodnie z powołanym przepisem art. 22g ust. 11 ww. ustawy, ich wartość początkową należy ustalić w takiej proporcji jej wartości, w jakiej pozostaje udział Pana w ich własności.

W myśl art. 22i ust. 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym Wykazem stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z treścią art. 22j ust. 1 ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1. dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:
   
   
   1. 24 miesiące - gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
   2. 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,
   3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach,
      
      
2. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych - 30 miesięcy,
3. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:
   
   
   1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
   2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych
      
      
   1. dla których okres amortyzacji- nie może być krótszy niż 3 lata,
      
      
4. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W myśl art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za używane - jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy.

Stosownie do postanowień art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że amortyzacji mają podlegać środki trwałe, które były wcześniej wykorzystywane w ramach prowadzonej przez ojca działalności gospodarczej. Zatem jeżeli opisane we wniosku środki trwałe spełniają zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych definicję używanych środków trwałych, będzie można je amortyzować wg indywidualnych stawek amortyzacji.

Reasumując, wartość początkowa nabytego w drodze spadku obiektów winna być, co do zasady, ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto wartość początkową należy ustalić w takiej proporcji ich wartości, w jakie pozostaje udział Pana w ich własności. Dla używanych środków trwałych może Pan zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, zgodnie z art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na zasadach wskazanych w tym przepisie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.